Σε έναν αποπροσανατολιστικό καβγά επιδίδονται η κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού και διάφοροι «κύκλοι», μετά τις έκτακτες κρίσεις στις Ενοπλες Δυνάμεις, όπου κάποιοι αποστρατεύτηκαν και κάποιοι αναβαθμίστηκαν, ενώ μειώθηκε ο συνολικός αριθμός των ανώτατων αξιωματικών. Η συζήτηση σκόπιμα εξοκέλλει σε επιμέρους ζητήματα, όπως αν η Ελλάδα ή οι ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερο αριθμό ανώτατων αξιωματικών (σε απόλυτους αριθμούς ή κατ' αναλογία) κ.ά.
Στην πράξη, παρακάμπτουν και συγκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους τέτοιων αλλαγών, όπως η ανάγκη τους να «τρέξει» πιο γρήγορα η νέα δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που κουμπώνει πάνω στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Ειδικά μάλιστα μετά την επικαιροποίηση των κατευθύνσεων του ΝΑΤΟ σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας απέναντι στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που προϋποθέτει μεγαλύτερη εμπλοκή όλων των κρατών - μελών, και της Ελλάδας. Τέτοιες κατευθύνσεις είναι το νέο Μοντέλο Δυνάμεων (NATO Force Model - NFM), που καταλήχτηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης το 2022, και τα Περιφερειακά Σχέδια Αμυνας («Regional Defende Plans») που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής στο Βίλνιους το 2023.
Είναι φανερό δηλαδή ότι οι αλλαγές έρχονται να κουμπώσουν με τις νέες πραγματικότητες που δημιουργεί και στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις η διάταξη μάχης του ΝΑΤΟ, που απαιτεί διαρκείς προσαρμογές. Να τι έλεγε ο υπουργός Αμυνας τον Νοέμβρη, περιγράφοντας την ανάγκη να επιταχυνθεί η νέα δομή στις Ενοπλες Δυνάμεις: «Δυστυχώς, αντί γι' αυτά που περιμέναμε, αυτήν τη στιγμή αντιμετωπίζουμε πολέμους γύρω - γύρω στην περιοχή μας. Ουκρανία, Γάζα, Λίβανος, Σουδάν, Αιθιοπία, Ερυθραία, όλο το Σαχέλ κατατρέχεται από την τρομοκρατία, ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές κινήσεις. Μια κατάσταση η οποία δημιουργεί ένα απολύτως ευμετάβλητο περιβάλλον στην περιοχή μας (...) Οι απειλές που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι με κανέναν τρόπο όμοιες με τις απειλές που αντιμετωπίζαμε τον προηγούμενο αιώνα. Γι' αυτό χρειάζεται απόφαση, γενναιότητα, καθαρή ματιά και λήψη πολιτικού κόστους».
Σημείωνε επίσης ο Δένδιας για τη «νέα αντίληψη» στην αεράμυνα: «Γιατί η χώρα θα πρέπει να έχει ως κύρια αντιαεροπορική δύναμη τα αεροπλάνα της; Η χώρα έχει αλλάξει δόγμα. Θα δημιουργήσει έναν πλήρη αντιαεροπορικό θόλο, ο οποίος θα καλύπτει την ελληνική επικράτεια σε διάφορα επίπεδα (...) θα καλύψει τη χώρα με κινητές μονάδες, χρησιμοποιώντας ως πλεονέκτημα αυτό που θεωρείται καταρχήν μειονέκτημα, τα 2.500 νησιά που έχουμε εκτός από τον ηπειρωτικό χώρο». Για τον δε στρατό ξηράς έλεγε μεταξύ άλλων ότι «πρέπει επίσης να μεταρρυθμιστεί. Παίρνουμε τα διδάγματα της Ουκρανίας, τα διδάγματα της Γάζας (...) Πάμε να δημιουργήσουμε λοιπόν ένα τελείως διαφορετικό στρατό, στο σύνολό του μηχανοκίνητο».
Σε πλήρη συνάφεια με αυτά, η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει και το εξής: Ποια στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και με ποιους όρους είναι διατεθειμένα να βάλουν το κεφάλι τους ακόμα πιο μέσα στον τορβά, συμμετέχοντας σε πολεμικές ευρωατλαντικές αποστολές από τα ανοιχτά της Λιβύης (π.χ. επιχείρηση EUNAVFOR MED «Irini») και τον Λίβανο (UNIFIL) μέχρι τον Ινδο-Ειρηνικό («Aspides» και «Atalanta»). Και από τα Βαλκάνια (Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Κόσοβο και Βουλγαρία) μέχρι τη Βαλτική, μια ανάσα από τη Ρωσία, όπου υπήρξε ΝΑΤΟικό αίτημα να αναλάβουν τη φύλαξη του εναέριου χώρου με περιπολίες πολεμικά αεροσκάφη της Ελλάδας.
Η εντατικοποίηση τέτοιων αποστολών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού, σε συνδυασμό με άλλα ζητήματα που θέτουν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (εργασιακά, μισθολογικά) έχουν εξωθήσει το προσωπικό στα όριά του, με αποτέλεσμα να αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο οι παραιτήσεις στο στράτευμα. Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία, οι παραιτήσεις ειδικά στο Πολεμικό Ναυτικό έφτασαν τις 291 μόνο μέσα στο 2024, από στελέχη κάθε προέλευσης και σταδιοδρομίας. Ο αριθμός ξεπερνά το άθροισμα των παραιτήσεων για τα έτη 2022 - 2023 (289).
Η στροφή στην πολεμική οικονομία και η αύξηση των εξοπλισμών, ως στοιχείο της βαθύτερης εμπλοκής στα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια (προετοιμάζεται ήδη η δαπάνη 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς), παίζουν ρόλο και στη στελέχωση κρίσιμων «κρίκων» που θα διαχειριστούν τα νέα προγράμματα αγοράς πολεμικού υλικού, αξίας πολλών δισ. ευρώ, πολλώ δε μάλλον που για την «πίτα» των εξοπλισμών διαγκωνίζονται πολλά συμμαχικά μονοπώλια (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία κ.ά.). Η νέα διάταξη καλείται να «λύσει» και τέτοια ζητήματα στο μεγάλο παζάρι που ανοίγεται μπροστά.
Τέλος, δεν περνάει απαρατήρητο ότι ο ΝΑΤΟικός «οδικός χάρτης» στα Ελληνοτουρκικά διανύει το ένα χιλιόμετρο μετά το άλλο προετοιμάζοντας τις διευθετήσεις της επόμενης μέρας, που συμπεριλαμβάνουν και ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Πέρα από τις πολιτικές συναινέσεις η κυβέρνηση αναζητεί και ευρύτερες, που θα της επιτρέψουν να επιταχύνει τις διευθετήσεις, από τις οποίες όχι μόνο δεν πρόκειται να προκύψει κάτι καλό για τον ελληνικό και τον τουρκικό λαό, αλλά θα αποτελέσουν το σπέρμα για τον επόμενο γύρο αντιθέσεων και ανταγωνισμών μεταξύ των αστικών τάξεων στις δύο χώρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου