”Σιγά τα αίματα”

ΠΑΝΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ 30/10/2016

Μαζική διαδήλωση κατά των συμφωνιών CETA και TTIP

ΔΑΝΙΑ

Μαζική διαδήλωση κατά των συμφωνιών CETA και TTIP

Από την κινητοποίηση 

 

Μαζική ήταν η διαδήλωση που οργανώθηκε από εργατικά σωματεία στην Κοπεγχάγη, την Πέμπτη 26 Οκτώβρη, ενάντια στις συμφωνίες CETA και TTIP.

Την προηγούμενη βδομάδα η δανέζικη κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει θετική ψήφο για τη συμφωνία CΕΤΑ, χωρίς καν να ενημερώσει τη βουλή.

Ακροναυπλία, κάστρο ελεύθερων πολιορκημένων

Ακροναυπλία, κάστρο ελεύθερων πολιορκημένων

Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης //

Ακροναυπλία, Ακροναυπλία δεν σε λύγισε η βία είσαι βράχος φως γεμάτος… και εκδικήτρα λευτεριά Ακροναυπλία, Ακροναυπλία μας κρατάς τους πρωτοπόρους και τους καθοδηγητές…

(Στίχοι από το τραγούδι το οποίο οι Ακροναυπλιώτες
είχαν στα χείλη στο δρόμο για την εκτέλεση)

Σαν σήμερα 29 Οκτωβρίου 1940 οι 600 περίπου κρατούμενοι  κομμουνιστές της Ακροναυπλίας στέλνουν υπόμνημα στην κυβέρνηση με το οποίο καταδικάζουν τη φασιστική εισβολή και ζητούν να σταλούν στο μέτωπο για να πολεμήσουν. Οι μεταξικές αρχές αρνούνται και λίγο αργότερα, την άνοιξη του 1941 η κυβέρνηση Τσολάκογλου τους παρέδωσε με πρωτόκολλο στους χιτλερικούς, οι οποίοι θα τους χρησιμοποιήσουν ως ομήρους και θα τους εκτελέσουν ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ. Κάποιοι, όπως ο Γιάννης Ζεύγος, κατάφεραν να δραπετεύσουν και εντάχθηκαν στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση.

Θάλαμος κρατουμένων στην Ακροναυπλία

Τα της παράδοσης στους Γερμανούς περιγράφει ο Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας, ένας από τους 57 που φύγαν τελευταίοι από την Ακροναυπλιά το πρωί της 27 Φλεβάρη 1943:

«Στις 6 του Απρίλη 1941 εισβάλλουν στην Ελλάδα οι χιτλερικές ορδές… Οι κρατούμενοι της Ακροναυπλίας περιμέναμε αυτήν την επίθεση και δε μας ξάφνιασε. Γίνονταν στην Ακροναυπλία συζητήσεις, αν ο λαός και ο στρατός μας θα μπορούσαν να αντέξουν στη φοβερή επίθεση των χιτλερικών με τα άρματα μάχης, τα μηχανοκίνητα στρατεύματα και τις εκατοντάδες αεροπλάνα. Σ’ αυτές τις τραγικές στιγμές, οι ξενόδουλοι στρατηγοί του δικτάτορα Μεταξά και του βασιλιά Γλίξμπουργκ, ενώ ο στρατός με συγκρατημένη την ανάσα και ματωμένος πολεμούσε, προδίνουν στρατό και λαό και διευκολύνουν την υποδούλωση της χώρας στους Χίτλερ και Μουσολίνι. Οι προδότες στρατηγοί Τσολάκογλου, Μπάκος, Δεμέστιχας, Πολύζος και άλλοι, που διηύθυναν τις ελληνικές μεραρχίες στην Ηπειρο, συνθηκολόγησαν. Ανοιξαν τα σύνορα στις στρατιές του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Τα χιτλερικά τανκς προχωρούν χωρίς αντίσταση για να καταλάβουν την Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Οι αγγλικές μεραρχίες του στρατηγού Ουίνστον υποχωρούν χωρίς να δώσουν καμιά μάχη. Το μόνο που ενδιαφέρονται είναι πώς να σώσουν τον εαυτό τους, αδιαφορώντας για την Ελλάδα και το λαό της…

Το FARC-EP προς τους αριστερούς επικριτές του Εξακολουθούμε να εξερευνούμε τους δρόμους προς την επανάσταση και το σοσιαλισμό

Το FARC-EP προς τους αριστερούς επικριτές του

Εξακολουθούμε να  εξερευνούμε  τους  δρόμους  προς  την επανάσταση  και το  σοσιαλισμό

Gabriel Ángel, μαχητής του FARC-EP

Πηγή: FARC-EPeace

(Το κείμενο στα ισπανικά και στα αγγλικά),

Αναδημοσίευση από  http://stasiscy.com/

 [...] Κατανοούμε τη δυσαρέσκεια κάποιων τμημάτων των ριζοσπαστών, αλλά δε τη συμμεριζόμαστε. Δεν είμαστε απ’ αυτούς που θεωρούν ότι η κουβανική επανάσταση εγκατέλειψε τους στόχους της και το σοσιαλιστικό της μοντέλο για χάρη της εξομάλυνσης των σχέσεών της με τις ΗΠΑ. Εμπιστευόμαστε την Κούβα, το λαό και την ιστορία της. Οι καιροί και οι συνθήκες αλλάζουν, και πρέπει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα. Ως καλοί κομμουνιστές, και εμείς και το κράτος της Κούβας το γνωρίζουμε αυτό.

Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη βασική κριτική που ασκεί η ριζοσπαστική αριστερά στην ειρηνευτική διαδικασία της Αβάνα και στο FARC-EP με απλό τρόπο, κι έτσι να αναδείξουμε το βαθμό αξίας και σημασίας τους. Προφανώς, για κάποιους, εμείς, οι υποστηρικτές της ένοπλης εξέγερσης και της βίαιης επανάστασης, γίναμε τώρα ρεφορμιστές, προδότες και απλοί σοσιαλδημοκράτες.

Ας ξεκινήσουμε από τη γενική τους εκτίμηση για τον κόσμο και την ταξική πάλη. Γι αυτούς, ο κόσμος χωρίζεται σε δυο σαφώς διακριτά στρατόπεδα, αυτό του ιμπεριαλισμού και των λακέδων του απ’ τη μία, και αυτό των λαών που αγωνίζονται για να υλοποιήσουν την επανάσταση και το σοσιαλισμό απ’ την άλλη. Αν το δεύτερο στρατόπεδο δεν έχει καταφέρει να επικρατήσει, αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν έχει εφαρμόσει τη σωστή γραμμή που εγγυάται ο Μαρξισμός-Λενινισμός.

Ή οφείλεται στο ότι παρεξέκλινε της γραμμής μετά την ανάληψη της εξουσίας, Η γραμμή είναι ξεκάθαρη: η επανάσταση είναι μια βίαιη σύγκρουση που προωθείται από μια πρωτοπορία αγροτών και εργατών, η οποία παίρνει την εξουσία από την τάξη των καπιταλιστών με ένοπλη εξέγερση. Αυτή η εξέγερση είναι αποτέλεσμα της ωριμότητας αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών. Οι πρώτες είναι απτή πραγματικότητα σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες, οι δεύτερες είναι κληροδότημα των πιστότερων ακολούθων του Μαρξισμού.

Θα συζητήσουν για... τον καιρό

Ως «κούρεμα των προσδοκιών» που καλλιέργησε τις προηγούμενες μέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμφάνισαν την Πέμπτη τα ΜΜΕ τις δηλώσεις του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου, Τζος Ερνεστ, για την επικείμενη επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στην Ελλάδα, που παρουσιάστηκε τις προηγούμενες μέρες από τους κυβερνητικούς παράγοντες ως σαφής στήριξη των ΗΠΑ στην προσπάθεια για την απομείωση του χρέους κ.ο.κ. Ο Τ. Ερνεστ, ερωτώμενος για το αν στο τραπέζι των συζητήσεων θα βρίσκεται η απομείωση του χρέους, είπε ότι «μπορώ να σας πω ότι ο Πρόεδρος δεν επισκέπτεται την Ελλάδα για να διαπραγματευτεί κάποιον νέο διακανονισμό μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ. Αυτό που θα ανέμενα είναι πως ο Πρόεδρος θα αφιερώσει κάποιο χρόνο για να επαινέσει την ελληνική κυβέρνηση για την υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων που είχε δεσμευτεί να κάνει. 

 

Επιπλέον, θα την παροτρύνει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις», δηλαδή τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που έχει ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία για να ξαναπάρει μπρος. 

 

Βέβαια, όλα αυτά, όπως και ο πολύ μεγάλος καβγάς μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας με «αφορμή» τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και γνωστά είναι κι ούτε δικαιολογούν ολόκληρη επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ. Οπότε το ερώτημα παραμένει: Τελικά, για ποιο λόγο γίνεται η επίσκεψη στην Ελλάδα και μάλιστα σε μια περίοδο που φουντώνει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην περιοχή, προχωράνε τα ΝΑΤΟικά σχέδια ενάντια στη Ρωσία, αλλά και η κόντρα ΗΠΑ - Τουρκίας, αμερικανο-ΝΑΤΟικά και ρωσικά πολεμικά πλοία «αρμενίζουν» σε Αιγαίο και Μεσόγειο, ενώ συζητιούνται ανοιχτά σχέδια εγκατάστασης νέων βάσεων στη χώρα μας; Γιατί, όσο να 'ναι, για τον καιρό δεν τους βλέπουμε να λένε...

28 Οκτώβρη: «Όλοι μαζί», ε; Αλήθεια;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 28 Οκτωβριου 2016

28 Οκτώβρη: «Όλοι μαζί», ε; Αλήθεια;

    «Να είμαστε όλοι μαζί», «να είμαστε ενωμένοι», «είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… όπως την 28^η Οκτωβρίου 1940.
   
 Τα γνωστά κλισέ. Τα ίδια και τα ίδια.  
   
 Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε την 28^η Οκτώβρη,  ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους.
    
Άλλωστε αυτού τους είδους η «ενότητα» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Σε καμία περίοδο. Σε καμία κοινωνία αντιτιθέμενων συμφερόντων. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Έλληνες που μήδισαν από εκείνους που πολεμούσαν τους Πέρσες. Αλλού και όχι «μαζί» με εκείνους που πήγαν στο Βισί  ήταν οι Γάλλοι που πολεμούσαν τους ναζί.  Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Καραϊσκάκηδες από τους Νενέκους. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν ο Μαρτιν Λούθεν Κινγκ από τους Μακάρθι. Αλλιώς τιμούν την 28^η Οκτώβρη αυτοί που δέχονταν τα βόλια του ναζί, με τους άλλους που ενώθηκαν με τον ναζί.   
    
Αυτό το «όλοι μαζί» υπάρχει μόνο στα «όλοι μαζί τα φάγαμε» των Πάγκαλων. Μόνο όσοι απουσίαζαν και απουσιάζουν από τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού προσπαθούσαν και προσπαθούν – πάντα – να κρύψουν την απουσία τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Ολοι οι Ελληνες μαζί»…

    Όμως, η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Οπως και σήμερα, έτσι και τότε, δεν ήταν «όλοι οι Ελληνες μαζί». «Μαζί» και «ενωμένος», για να επιστρέψουμε στην 28^η Οκτώβρη και κυρίως σε όσα συμβολίζει,  ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Όμως:

α) Οταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε τον φασισμό στο μέτωπο και μετά στα βουνά και στις πόλεις, υπήρχαν και εκείνοι που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους και – μαζί με το χρυσό της χώρας – τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου.

β) Ενώ ο ελληνικός λαός μαχόταν το φασισμό και το ναζισμό, διεκδικώντας για αντίτιμο μια Ελλάδα της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της λαϊκής αναδημιουργίας, υπήρχαν και εκείνοι που το 1944 έσπευδαν να συνταχθούν με τη βασιλική «εξόριστη» κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Ήταν, μάλιστα, τόσο «διαθέσιμοι» στην υπηρεσία των Ανακτόρων, που για το λόγο αυτό «βραβεύονταν» με την ανάθεση ρόλου πρωθυπουργού της «κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας».

γ) Υπήρχαν, φυσικά, και εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ. Ήταν οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα…

    Όχι και «όλοι ενωμένοι», λοιπόν. Διότι, πολύ απλά:

• Άλλο πράγμα αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν«το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
• Άλλο πράγμα αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο πράγμα αυτοί που όντας από καιρό έτοιμοι να υπηρετήσουν τους «συμμάχους» πάσχιζαν να «διορθωθεί η κατάσταση», δηλαδή να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο, και για το λόγο αυτό τηλεγραφούσαν στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδακαι ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944, τηλεγράφημα προς τον Τσόρτσιλ).
• Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο πράγμα οι μαυραγορίτες, τα κόμματα και οι εφημερίδες τους που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν: «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών». («Καθημερινή», 1/6/1941).
• Άλλο πράγμα αυτοί που δονείται η ψυχή τους από το πατριωτικό, αντιφασιστικό και διεθνιστικό μήνυμα της 28^ης Οκτώβρη και άλλο πράγμα αυτοί που 76 χρόνια μετά διακηρύσσουν ότι αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες» όπως έλεγε από βήματος Βουλήςο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς.
• Άλλο πράγμα η δημοκρατία, κι άλλο πράγμα το «δημοκρατικό τόξο» που περιλαμβάνει τους  Γεωργιάδη – Βορίδη που ήταν βουλευτές του ΛΑΟΣ όταν ο τότε αρχηγός τους, ο Καρατζαφέρης, επισκεπτόταν ανήμερα της 28^ηςΟκτωβρίου 2011 το σπίτι του Μεταξά σε ένδειξη… «σεβασμού και μνήμης».
• Άλλο πράγμα η ιστορική αλήθεια κι άλλο πράγμα η «Καθημερινή» που δεν έλειψε ποτέ από τα εκδοτικά εκείνα συγκροτήματα που επιδαψιλεύουν δάφνες στον «πατριώτη» Μεταξά που «είπε το Όχι». Μάλιστα η «Καθημερινή» το έχει πάει και παραπέρα. Ειδικά σε εκείνο το αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, στις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») όταν και ισχυριζόταν ότι η διακυβέρνηση Μεταξά, εκτός από πατριωτική» που ήταν, πορεύτηκε και με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού»καθεστώτος…

    Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι ο Μεταξάς είπε «Όχι» το 1940; Το δικό του «Όχι» γιορτάζουμε σήμερα; Η’ μήπως ισχύει εκείνο που έλεγε για τον Μεταξά ο κεντρώος πολιτικός, ο Καφαντάρης, ότι δηλαδή: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Έλληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ»; (1).
   

Μεταξάς - Μποδοσάκης

Το μεγάλο ψέμα για το «κοινωνικό κράτος» του Μεταξά

 Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Τα τελευταία χρόνια, άλλοτε με αφορμή την επέτειο επιβολής της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας και άλλοτε εξαιτίας των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου, έχει κάνει την εμφάνιση του στα μέσα ενημέρωσης μια προσπάθεια εξωραϊσμού του ιστορικού ρόλου του δικτάτορα Ι.Μεταξά. Η προσπάθεια αυτή επιχειρεί να περάσει τις εξής δύο λαθροχειρίες ως δήθεν ιστορικές αλήθειες: Πρώτον, ότι το περήφανο «Όχι» στους ιταλούς εισβολείς το είπε ο Μεταξάς εξ’ ονόματος όλου του ελληνικού λαού και κατά δεύτερον, ότι η μεταξική δικτατορία… πρωταγωνίστησε στη δημιουργία «κοινωνικού κράτους» και «κοινωνικών μεταρρυθμίσεων» (8ωρο, ΙΚΑ, ρύθμιση αγροτικών χρών, συλλογικές συμβάσεις κ.α.).

Σε αυτήν την εξόφθαλμη διαστρέβλωση της Ιστορίας πρωτοστατεί ασφαλώς ο φασιστικός εσμός των πολιτικών απογόνων του Μεταξά οι οποίοι πίνουν νερό στο όνομα του. Λίγα χρόνια πριν, τα ηνία της εξύμνησης του δικτάτορα κατείχε ο ΛΑ.Ο.Σ. (όπου «ανδρώθηκαν» πολιτικά οι αντικομμουνιστές «Γεωργιάδηδες» και «Βορίδηδες» της σημερινής ΝΔ), ενώ σήμερα στο ρόλο αυτό πρωτοστατεί η ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή. Προκειμένου μάλιστα να υπερασπιστούν τον ιδεολογικό τους πρόγονο, τα φασιστοειδή κάνουν συχνά αναφορές στο δήθεν «κοινωνικό κράτος» και τις «κοινωνικές μεταρρυθμίσεις» της περιόδου του Μεταξά. Προς αυτήν την κατεύθυνση, παρουσιάζουν μια σειρά κοινωνικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης (8ωρο, συλλογικές συμβάσεις, λειτουργία του ΙΚΑ, αγροτικά χρέη κλπ.) ως… έργο της μεταξικής δικτατορίας! Πρόκειται για άλλο ένα χυδαίο ψέμα της ναζιστικής-γκεμπελικής προπαγάνδας που επιχειρεί να «βγάλει λάδι» μια απ’ τις πλέον μαύρες και αποκρουστικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα.

Δύσκολο να γίνει πιστευτό

Αφού μας ...ζάλισαν με τις «διαφωνίες» Σκουρλέτη στην κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, προχτές ήρθε η ώρα της αποκατάστασης. Οπως μάθαμε, λοιπόν, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας είπε σε συνέδριο για την Ενέργεια ότι «είναι παρωχημένο το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, όπως και οι παράλληλοι σχεδιασμοί για ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, εντός του νέου περιβάλλοντος που γεννιέται, όχι μόνο από τις παρεμβάσεις μας αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνολικής μετάβασης στον ενεργειακό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο».

 

 Διαβάζουμε, επίσης, στην «Αυγή» ότι στη συνάντηση του υπουργού με το κουαρτέτο υπήρξε «σύμπτωση απόψεων» στα συμφωνηθέντα για τα προαπαιτούμενα.

 

 Ακούσαμε, επίσης, ότι ο πρόεδρος της ΔΕΗ, στο ίδιο συνέδριο για την Ενέργεια, είπε ότι, είτε με 51%, είτε με 34% στο μετοχικό σχήμα, το κράτος θα ασκεί στη ΔΕΗ τον ίδιο έλεγχο, καθώς όλοι συμφωνούν ότι η ΔΕΗ είναι Ανώνυμη Εταιρεία, απαντώντας στις αιτιάσεις Σκουρλέτη ότι αν το κράτος απολέσει ένα επιπλέον 17% από τις μετοχές στη ΔΕΗ, «θα γίνουμε η μοναδική χώρα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο από το Δημόσιο στον ενεργειακό τομέα». 

 

Για «κερασάκι στην τούρτα» διαβάζουμε στην «ΕΦ.ΣΥΝ» ότι ο υπουργός τάσσεται υπέρ της σύμπραξης της ΔΕΗ με άλλες ιδιωτικές εταιρείες και της εισαγωγής ποσοστού της επιχείρησης στο χρηματιστήριο, γεγονός που θα αποδώσει στην επιχείρηση περισσότερη προστιθέμενη αξία σε σχέση με την άμεση πώληση του 17% σε ιδιώτες. 

 

Παρόμοια ήταν, βέβαια, και τα επιχειρήματα εκείνων που εναντιώνονταν στην πώληση του ΟΛΠ στην COSCO, εκπροσωπώντας επιχειρηματικά συμφέροντα που σφάζονταν να πάρουν κομμάτι της «πίτας» από τις μεταφορές, την κρουαζιέρα, τη ναυπηγοεπισκευή και τις άλλες λιμενικές υπηρεσίες. Μετά απ' όλα αυτά, δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η φασαρία που σηκώθηκε με τον Σκουρλέτη είναι εξαιτίας της ...εναντίωσής του στις ιδιωτικοποιήσεις.

Ποίημα! Αφιέρωμα στους Συνταξιούχους

Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

Πενήντα χρόνια δούλεψα ,

σωστός παλληκαράς.

Έκανα οικογένεια, μεγάλωσα εγγόνια

Ποτέ δεν είπα μέσα μου ,

βρε πως περνούν τα χρόνια.

Στο διάβα της ζωής μου ,

συνάντησα πολέμους ,

συνάντησα εχθρούς.

Τίποτα δεν με φόβησε ,

Αρίστο κουράγιο έλεγα ,

πως θα ‘παιρνα τη σύνταξη

και θα ξεκουραζόμουν.

Ξεχύθηκα στους δρόμους ,

στα εβδομήντα μου τα χρόνια ,

«Ανήμπορος»

Για έναν νέο αγώνα ,

για μια καλύτερη ζωή , «για το ψωμί»

και αντί για σεβασμό ,

μούριξες δακρυγόνα.

Πως τόλμησες στ’ αλήθεια;

με ασπίδα και με ρόπαλο ,

αυτό τ’ ανήμπορο το κορμί ,

στο δρόμο να πετάξεις;

Τα βάρβαρά σου ένστικτα ,

τα  έδειξες σε μένα.

Με τύφλωσες με μάτωσες ,

πόνεσες το κορμί μου.

Αυτή είναι η αμοιβή μου…

Οι γέροντες με πιάσανε ,

με βάλαν στο φορείο.

Τ΄ ασθενοφόρο ούρλιαζε ,

για το Νοσοκομείο.

Μου ζήτησες συγνώμη ,

μα εγώ πονάω ακόμη!...

Ο συντάξας ,  συνταξιούχος Ι.Κ.Α.

Παραπούρας Αρίσταρχος

Το φαινόμενο ΝΔ

Γράφει ο 2310net //

Με όσα ωραία κάνει καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ ξεχνάμε να αναφερθούμε στην Νέα Δημοκρατία. Έτσι σκέφτηκα να της δώσω λίγο χώρο. Όχι για να επιτεθώ στον φασίστα Άδωνι. Αυτό το έκαναν ήδη πολλοί. Ούτε να τρολάρω τον Κυριάκο. Αυτό το κάνει μόνος του. Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για το τι είναι, τι κάνει και τι μπορεί να κάνει η ΝΔ.

Από τότε που άρχισε η κρίση και ενθρονίστηκε πρωθυπουργός ο διάδοχος ΓΑΠ, η ΝΔ άρχισε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Τόσο εκλογικά όσο και πολιτικά.

Μια εκλογική διαδικασία στην οποία συμμετείχε ως υποψήφιος πρόεδρος (και πήρε 10%) ο Παναγιώτης Ψωμιάδης αποδεικνύει ότι μετατράπηκε σε χρόνο ρεκόρ από κόμμα σε τσίρκο. Το γεγονός ότι τελικά εκλέχτηκε ο Σαμαράς αποδεικνύει ότι μετατράπηκε από κόμμα του «μεσαίου» χώρου σε κόμμα ενός απροσδιόριστου, πολιτικά καινοφανούς μίγματος ακροδεξιάς-κέντρου-σανατόριου παλαιοπασόκων, πασπαλισμένο με μικρές δόσεις πρώην «αριστερών».

Ολα τα λεφτά η «Αυγή»

«Ολα τα λεφτά» το χτεσινό θέμα της «Αυγής» για τη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Οπως έγραψε η εφημερίδα, «ΝΑΤΟ: Με μεγαλύτερη ένταση στη μάχη κατά των διακινητών ανθρώπων». 

 

Τόσο ο τίτλος, όσο και το θέμα της εφημερίδας «ξεπλένουν» τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ να ενισχύσει την παρουσία του στη Μεσόγειο, στο όνομα τάχα της ανάσχεσης των διακινητών, όταν το σχέδιο αυτό υπηρετεί την αναδιάταξη της λυκοσυμμαχίας, με το βλέμμα στραμμένο στη Ρωσία και στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται με επίκεντρο τη Συρία. 

 

Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει πρόθυμη να αναλάβει αυξημένα ...καθήκοντα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται από την υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή μας, βάζοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, καθώς το φιτίλι μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης δεν είναι δύσκολο να ανάψει.

 

Αλλά, σύμφωνα με την «Αυγή», ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί. 

 

Το ΝΑΤΟ είναι εδώ για να σώζει πρόσφυγες, να κυνηγάει τους διακινητές και εν γένει να φροντίζει για την ασφάλειά μας...

Βγάζει μάτι

Στη συζήτηση για την εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού και μπροστά στο ενδεχόμενο να υπάρξουν αποκλίσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαρρέει ότι διαθέτει «μαξιλάρια», με πρώτο και καλύτερο την περικοπή 300 εκατ. ευρώ από «έκτακτες δαπάνες» για την Υγεία και την Πρόνοια, χωρίς να δίνονται άλλες διευκρινήσεις. Το γεγονός, όμως, ότι τα χρήματα αυτά προορίζονται για τη χρηματοδότηση του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για περικοπές που αφορούν κατά κανόνα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, από τα οποία θα «εξοικονομηθούν» κονδύλια για να χρηματοδοτηθεί το ΚΕΑ, ένα κατεξοχήν πρόγραμμα διαχείρισης και αναδιανομής της φτώχειας. 

 

Αν, μάλιστα, η είδηση αυτή συνδυαστεί και με τη δημοσιοποίηση χτες μιας ενδεικτικής λίστας με τα επιδόματα που η Παγκόσμια Τράπεζα προτείνει να περικοπούν, τότε έχουμε την πλήρη εικόνα για το τι σχεδιάζει η κυβέρνηση: Αφού ταράξει το λαό στους φόρους και στις περικοπές δαπανών, θα έρθει στο τέλος να στερήσει από τους πιο αδύναμους τα ελάχιστα επιδόματα που έχουν απομείνει, για να τους στείλει κατευθείαν στο ΚΕΑ με πολύ μικρότερο κόστος για το κράτος, άρα με μεγαλύτερες «εξοικονομήσεις» για τον φετινό προϋπολογισμό. 

 

Δηλαδή, απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, η ταξική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης βγάζει μάτι...

Ουκ άφες αυτοίς!

Από Σφυροδρέπανος

Γράφει η Λιάνα Κανέλλη //

Παραμονές 28ης Οκτωβρίου, 2016.

 

Εθνικής εμβέλειας είναι μόνον οι τηλεοπτικές άδειες! Μες στο κοινοβούλιο οι ναζί της Χρυσής Αυγής ακούνε πύρινο λόγο αρχηγού καθώς προσπαθεί με επετειακό, συν διαρκή και τρέχοντα αντικομμουνισμό, να ανακόψει το κατρακύλισμα μαύρων ψηφαλακίων προς τον αντιπρόεδρο-βιβλιοπώλη-αρχαιολάγνο και φερώνυμο νάρκισσο που ζητάει να φυλακίζουν και στην Ελλάδα κομμουνιστές. Η χώρα, ένα τραυματικό μνημονιακό hotspot με φλεγόμενο περίγυρο. Μια ακόμα επέτειος σχεδιασμένη για μωρές ιστορικές παρθένες. Αυτές που δε βλέπουν το λάδι στο καντήλι της γιαγιάς στη Μυτιλήνη που φχαριστάει το Θεό γιατί την έκοψε απ’ τα Νόμπελ. Το ξέρει η γιαγιά το άθλιο χτικιό….

Τρείς τρόποι στραμπουλήγματος της ιστορικής πραγματικότητας

(ή πώς να βάλετε την ιστορία στο γύψο)

Γράφει ο Φραγκίσκος Λαγωνικάκης //

Αφορμή για το άρθρο που ακολουθεί στάθηκε μια δημοσίευση της εφημερίδας «Το ποντίκι» με τίτλο «Η αντίσταση ανάμεσα στο μύθο». Η δημοσίευση αυτή «πατά» πάνω στο βιβλίο «Οι άλλοι καπετάνιοι Αντικομουνιστές – ένοπλοι στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου» το οποίο έχει την επιμέλεια του –ποίου άλλου;- Νίκου Μαραντζίδη, που, μαζί με τον κύριο Καλύβα έχουν πάρει εργολαβία το ξαναγράψιμο της ιστορίας του εμφυλίου και της κατοχής. 

Γενικότερα η «σχολή» αυτή, προβάλλει το επιχείρημα ότι από την μεταπολίτευση και πέρα, υπάρχει μια ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, και έτσι έχουμε μια εξιδανίκευση της περιόδου της εθνικής αντίστασης υπέρ των αντιστασιακών αριστερών. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτά που λένε οι λογής – λογής ακροδεξιοί, από Πλεύρη μέχρι χρυσή αυγή.

Το συγκεκριμένο άρθρο, αν και διατείνεται ότι κρατάει ίσες αποστάσεις (αλήθεια ίσες αποστάσεις μεταξύ ποιών, των αντιστασιακών από την μια πλευρά και των ΝΑΖΙ και δοσίλογων από την άλλη;), αυτό που κάνει είναι να ρίχνει λάσπη στους αντιστασιακούς καπεταναίους του ΕΛΑΣ, αφού δεν διστάζει να τους αποκαλέσει «ψυχοπαθείς δολοφόνους». Τέσπα, σκοπός δικός μου -που δεν κρατάω ίσες αποστάσεις, γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε τους αντιστασιακούς μέσα από το ίδιο πρίσμα με τους δοσιλόγους, ούτε έναν λαό που αντιστέκεται μπορούμε να τον βλέπουμε μέσα από το ίδιο πρίσμα με τον κατακτητή του- είναι να αντιπαρατεθώ όχι με το συγκεκριμένο άρθρο, αλλά με την γενικότερη «μεθόδευση» που αφορά στο ξαναγράψιμο της ιστορίας. Διακρίνω λοιπόν τρεις μεθόδους (όχι ότι δεν υπάρχουν άλλες) οι οποίες χρησιμοποιούνται συχνά από τους επίδοξους παραχαράκτες.

Μέθοδος πρώτη, η ιστορική λήθη

Εφυγε το παραβάν

Αν κάτι κατέρρευσε από την πρώτη κιόλας συνάντηση του κουαρτέτου με την κυβέρνηση για τα Εργασιακά, ήταν η προπαγάνδα της περί «ακραίων» στη διαπραγμάτευση, τους οποίους ταύτιζε αποκλειστικά με την πλευρά του ΔΝΤ, «βγάζοντας λάδι» την ΕΕ, το κεφάλαιο και, βεβαίως, τη δική της αντιλαϊκή πολιτική.

Οπως προκύπτει, όμως, από τα σχετικά δημοσιεύματα, αυτός που έδωσε πραγματικά «τα ρέστα του» για την υπεράσπιση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων που ζητάει το κεφάλαιο, δεν ήταν μόνο το ΔΝΤ, αλλά και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Ντ. Κοστέλο, ο οποίος διαμήνυσε «να ξεχάσουμε την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων» όπως τις ξέραμε.

Στην πραγματικότητα, συνέβη το αναμενόμενο. Ολοι οι συμμετέχοντες στη διαπραγμάτευση, κυβέρνηση, κουαρτέτο, αλλά και οι εγχώριοι «κοινωνικοί εταίροι», ως βάση θέτουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις και διαφορές, προωθούν ενιαία την απρόσκοπτη και χωρίς παρεκκλίσεις εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Κοινός στόχος όλων είναι η ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.