1.
Δίνε από αυτά που έχεις και πάρε από αυτά που δεν σου δίνουν, ψιθυρίζει
ο Μπρεχτ. Οι Νεοέλληνες δεν είναι σε θέση ούτε να δώσουν ούτε να
πάρουν. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Ο Νεοέλληνας καταλαβαίνει την πτώση
του μόνο όταν κλονίζεται η υγεία του.
2.
Η καθημερινότητα είναι μητέρα της πραγματικότητας. Η κάθε μέρα μπορεί
να φαίνεται αόριστη, αλλά δεν είναι, έχει μια γεωμετρία, την πιο αυστηρή
κρίση. Και στο τέλος της μέρας οι πολίτες λογοδοτούν, είτε το θέλουν
είτε όχι, σε αυτές τις πράξεις τους.
3.
Η επαιτεία με τη μορφή αναζήτησης Ευρωπαίων πελατών εκ μέρους της
κυβέρνησης αποδυναμώνει τον πολίτη, γιατί τον εκθέτει σε μια διαδικασία
αναμονής, να στρέφεται στον ουρανό περιμένοντας ό,τι βρέξει. Στο τέλος,
όλοι θα καταντήσουμε διακοσμητικά ζωντανά εκθέματα στο μουσείο που
επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα η «οικογένεια» της Ευρώπης.
4.
Κοπιάζουν οι απανταχού σοφοί να εξηγήσουν γιατί ο Ελληνας δεν
προσαρμόζεται στον ιππόδρομο της Δύσης. Αδυνατούν να καταλάβουν το λόγο
που ενοχλείται ο πολίτης να γίνει αλογάκι, που, μετά το ντρεσάρισμα με
τις απαραίτητες ασκήσεις, θα γίνει πιο αποτελεσματικό στο να προσελκύσει
την τουριστική πελατεία και χρήμα στο ταμείο της Ενωσης. Ηλίθιες
μετριότητες, τυφλωμένες από τα αφεντικά τους, δεν μπορούν και δεν θέλουν
να δουν ένα λαό που βιώνει τη χειρότερη πνευματική πτώση του.