Ιούνης 2021: Από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο της διευθέτησης και τη 10ωρη δουλειά |
Ετσι, μαζί και με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, επιχειρούν να παρουσιάσουν τη σφοδρή εφόρμηση της εργοδοσίας στον εργάσιμο χρόνο, την οποία «τρέχει» και η σημερινή κυβέρνηση, σαν μια «ιδεοληψία της ΝΔ» ή σαν μια παραδοξότητα που συνδέεται με «συγκεκριμένα συμφέροντα» και όχι με τη στρατηγική του κεφαλαίου για ένταση της ευελιξίας. Τα λένε μάλιστα αυτά, την ίδια στιγμή που έχουν στηρίξει την ευρωπαϊκή Οδηγία 2033/88 για τη 13ωρη δουλειά, την οποία πρόσφατα επικαλέστηκε η Κομισιόν στο πλαίσιο της συζήτησης για την αύξηση της παραγωγικότητας μπροστά στην ανάγκη στροφής στην πολεμική οικονομία.
Μια ματιά όμως αν ρίξει κανείς στο ίδιο το περιβόητο «4ήμερο», θα διαπιστώσει ότι αποτελεί μια ακόμα μορφή της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, όπως άλλωστε έχει νομιμοποιηθεί και στη χώρα μας τον Ιούνη του 2021 (10ωρη δουλειά), η οποία με το νέο νομοσχέδιο θα μπορεί να γίνεται πλέον για όλο τον χρόνο, αποτελώντας μια πραγματική «τομή» στη διάλυση κάθε προσωπικού και οικογενειακού προγραμματισμού για τον εργαζόμενο.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ξεκίνησαν σε μια σειρά χώρες τα προηγούμενα χρόνια τέτοια πιλοτικά μοντέλα για 4ήμερη εργασία, το έκαναν με ένα θεμελιακό κριτήριο: Να αυξήσουν την παραγωγικότητα της εργασίας, να στηρίξουν περισσότερο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους, κάτι που μεταφράζεται σε περισσότερη και πιο εντατική δουλειά για τους εργαζόμενους.