Ευήκοα ώτα

Μιλώντας τις προάλλες στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ο Ευρωπαίος επίτροπος Π. Μοσκοβισί, ανάμεσα στις προϋποθέσεις που ανέφερε «για την ευημερία της χώρας», όπως είπε, ήταν και τούτη: «Ολο το πολιτικό φάσμα να βοηθήσει στη διασφάλιση της σταθερής οικονομικής διακυβέρνησης και στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων». Η υπόμνηση αυτή του Μοσκοβισί έρχεται σε συνέχεια ανάλογων παρεμβάσεων που κάνουν αυτές τις μέρες οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, στην κατεύθυνση να υπάρξει μεγαλύτερη συναίνεση μπροστά στα μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης», αλλά και μετά από αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, είπε τις προάλλες ότι ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να τα καταφέρει και πως χρειάζεται συναίνεση, ακόμα και κοινή δράση σε «εθνικά μέτωπα», από τα οποία ξεχώρισε τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Είναι βέβαιο ότι τα κελεύσματα αυτά αντανακλούν παραινέσεις της αστικής τάξης στα κόμματά της, και στο ίδιο μοτίβο κινείται και ο Μοσκοβισί. Αλλωστε, βάση για συναίνεση υπάρχει και είναι η ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική, η προσήλωση όλων των αστικών κομμάτων στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ανεξάρτητα από το μεταξύ τους ανταγωνισμό στην κυβερνητική εναλλαγή. Επομένως, οι υποδείξεις τους σε ένα πράγμα καταλήγουν: Βάλτε όλοι πλάτη για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, προκειμένου αυτές να περάσουν με όσο γίνεται λιγότερα εμπόδια. Και είναι σίγουρο ότι απευθύνονται σε «ευήκοα ώτα».

Θα δείξει... 

 

Για τα ανταγωνιστικά γεωπολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που συγκρούονται στο ζήτημα του Κυπριακού έχουμε γράψει πολλές φορές, ιδιαίτερα με αφορμή τις εξελίξεις στον απόηχο των συνομιλιών στην Ελβετία. Το κλίμα που διαμορφώνεται, πέρα από την πίεση που ασκεί για την επιτάχυνση των διαδικασιών επίλυσης του Κυπριακού, συμβάλλει επίσης στο να «ζυμώνονται» ανάμεσα στο λαό απόψεις και ιδέες για «λύσεις» που μπορεί να προκύψουν, αν δεν υπάρξει συμφωνία για το Κυπριακό. Μια τέτοια «λύση» είναι αυτή του «συναινετικού διαζυγίου» στην Κύπρο, που διακινεί κυρίως το ΕΛΙΑΜΕΠ, σύμφωνα με την οποία η διχοτόμηση ανακηρύσσεται επισήμως, στη βάση της «παραχώρησης εδαφών αντί αναγνώρισης» σε ό,τι αφορά το ψευδοκράτος. Μάλιστα, οι υποστηρικτές αυτής της άποψης την προβάλλουν ως πιο αποτελεσματική ακόμα και από το ενδεχόμενο να προκύψει λύση από τις συνομιλίες, λέγοντας ότι αυτή θα είναι ούτως ή άλλως διχοτομική και θα προσιδιάζει στο μοντέλο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε κάθε περίπτωση, από διάφορα κέντρα καλλιεργείται κλίμα «ή τώρα ή ποτέ» για το Κυπριακό, με υπονοούμενα για τετελεσμένα, προκειμένου ο λαός είτε να αποδεχτεί το διχοτομικό σχέδιο που προωθείται, είτε να προετοιμαστεί για de facto διχοτόμηση. Παρεμπιπτόντως, στα χτεσινά φύλλα των εφημερίδων παρατηρήσαμε «σιγή ασυρμάτου» σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό, παρά το γεγονός ότι «τρέχουν» πολλά πράγματα στο προσκήνιο και το παρασκήνιο. Να υποθέσουμε απλώς ότι έτυχε ή μήπως κάτι «μαγειρεύεται» και χρειάζεται να «σβήσουν» για λίγο τα φώτα της δημοσιότητας; Οι επόμενες μέρες θα δείξουν...

Να τους ξεφορτωθούμε

 

Πρόσφατη μελέτη, στην οποία αναφέρεται (χτες) η «Καθημερινή», δείχνει ότι η διαφημιστική δαπάνη των σούπερ μάρκετ πλέον είναι μεγαλύτερη από αυτή του τραπεζικού κλάδου και της αυτοκινητοβιομηχανίας, και ένας από τους λόγους είναι η διεκδίκηση των πελατών του «Μαρινόπουλου». Εκτός, λοιπόν, από την αβεβαιότητα που ζουν οι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου σούπερ μάρκετ, υπάρχουν και άλλα, παράπλευρα αποτελέσματα από τις εξελίξεις στον κλάδο. Ατομική ιδιοκτησία και τοποθέτηση κεφαλαίων χωρίς προσπάθεια των καπιταλιστών να κυριαρχήσουν στην αγορά δεν υπάρχει.Αυτό ωθεί στον μεταξύ τους ανταγωνισμό που στο παράδειγμά μας είναι η διεκδίκηση των πελατών. Η «διαφημιστική δαπάνη» «πληρώνεται», βεβαίως, από την εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου, ενώ περνώντας στην τιμή του προϊόντος επιβαρύνει τους εργαζόμενους ως καταναλωτές. Εκατομμύρια ευρώ (βγαλμένα από τον ιδρώτα των εργαζομένων) δαπανώνται μόνο και μόνο για την «κατάκτηση» της αγοράς, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να ζουν με ψίχουλα, μαθαίνουν να ζουν με υποτιμημένες ανάγκες, χωρίς δικαιώματα. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει, με έναν ακόμα τρόπο, τη «σαπίλα» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Δείχνει και το δρόμο ανάπτυξης που πρέπει να επιλέξει η εργατική τάξη, να ξεφορτωθεί αυτόν τον παρασιτισμό, που της προσθέτει μόνο βάσανα και ανασφάλεια.

Ο «διεθνής παράγοντας»

 

Να παρέμβει ο «διεθνής παράγοντας» και το ΝΑΤΟ προς την Αγκυρα, ζήτησε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Β. Κικίλιας, αντιδρώντας στις νέες προκλητικές δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.ά. Αντίστοιχη ήταν και η «αντίδραση» του Προέδρου της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλου, που με αυστηρό ύφος (;) θύμισε στην Τουρκία ότι οι σχέσεις Αγκυρας - Αθήνας είναι «ευρωπαϊκό ζήτημα». Ομως, η συμμετοχή της Ελλάδας στα σχέδια της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας για το συμφέρον της ελληνικής αστικής τάξης είναι παράγοντας έντασης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή. Αλλωστε, η επιθετικότητα του τουρκικού κεφαλαίου οξύνεται ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορα αλληλένδετα παζάρια (βλ. Κυπριακό, Προσφυγικό, Συρία). Γι' αυτό η έκκληση για «παρέμβαση» του «διεθνούς παράγοντα» και η μεγαλύτερη ενεργοποίηση λυκοσυμμαχιών, όπως το ΝΑΤΟ, προμηνύουν νέους κινδύνους!

 Ριζοσπάστης