«Ναι, υπάρχει ρίσκο... Ολα στη ζωή είναι ρίσκο»... Αυτή ήταν η αμίμητη απάντηση του υπουργού Υγείας στη συνάντηση που είχε με νοσοκομειακούς γιατρούς την περασμένη βδομάδα, με θέμα τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία. Ποιο είναι το ...ρίσκο; Το γεγονός ότι - όπως ανέδειξαν οι γιατροί - το προσωπικό είναι έτσι κι αλλιώς ελάχιστο για να λειτουργήσουν τα χειρουργεία, είτε πρωινά δωρεάν είτε απογευματινά επί πληρωμή. Παίρνουμε τα ...ρίσκα, ήταν η απάντηση του υπουργού στο ερώτημα «ποιοι αναισθησιολόγοι θα κοιμίζουν τον ασθενή στα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία, όταν υπάρχουν 280 κενές θέσεις αναισθησιολόγων σε όλη την Ελλάδα;». «Πάμε κι όπου βγει» λοιπόν με τον πλέον επίσημο τρόπο από τον Αδ. Γεωργιάδη, όσο κι αν προσπαθεί μετά τον σάλο να τα μαζέψει, απειλώντας μάλιστα με μηνύσεις. Ετσι κι αλλιώς, το «ρίσκο» αυτό το δοκιμάζουν χιλιάδες ασθενείς που ξεροσταλιάζουν κάθε μέρα ακόμα και για μια απλή ιατρική πράξη σε εξωτερικά ιατρεία. Που δεν έχουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν αγωγή στην ώρα της ή αναβάλλουν θεραπείες για σοβαρές ασθένειες. Που είναι αποκλεισμένοι από την πρόληψη ή που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. «Ρίσκο», λοιπόν, γιατί πώς αλλιώς να λειτουργήσει με όρους αγοράς και εμπορίου ένα σύστημα Υγείας; Πώς αλλιώς να λειτουργήσουν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στα δημόσια νοσοκομεία και τις άλλες δομές Υγείας;
Ειδικοί στους «Αμις», τους «Μεννονίτες» και τους Παλαιοχριστιανούς έγιναν μέσα σε λίγα 24ωρα τηλεοπτικοί σταθμοί και ιστοσελίδες, αναπαράγοντας με ειδυλλιακούς σχεδόν τόνους τη ζωή των διάφορων παραθρησκευτικών αιρέσεων και λοιπών «ψεκασμένων» σε λαγούμια. Και τι δεν έχουμε ακούσει όλες αυτές τις μέρες, με αφορμή την υπόθεση στην Κόρινθο! Περιγραφές του στυλ «η απομόνωσή τους συνδυάζεται με τις αρετές της λιτότητας, της σκληρής δουλειάς, της ευσέβειας και της αλληλοβοήθειας», αναφορές με εμφανή θαυμασμό για τα «πολιτικά μανιφέστα» της «φυγής απ' τα εγκόσμια» και του γυρίσματος της πλάτης στην «τεχνολογία και τον πολιτισμό». Οι ίδιοι που με κάθε ευκαιρία «αποθεώνουν» την τεχνολογία ως πανάκεια για όλα τα προβλήματα, που «ξορκίζουν» σαν τεχνοφοβικούς και «ξεχασμένους στο χτες» όσους αναδεικνύουν τις συνέπειες της ανάπτυξής της με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, ξαφνικά «ονειρεύονται» μια ζωή πιο «ελεύθερη» και πιο «κοντά στη φύση» όπως... τον 16ο αιώνα. Αντίφαση; Κάθε άλλο, αφού αφετηρία και για τα δύο αποτελεί το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει παντού, φορτώνοντας τα αδιέξοδά του στον λαό, μετατρέποντας την «ευλογία» των νέων παραγωγικών δυνατοτήτων σε «κατάρα» για τα λαϊκά στρώματα. Εκεί ανταμώνουν και οι «παλαιοχριστιανοί» και οι ...«χάι τεκ», που θέλουν τον άνθρωπο στη «σπηλιά» του ατομισμού, μακριά από κάθε συλλογική οργάνωση και δράση, για να συνεχίζουν να αλωνίζουν απέξω ελεύθερα τα «θηρία» της καπιταλιστικής ζούγκλας.
Τόσο πολύ κόπτεται η κυβέρνηση για την προστασία των γυναικών από τη βία, που απαξιώνει ακόμα και τη γραμμή βοήθειας στην οποία απευθύνονται για καταγγελίες οι γυναίκες που υφίστανται κακοποίηση. Οι εργαζόμενοι σε αυτήν την 24ωρη υπηρεσία είναι απλήρωτοι από τον Νοέμβρη και καταγγέλλουν ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Γι' αυτό προχωρούν σε στάση εργασίας, ζητώντας μόνιμη και σταθερή εργασία. Το αίτημά τους είναι δίκαιο και αυτονόητο. Οι περισσότεροι έχουν πάνω από 13 χρόνια εμπειρίας στη συγκεκριμένη τηλεφωνική υπηρεσία, η οποία είναι το ελάχιστο καταφύγιο για γυναίκες - θύματα της κακοποίησης, αν και όπως έχει αποδειχτεί από πάμπολλες περιπτώσεις, καμιά συνέχεια δεν έχει εξασφαλίσει το κράτος για να βοηθήσει τις γυναίκες αυτές μετά την καταγγελία. Σε κάθε περίπτωση, η απληρωσιά αυτών των εργαζομένων και οι συμβάσεις «ορισμένου χρόνου» που υπογράφουν ξανά και ξανά, είναι καθρέπτης της πολιτικής κι αυτής της κυβέρνησης απέναντι στο ζήτημα της βίας σε βάρος των γυναικών: Από τη μια κλίνουν τα «δικαιώματα» σε όλες τις πτώσεις και από την άλλη αντιμετωπίζουν ως «κόστος» ακόμα και τις ελάχιστες κρατικές υπηρεσίες που υπάρχουν για να τις βοηθήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου