Τώρα μετακομίζουν σε άλλο ...σύννεφο, βλέποντας τις καραβιές των προσφύγων να καταφτάνουν στην Κρήτη.
Τι περίμεναν δηλαδή όλοι τους;
Οτι θα διέλυαν και τη Λιβύη, όπως έκαναν το 2011, στηρίζοντας την ιμπεριαλιστική επέμβαση, και δεν θα ερχόταν μια τέτοια εξέλιξη;
Οτι θα στήριζαν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Αφρική (θυμίζουμε τη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία...) και οι λαοί της περιοχής θα έμεναν να σφάζονται από τους διάφορους «πολέμαρχους»;
Τι περιμένουν και σήμερα; Οτι θα στηρίζουν αντιδραστικά καθεστώτα όπως των τζιχαντιστών στη Συρία, ότι θα αποδέχονται τα ανατριχιαστικά σχέδια του Ισραήλ για τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων από τη Γάζα, και δεν θα γίνεται «κόλαση» στη Μεσόγειο με τα προσφυγικά κύματα;
Οταν στήριζαν όλα τα Σύμφωνα της ΕΕ για τη Μετανάστευση, δεν τους πέρναγε από το μυαλό ότι η χώρα γίνεται απέραντη φυλακή εγκλωβισμένων ανθρώπων;
Αλλά έτσι είναι η πολιτική της «κάνουλας», που ανοίγει και κλείνει ανάλογα με τις παραγγελιές των ομίλων: Από τα κρατικά σκλαβοπάζαρα για φτηνό εργατικό δυναμικό, στις επαίσχυντες τροπολογίες για αναστολή ασύλου και τις αθλιότητες Πλεύρη για τα «ξενοδοχειακά μενού στις δομές προσφύγων»...
Να επιχειρείς να στηρίξεις το αφήγημα ότι η Ελλάδα είναι «μαύρο πρόβατο», ότι υπάρχει και ο «δημοκρατικός καπιταλισμός», ότι υπάρχει και το «κράτος δικαίου της ΕΕ», και να σου σκάνε εξελίξεις όπως αυτές.
Τέτοια γίνονται λοιπόν και κάνουν δύσκολα τα «σταυρόλεξα» για να στηθεί το δίπολο - ακόμα με πιθανή επαναφορά Τσίπρα - μπας και σταματήσει να «κουτσαίνει» το αστικό πολιτικό σύστημα.
Βέβαια, δεν το λες και λίγο να παρεμβαίνουν μερικά από τα πρώτα βιολιά του κεφαλαίου στην Ελλάδα (βλ. Σάλλα) και να απαιτούν «νέο παραγωγικό μοντέλο», να καταθέτουν «αγωνίες» για το ποια κυβέρνηση μπορεί να το κάνει πράξη με τους καλύτερους δυνατούς όρους... Δηλαδή ποια κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί ξανά για τα επόμενα πακέτα στήριξης των επενδύσεων...
Μπορεί η σημερινή, που κουβαλάει πια τη «λαδιά» του ΟΠΕΚΕΠΕ (και ποιος ξέρει πόσες ακόμα), ή πρέπει να βρεθεί η επόμενη «άσπιλη και αμόλυντη»;
Οπότε, το «δίλημμα» τώρα μπαίνει πάλι κάπως έτσι: Από τη μία το μάτωμα του λαού για τα «μαξιλαράκια» και την επιστροφή στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», και από την άλλη το τσάκισμά του για τη «σταθερότητα» απέναντι στο «χάος».
Στον «πάτο» βέβαια είναι η ομοφωνία ότι το μάρμαρο το πληρώνουν οι «από κάτω», όπως απέδειξαν και τα απόνερα από τα 10 χρόνια του δημοψηφίσματος.
Εκεί που το περιβόητο rebranding του Τσίπρα στηρίχθηκε στην εδραίωσή του ως «δυνατού χαρτιού» της αστικής τάξης, με «πουσάρισμά» του και από τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου για να φέρει το 3ο μνημόνιο...
Και μιας και θυμηθήκαμε το τότε:
Αυτές τις μέρες έχουμε άλλη μια σημαδιακή επέτειο από το 2015: Αυτήν της κατάθεσης στη Βουλή, από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του νομοσχεδίου με τίτλο «Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)».
Ηταν λοιπόν Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015, αργά το βράδυ, όταν κατατέθηκε στη Βουλή ένα κείμενο - λίστα των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων στα Αγγλικά, που ήταν το «πρόπλασμα» του 3ου μνημονίου. Αυτό έγινε λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα και, βέβαια, λίγες μέρες μετά τη συμφωνία όλων των πολιτικών κομμάτων - πλην ΚΚΕ - κατά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο προεδρικό μέγαρο.
Ηταν σημαδιακό ότι μία μέρα μετά, το Σάββατο 11 Ιουλίου, η μόνη εφημερίδα που πρόλαβε την είδηση ότι κατατέθηκε στη Βουλή το προσχέδιο του νέου μνημονίου ήταν ο «Ριζοσπάστης».
Οπως επίσης το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που δεν ψήφισε αυτό το νομοσχέδιο ήταν το ΚΚΕ.
Τι πιο σύνηθες, βέβαια, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου