Από τη μια, 3,5 δισ. κέρδη για τους τραπεζικούς ομίλους μέσα σε 9 μήνες, 3,3 δισ. τα έσοδά τους μόνο από προμήθειες.
Και από την άλλη: Ξεσπιτώνουν μονογονεϊκή οικογένεια στα Γιάννενα, πετάνε βιοπαλαιστή στην Αργυρούπολη έξω από το μαγαζί του, βγάζουν στο σφυρί πρώτη κατοικία οικογένειας με τρία παιδιά στον Ασπρόπυργο.
Συνολικά 60.000 - 70.000 σπίτια πάνε για πλειστηριασμό τους επόμενους μήνες.
* * *
Εχει και συνέχεια... Από τη μία, τα κέρδη ενός μόνο ομίλου της Ενέργειας, της ΔΕΗ ΑΕ, έφτασαν τα 1,35 δισ. ευρώ μέσα σε 9 μήνες, 492% πάνω σε σχέση με δύο χρόνια πριν.
Από την άλλη: Νέες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά, που κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσουν, μετά την εκτόξευση της χονδρικής τις τελευταίες 5 μέρες κατά 150%.
Πάνω από το 40% του πληθυσμού αφήνει απλήρωτους 1-2 λογαριασμούς ρεύματος και το 25% δεν μπορεί να ζεστάνει ή να δροσίσει το σπίτι του με επάρκεια.
Από τη μία, αύξηση 400 δισ. ευρώ στις πολεμικές δαπάνες στην ΕΕ, όπως επιτάσσει η στροφή στην πολεμική οικονομία.
Και από την άλλη «δεν υπάρχουν λεφτά» για να μονιμοποιηθούν οι εποχικοί πυροσβέστες, για να ενισχυθούν οι δομές στο δημόσιο σύστημα Υγείας με προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό, να ενταχθούν οι υγειονομικοί στα ΒΑΕ.
Το κοντράστ δεν είναι μια «φωτογραφία της στιγμής», ή μια «άτυχη συγκυρία» για τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το ακριβώς αντίθετο: Είναι οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, στο φόντο των ταξικών αντιθέσεων που μεγαλώνουν και των αδιεξόδων που ανακυκλώνει ο σάπιος καπιταλισμός για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.
Για να ισχύει το ένα, πρέπει να ισχύει και το άλλο: Κερδοφόρα μονοπώλια της Ενέργειας και ρεύμα φτηνό - κοινωνικό αγαθό για τα νοικοκυριά, δεν μπορεί να υπάρξει...
Κερδοφορία των τραπεζών ή των άλλων επιχειρηματικών ομίλων και προστασία της λαϊκής στέγης είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Εξοπλισμοί για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες και σύγχρονα, δημόσια και δωρεάν σχολεία και νοσοκομεία, με εργαζόμενους που θα προσφέρουν με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους, ούτε υπήρξαν ποτέ, ούτε πρόκειται να υπάρξουν...
* * *
Συμπέρασμα: Τα κέρδη του κεφαλαίου και η πολιτική όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων που τα στηρίζουν δεν τέμνονται πουθενά με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Η θωράκιση των μεν απαιτεί τη συντριβή των δε... Τελεία και παύλα.
Κι ας ξαναβγάζουν στη ρούγα τη σοσιαλδημοκρατία (αλά ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Κασσελάκη) για να πείσει τον λαό ότι βρήκε τη συνταγή να ευημερούν και τα δύο.
Οση αναπαλαίωση κι αν πέσει, όσο σπρώξιμο κι αν της κάνουν, τέτοιο πράγμα ούτε στη ...Δευτέρα Παρουσία.
* * *
Και επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, φυσικό επακόλουθο είναι και το κοντράστ που περιγράφουμε πιο κάτω:
Από τη μία, ατελείωτες ώρες προβολής του ξεκατινιάσματος στον ΣΥΡΙΖΑ, των διεργασιών στη ΝΔ, των τραπεζωμάτων στο ΠΑΣΟΚ, της «αντιπολίτευσης» με ατζέντα συναίνεσης και ...συμπολίτευσης που κάνουν όλες οι αστικές δυνάμεις στην κυβέρνηση.
Από κοντά, ύμνοι από τα ΜΜΕ για τη «δημοκρατική» και «κοινωνική» ΕΕ, που μετά την εκλογή Τραμπ κρατάει τα σκήπτρα της ...δυτικής «ελευθερίας» και «δικαιοσύνης»(όπως μας έλεγαν και το 2017, μετά την αποχώρηση Ομπάμα).
Και από την άλλη, ούτε μια λέξη στα δελτία και στις στήλες τους για τη μεγάλη Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ στο Γαλάτσι.
Εκεί που πήραν μέρος συνδικαλιστές από τουλάχιστον 590 σωματεία, εκπρόσωποι από 22 Εργατικά Κέντρα, 17 Ομοσπονδίες και πάνω από 550 πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα από όλους τους κλάδους.
Εκεί που το θέμα της συζήτησης δεν ήταν πόσα λιγότερα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και ποιος Μεσσίας θα τους σώσει από το τσακισμένο εισόδημα, τους αλγόριθμους της ανταγωνιστικότητας στον κατώτατο μισθό και άλλα τέτοια...
...αλλά πώς με τη δική τους δύναμη και οργάνωση θα γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές στις εξελίξεις, παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Τέτοιες δυνάμεις και αυτούς τους αγώνες έχει σήμερα ανάγκη η εργατική τάξη, για να οργανώσει την αντεπίθεση και να κλιμακώσει τη σύγκρουση, που θα της ανοίξει τον δρόμο για να απαλλαγεί μια και καλή από τα παράσιτα και τα τσιμπούρια που τη σακατεύουν και τη σέρνουν σε πόλεμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου