Κι αυτή η ασφυξία από μια πραγματικότητα που δεν σου δίνει
περιθώρια ανάσας, όχι μόνο με τους πολέμους ολόγυρα, αλλά και μ’ αυτήν τη σήψη
που επικρατεί και δημιουργεί ένα περιβάλλον γλιτσερό που ενθουσιασμοί, αγώνες
και ελπίδες βουλιάζουν για να
εξαφανιστούν μέσα σε λάσπες αμοραλισμού, ψεμάτων και συμφερόντων. Στη συνεχή,
χωρίς αμφισβήτηση, έμπρακτη κυβερνητική υποστήριξη του Ισραήλ στη γενοκτονία του, στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και
παλινωδίες για την τραγωδία στα Τέμπη που καθοδηγούν και τις δικαστικές ενέργειες και ενισχύουν
τις υποψίες για συγκάλυψη ενός εγκλήματος που δεν φαίνεται οι αιτίες του να
περιορίζονται μόνο στην εξασφάλιση
κερδοφορίας σε εταιρείες, στην εμφανή
γελοιοποίηση από την κυβερνητική
πλειοψηφία της λειτουργίας επιτροπών της βουλής όπως της εξεταστικής για το
ΟΠΕΚΕΠΕ καθρεφτίζεται η πολιτική της αστικής τάξης. Μιας πολιτικής, στην οποία
στενεύουν τα περιθώρια ελιγμών πριν αποκαλυφτεί πλήρως το ψέμα της δημοκρατίας της
με τη διαφθορά, αυταρχικότητα, οικονομική ανέχεια, αδικία, ανισότητα που επικρατούν. Γιατί όταν ο καπιταλισμός με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς του προσπαθεί να
ξεπεράσει τις κρίσεις του επιστρατεύει όλα τα μέσα. Και αν η δημοκρατία του είναι εμπόδιο στην
ολοκληρωτική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης δεν διστάζει να την
αντικαταστήσει και με το φασισμό.
Στην
Ελλάδα, και σ’ όλη την καπιταλιστική Δύση, στο στόχαστρο των κυβερνήσεων
βρίσκονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, γιατί η εργατική τάξη βρίσκεται στην
καρδιά της εκμετάλλευσης. Η θεσμοθέτηση
του 13αωρου, με δόλιο και υπονομευτικό στα εργασιακά δικαιώματα τρόπο, που
επιτρέπει στην υπουργό εργασίας Ν. Κεραμέως να υποκρίνεται ότι δεν
καταστρατηγείται το οκτάωρο, αποκαλύπτει
την αλαζονεία και σιγουριά μιας εξουσίας που πιστεύει ότι τα επικοινωνιακά
τεχνάσματά της αρκούν, για να
ευθυγραμμιστούν οι εργαζόμενοι με την αντεργατική πολιτική της. Όλη η
προσπάθεια των κυβερνώντων επικεντρώνεται να παραμένουν οι εργαζόμενοι ένα
ετερόκλητο πλήθος από αντιφατικές αντιδράσεις, εγωισμούς και μικροσυμφέροντα
χωρίς ταξική συνείδηση, που μπορεί να υποφέρουν, αλλά να μην ξέρουν τις αντιδράσεις τους να κατευθύνουν στον
πραγματικό στόχο, για να είναι εύκολο να
συντριβούν.
