«Βηματίζοντας στα χνάρια της Κόκκινης Πολιτείας του χτες και του σήμερα» Αφιερωμένη στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ η κεντρική έκθεση

 

7

Η έκθεση του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» είναι αφιερωμένη στον θεσμό του Φεστιβάλ που φέτος συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής.

Ενα ταξίδι αναδρομής για τους παλαιότερους και γνωριμίας για τους νεότερους επισκέπτες με εκείνες τις στιγμές του Φεστιβάλ που χάραξαν μια διαδρομή εφάμιλλη για να μπει πλατιά στις καρδιές της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Μια διαδρομή για να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό θεσμό της χώρας, συμβάλλοντας στην ανάδειξη πρωτοπόρας καλλιτεχνικής δημιουργίας, ανατρεπτικού πολιτικού περιεχομένου που αμφισβητεί τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Μέσα από την έκθεση φωτίζεται ο χαρακτήρας της ΚΝΕ ως επαναστατικής οργάνωσης, που μέσα από τη συλλογικότητα, την πειθαρχία, την πίστη σε μια κοινωνία που αποτελεί το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, τον σοσιαλισμό, μπορεί, κόντρα σε όλα τα εμπόδια, να διαμορφώνει «γωνιές» αντίστασης και ελπίδας που να αγκαλιάζουν τα όνειρα της νεολαίας.

***

Το «ταξίδι» του Φεστιβάλ διαπερνά όλη την πορεία του Κόμματος μετά την ντε φάκτο κατάκτηση της νομιμοποίησής του με τη μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, το 1974. Η ίδια η ύπαρξή του είναι απαύγασμα της ηρωικής δράσης του ΚΚΕ στα χρόνια της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας, απόδειξη των δεσμών που σφυρηλατήθηκαν με τους εργαζόμενους και τον λαό μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης στα δύσκολα χρόνια της παρανομίας. Το Φεστιβάλ είναι κληρονομιά της αλύγιστης στάσης των εξόριστων, της καλλιτεχνικής δημιουργίας στα ξερονήσια, των παιδιών της ΚΝΕ που τραγουδούσαν κρυφά τραγούδια του αγώνα. Η επαναστατική τους αισιοδοξία είναι το χαμόγελο των μελών της ΚΝΕ που στήνουν τις πρώτες κατασκευές στο γήπεδο Ζωγράφου για να γιορτάσουν τα 7 χρόνια ζωής και δράσης της Οργάνωσης, έκδοσης του οργάνου του Κεντρικού Συμβουλίου, του «Οδηγητή». Το άπλωμα του Φεστιβάλ σε όλες τις γωνιές της χώρας σηματοδοτεί την ανάπτυξη και το δυνάμωμα της ΚΝΕ, τη διεύρυνση της αναγνώρισης του πρωτοπόρου ρόλου της στις γραμμές της νεολαίας.

1

Η έκθεση φωτίζει στιγμές μέσα από τις οποίες διαμορφώθηκε το Κόμμα μας. Ο επισκέπτης θα δει τη συμβολή του Κόμματος στην ανάπτυξη μεγάλων εργατικών - λαϊκών αγώνων και ασυμβίβαστης στάσης στη νεολαία, την ανάγκη σύγκρουσης με τις επιταγές του αστικού κράτους και των μηχανισμών του ακόμη και για την πραγματοποίηση του ίδιου του Φεστιβάλ. Στον χώρο του Φεστιβάλ γινόταν πραγματικότητα το σύνθημα «Ο λαός θα σώσει τον λαό» με εικόνες από την αλληλεγγύη στον σεισμό του 1999 μέχρι τη στήριξη σε εργατικές - λαϊκές οικογένειες στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.

 

***

Ο επισκέπτης θα συναντήσει την πολυμορφία με την οποία με τα χρόνια εκφράστηκαν η υπεράσπιση του σοσιαλισμού, η ανάδειξη της αναγκαιότητας και επικαιρότητάς του. Τις πρώτες δυο δεκαετίες το Φεστιβάλ αποτύπωνε τα επιτεύγματα της εργατικής τάξης στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, την ανάγκη πάλης απέναντι στην υπονομευτική στάση του ιμπεριαλισμού. Στη συνέχεια, σε περίοδο αντεπαναστατικών ανατροπών και ολοκλήρωσης της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ, σηματοδότησε την υπεράσπιση του σοσιαλισμού κόντρα σε όσους μιλούσαν για «τέλος της Ιστορίας» και όσους με τον μανδύα του «νέου» και «σύγχρονου» επιχειρούσαν να αναθεωρήσουν την επαναστατική κοσμοθεωρία, την ύπαρξη του ΚΚ ως επαναστατικής πρωτοπορίας σε όλες τις συνθήκες. Σήμερα αποκρυσταλλώνει τη διαμόρφωση σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, τη δράση με βάση το επαναστατικό Πρόγραμμα του Κόμματος, την επιταγή για διαρκή ανάπτυξη της επαναστατικής κοσμοθεωρίας μπροστά στα νέα δεδομένα της κοινωνικής πραγματικότητας.

2

Μέσα από την έκθεση αναδεικνύεται το Φεστιβάλ ως εστία διεθνιστικής αντίστασης και αλληλεγγύης των λαών. Η εξέλιξη της Διεθνούπολης αποτυπώνει τη διαχρονική προσπάθεια για την ενότητα της εργατικής τάξης κόντρα στον ταξικό της αντίπαλο, την αστική τάξη, σε διεθνές επίπεδο, την πάλη απέναντι στον εθνικισμό αλλά και τον κοσμοπολιτισμό, στα σφαγεία των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την ανάγκη επαναστατικής ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

 

***

Ακόμη, η έκθεση περιλαμβάνει πλευρές του Φεστιβάλ που το έχουν καθιερώσει στη συνείδηση των εργαζομένων και της νεολαίας ως χώρο διεκδίκησης για την κάλυψη των αναγκών.

Για παράδειγμα, η διαχρονική προσπάθεια αναβάθμισης των χώρων όπου πραγματοποιείται το Φεστιβάλ, όπως το Πάρκο «Α. Τρίτσης», είναι εκδήλωση του δίκαιου αιτήματος της νεολαίας και του λαού για χώρους πρασίνου μέσα στον αστικό ιστό, ελεύθερους και δωρεάν για αξιοποίηση προς όφελος των αναγκών της πλατιάς πλειοψηφίας. Το Φεστιβάλ είναι χώρος διεκδίκησης ενάντια στην εμπορευματοποίηση των υποδομών και των ελεύθερων χώρων, προτάσσει τις ανάγκες του λαού για ποιοτική ζωή σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, κόντρα στο κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους.

3

Αντίστοιχα, αναγκαία πλευρά στη ζωή της εργατικής τάξης και της νεολαίας πρέπει να είναι η επαφή με τα σύγχρονα επιτεύγματα της πνευματικής παραγωγής, όπως η πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία. Στο Φεστιβάλ διατυπώνεται καθαρά ότι η τέχνη και ο πολιτισμός δεν είναι μόνο για τους «ειδικούς» ή τους «προνομιούχους» αλλά ότι οφείλουν να αγκαλιάζουν και να συμπαρασύρουν τις ανησυχίες, τα όνειρα και τις επιδιώξεις του λαού όχι μέσα από την καθησύχαση αλλά την ανύψωση, την ανάδειξη μιας νέας προοπτικής για να γίνει η επιθυμία υλική δύναμη και τα όνειρα πραγματικότητα. Η πρωτοπόρα στάση του ΚΚΕ για την τέχνη και τον ρόλο της αντανακλάται στο Φεστιβάλ, όντας η αιτία που ως θεσμός μπόρεσε να σημαδέψει την πολιτιστική ζωή της χώρας αναδεικνύοντας και τιμώντας δημιουργούς που έχουν κατοχυρωθεί στην πολιτιστική ζωή της χώρας.

Οι παραπάνω πτυχές της έκθεσης αποτυπώνουν την ίδια την ουσία του Φεστιβάλ. Δηλαδή, ότι αποτελεί ένα ανοιχτό κάλεσμα προς τον λαό και τη νεολαία προς μια νέα προοπτική, μια κοινωνία φτιαγμένη με άλλα υλικά, απαλλαγμένη από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μια «Κόκκινη Πολιτεία» όπου ανθίζει η δημιουργία και η ζωή, όπου κανείς δεν είναι μόνος αλλά ενώνεται με τους υπόλοιπους στο χτίσιμο του κοινού τους μέλλοντος.

4

5

8

9

10

6   Ριζοσπάστης