Αλήθεια, τι απέγινε η προπαγάνδα για την ...«ολιγόωρη/ολιγοήμερη δουλειά», που «διευκολύνει» τάχα τις νέες μητέρες, αφού ο εργοδότης μπορεί τώρα σε καθεστώς μερικής απασχόλησης να τεντώνει όσο θέλει το ωράριο του εργαζόμενου; Το μόνο που απέμεινε σε κυβέρνηση και εργοδοσία, είναι η επίκληση στο περίφημο «εξτραδάκι», το οποίο από «κίνητρο» για να γενικευτεί η υποαπασχόληση, γίνεται «καρότο» για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου και στη μερική απασχόληση, αφού οι μισθοί έχουν φτάσει στον πάτο. Οση αξία είχαν τότε οι γελοίες αναφορές στις εργαζόμενες μητέρες, άλλη τόση έχουν οι σημερινές στην 4ήμερη - 10ωρη εργασία, τάχα για «να βλέπουν τα παιδιά τους». Ο στόχος παραμένει ίδιος τότε και τώρα: Ζωές - λάστιχο και δουλειά όσο πιο φθηνή γίνεται, για όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης. Γιατί αυτό σημαίνει κέρδη και ανταγωνιστικότητα.
Το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης συνεχίζει να φορτώνει με εξοντωτικά προαπαιτούμενα τα λαϊκά νοικοκυριά, όπως το αντεργατικό νομοσχέδιο που «πέρασε» χτες από το υπουργικό συμβούλιο. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό προγραμματισμό, θα πρέπει μέχρι το τέλος του 2025 να έχουν ολοκληρωθεί άλλα 158 προαπαιτούμενα, που θα πληρώσει ο λαός, για να εισπράξουν τα μονοπώλια άλλα 14,7 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Πάνω στην κλιμάκωση αυτής της σφοδρής επίθεσης πατάει και η αισιοδοξία της κυβέρνησης για ενίσχυση της «δυναμικής των επενδύσεων» την περίοδο 2025 - 2026, «κυρίως χάρη στην αξιοποίηση των κονδυλίων από το ελληνικό Ταμείο Ανάκαμψης». Ομολογούν δηλαδή ανοιχτά ότι ο συνδυασμός φτηνού χρήματος, ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης και ενός ψηφιοποιημένου κράτους στην υπηρεσία των μονοπωλίων δίνει φτερά στην καπιταλιστική κερδοφορία και γίνεται κράχτης επενδύσεων, που κάνουν τους δείκτες της οικονομίας να ευημερούν και τα λαϊκά νοικοκυριά να αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα. Και επειδή έχουν γνώση οι φύλακες σε Ελλάδα και ΕΕ, δεν περνάει απαρατήρητη η αγωνία τους για την πορεία των οικονομιών μετά το τέλος του Ταμείου Ανάκαμψης το 2026. Εξ ου και η ταχύτατη στροφή στην πολεμική οικονομία, που ανοίγει νέες - επικίνδυνες για τους λαούς - προοπτικές κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Μεγάλες δόσεις επικίνδυνης ειρωνείας περιέχει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, όπου με τον πιο επίσημο τρόπο η υγεία και η ασφάλεια γίνονται ατομική ευθύνη. Τα «ευχολόγια» της κυβέρνησης για την «εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου» και τη μείωση των εργατικών «ατυχημάτων» καταλήγουν σε κάτι ...σεμινάρια CARPA και στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών, όταν οι χώροι δουλειάς αποτελούν καθημερινά παγίδες θανάτου λόγω της εντατικοποίησης, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της ανυπαρξίας ουσιαστικών μέτρων, που για το κεφάλαιο και το κράτος του θεωρούνται «κόστος». Μόνο την προηγούμενη βδομάδα είχαμε έναν νεκρό εργάτη μέρα παρά μέρα, με τα συνδικάτα να καταγγέλλουν τις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς και την ανυπαρξία ελέγχων. Η ειρωνεία δε της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε όριο όταν με το ίδιο νομοσχέδιο που θωρακίζει τάχα την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, νομιμοποιούνται η 13ωρη καθημερινή εξόντωση στον ίδιο εργοδότη και η περαιτέρω «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου. Με άλλα λόγια, το νέο αυτό αίσχος θα μπορούσε να έχει τίτλο «διάλεξε πώς θα πεθάνεις (μεταφορικά και κυριολεκτικά) στη δουλειά», αντί για ...«δίκαιη εργασία για όλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου