Αποκαλυπτικοί για άλλη μια φορά ήταν οι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση σχετικά με την Εξεταστική Επιτροπή που πρότεινε το ΚΚΕ για το έγκλημα στα Τέμπη. Η προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών και των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών είναι κοινός τόπος για όλους, με σκοπό να περάσει «άβρεχτη» η εγκληματική πολιτική που στερεί από τον λαό ένα σύγχρονο, ασφαλές και φτηνό μέσο συγκοινωνίας και μεταφορών.
Ακόμα και ο καβγάς τους για τις πολιτικές ευθύνες αφορά το κατά πόσο η μία ή η άλλη κυβέρνηση προώθησε τη διαλυτική και επικίνδυνη «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων! Πάνω σ' αυτό το έδαφος, οι δεδομένες ευθύνες στη διαχείριση του δικτύου εκείνη τη μοιραία νύχτα παρουσιάζονται αποσπασμένες από αυτήν την πολιτική, άλλοτε ως αποτέλεσμα της «ανεπάρκειας» ενός υπουργού, άλλοτε ως «ανικανότητα» κάποιου υπαλλήλου και άλλοτε ως «παθογένεια» του κρατικού μηχανισμού, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί με «πολιτική συναίνεση».
Για να «απαντήσουν» μάλιστα στην πρόταση του ΚΚΕ - ανεξάρτητα από το αν αναγκάστηκαν τελικά να την ψηφίσουν όλοι εκτός από το ΠΑΣΟΚ - επικαλούνται «εν χορώ» τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων που διόρισε η κυβέρνηση ή που ερεύνησαν το δυστύχημα για λογαριασμό της ΕΕ. Ανάλογα με το τι βολεύει τον καθέναν, ισχυρίζονται ότι αυτά οριοθετούν τις ευθύνες σε συγκεκριμένες περιόδους και πολιτικές αποφάσεις, και ότι εντοπίζουν τους «κρίκους» του κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού όπου πρέπει να αναζητηθούν οι ποινικές ευθύνες.
Ο διάβολος όμως «κρύβεται στις λεπτομέρειες». Και είναι τόσο κραυγαλέες οι συνέπειες της πολιτικής τους για τον λαό, που δεν μπορούν να κρυφτούν ούτε από τα πορίσματα που οι ίδιοι επικαλούνται για να συγκαλύψουν άρον άρον την υπόθεση, σε πλήρη διάσταση με την αγωνία των συγγενών των θυμάτων αλλά και με το λαϊκό αίσθημα. Οσο λοιπόν κι αν το κυβερνητικό πόρισμα «κουμπώνει» με την προσπάθεια συγκάλυψης, υπάρχουν σ' αυτό παραδοχές που τους «βγάζουν στη σέντρα».
Διαβάζουμε για παράδειγμα: «Ο σιδηρόδρομος αποτελεί ένα βαρύ σύστημα, που απαιτεί υψηλές επενδύσεις, ενώ ταυτόχρονα έχει πολύ χαμηλές αποδόσεις των επενδυμένων κεφαλαίων, που είναι ανεπαρκείς για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα». Δηλαδή, χωρίς ικανοποιητικό κέρδος για κράτος και ιδιώτες, οι αναγκαίες υποδομές για την ασφάλεια των Μεταφορών πάνε περίπατο!
Και σε άλλο σημείο: «Με την έξοδο το 2008-10 από τον Ομιλο ΟΣΕ της εταιρείας Εκμετάλλευσης (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, σήμερα Hellenic Train) και την πλήρη ιδιωτικοποίησή της (το 2017) περιορίσθηκαν σημαντικά οι δίαυλοι συνεργασίας και συνέργειας ανάμεσα στην Υποδομή (ΟΣΕ) και την Εκμετάλλευση (Hellenic Train). Αυτό ήταν αναμενόμενο, διότι μια ιδιωτική εταιρεία έχει ως στόχο πρωτίστως την κερδοφορία (...) Ο ιδιώτης επιχειρηματίας θα προβεί σε δαπάνες για το καλό της κοινωνίας μόνο αν αποκομίζει άμεσα οικονομικά οφέλη ή καλή φήμη που έμμεσα θα του αποφέρει μεσο-μακροπρόθεσμα οφέλη».
Σε άλλο κεφάλαιο περιγράφεται η εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων από το 2006 σχετικά με τις συμβάσεις που έπαιρναν δεκάδες συνεχείς παρατάσεις, ενώ πληρώνονταν αδρά με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μελέτες και έργα που δεν ολοκληρώνονταν και δεν παραδίδονταν ποτέ, σκοντάφτοντας σε ανταγωνισμούς συμφερόντων, επιχειρηματικών ομίλων και κοινοπραξιών κ.ο.κ. Μια απ' αυτές είναι η «αμαρτωλή» σύμβαση 717/2014 για την «Ανάταξη και Αναβάθμιση του συστήματος σηματοδότησης - τηλεδιοίκησης...», για την οποία ερίζουν τώρα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμα και εδώ οι διαπιστώσεις δύσκολα «στρογγυλεύονται». Γράφει το πόρισμα: «Μια εξήγηση που δίνουν στελέχη του σιδηροδρόμου για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται συστηματικά στην εκτέλεση έργων στον σιδηρόδρομο είναι ότι πίσω από τα εργολαβικά και τις επιχειρηματικές συγκρούσεις υπήρξε και μια παρασκηνιακή μάχη τεχνολογικής επικράτησης μεγάλων εταιρειών στα συστήματα του ΟΣΕ (...) Και σήμερα όμως ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός για τη μονοπώληση του κατασκευαστικού έργου στον σιδηρόδρομο είναι αναμφισβήτητα σκληρός» και οδηγεί συχνά σε καθυστερήσεις «ή, σε τελευταία ανάλυση, επιδιώκονται η κατάτμηση του έργου και ο τεμαχισμός της σύμβασης σε πολλά κομμάτια, για να ικανοποιηθούν ενδεχομένως περισσότεροι εργολάβοι».
Περιγράφονται δηλαδή τα ανταγωνιστικά συμφέροντα που ξεσαλώνουν στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης», αφού αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της: Να θωρακίσει και να διευρύνει την κερδοφορία των ομίλων που επενδύουν στον σιδηρόδρομο, και ταυτόχρονα να μειώσει το «κόστος» που έχει η λειτουργία του για το κράτος.
Για κερασάκι στην τούρτα, η ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για τους σιδηροδρόμους το 2017 σημείωνε: «Μέχρι στιγμής, η ανάπτυξη του συστήματος ERTMS (σ.σ. για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών) στην ΕΕ βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και είναι αποσπασματική (...) κυρίως εξαιτίας της απροθυμίας πολλών διαχειριστών υποδομής και σιδηροδρομικών επιχειρήσεων να επενδύσουν σε εξοπλισμό ERTMS, λόγω των δαπανών που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση αλλά και του ότι για πολλούς από αυτούς δεν στοιχειοθετείται επιχειρηματική σκοπιμότητα». Εκεί που το προσδοκώμενο κέρδος υπολείπεται του κόστους, δηλαδή, το σύστημα δεν εγκαθίσταται!
Και σε άλλο σημείο: Η εγκατάσταση του ERTMS «συνεπάγεται δαπανηρές επενδύσεις χωρίς να αποφέρει, γενικά, άμεσα οφέλη σε εκείνους που καλούνται να επωμιστούν το κόστος. Τα προβλήματα συμβατότητας των διαφορετικών εκδόσεων που έχουν εγκατασταθεί, καθώς και οι μακροχρόνιες διαδικασίες πιστοποίησης, επηρεάζουν επίσης αρνητικά την επιχειρηματική σκοπιμότητα που θα μπορούσαν δυνητικά να στοιχειοθετήσουν οι διαχειριστές υποδομής και οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις (...) το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων επαφίεται σε ιδιώτες διαχειριστές υποδομής και σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, που δεν αντλούν πάντοτε - τουλάχιστον άμεσα - οφέλη από την ανάπτυξη του ERTMS».
Ολα τα παραπάνω είναι κομμάτια του ίδιου παζλ. Τη μεγάλη εικόνα συμπληρώνουν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα και υποδομές, η εντατικοποίηση της δουλειάς των σιδηροδρομικών, τα πανάκριβα εισιτήρια, το επικίνδυνο σε πολλές περιπτώσεις σιδηροδρομικό δίκτυο, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις το κυνήγι του κέρδους από τους ιδιώτες που επενδύουν στον σιδηρόδρομο, και τη λογική του «κόστους - οφέλους» στη διαχείριση των υποδομών που είναι ακόμα στην ευθύνη του κράτους.
Αυτήν την επικίνδυνη πολιτική, την οποία οξύνει η «απελευθέρωση» των σιδηροδρομικών μεταφορών από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, θα αναδείξει το ΚΚΕ στην Εξεταστική, μαζί με την ανάγκη να αποδοθούν ευθύνες σε όσους εμπλέκονται στο έγκλημα, εκπληρώνοντας στο ακέραιο τη δέσμευσή του προς τους συγγενείς των θυμάτων και σε όλο τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου