Μαγκανοπήγαδο

 

Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας πούντιασε εκεί στα «ορεινά» της Σορβόνης, του Χάρβαρντ ή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και είπε να κατέβει μια βόλτα στα κινήματα (γελάνε και οι πέτρες) για να «τα αφουγκραστεί», όπως λέει. Το μόνο που υπογράφουμε είναι ότι κανένα κίνημα που έχει σχέση με τον λαό, τις ανάγκες και τα πραγματικά του συμφέροντα δεν ζητάει - όπως έκανε αυτός στη Σορβόνη - «τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών, που θα εκδίδει κοινό χρέος, με στόχο τη χρηματοδότηση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης», δηλαδή των κερδών και των εξοπλισμών του κεφαλαίου, με τον λογαριασμό να καταλήγει στους εργαζόμενους. Ούτε τη «μετεξέλιξη της θεσμικής συγκρότησης της ΕΕ», για μια ιμπεριαλιστική ένωση με ακόμα πιο «βαριές αμπάρες» για τους λαούς. Αυτά, όπως έχει αποδειχθεί και στην πράξη, υπάρχουν μόνο στα σχέδια των αστικών επιτελείων που ετοιμάζουν τους κάθε λογής Τσίπρες για τις «δύσκολες αποστολές» της οικονομικής κρίσης και της πολεμικής προετοιμασίας, για την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας στο καπιταλιστικό σύστημα και στην κυβερνητική εναλλαγή. Και επειδή ο λαός έχει πικρή πείρα και η σάπια σοσιαλδημοκρατία μεγάλη φθορά, τα αστικά επιτελεία γυρίζουν σε επανάληψη - ενίοτε και με τους ίδιους πρωταγωνιστές - τα ίδια και τα ίδια παραμύθια του «ανθρώπινου» καπιταλισμού. Ο λαός όμως έχει άλλο δρόμο να βαδίσει, μακριά από το «μαγκανοπήγαδο». Είναι ο δρόμος της αποφασιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, της σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική σε όλες τις εκδοχές της, ενάντια σε παλιούς και νέους σωτήρες. Αυτός ο δρόμος μπορεί να φωτίσει τη μόνη πραγματική διέξοδο, που βρίσκεται στην αντεπίθεση για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού.

Ρητορικά...

«Μα γίνεται να διαφωνεί κανείς με το 4ήμερο;»: Αυτό το ...ρητορικό ερώτημα απευθύνει η υπουργός Εργασίας, υπερασπιζόμενη το νομοσχέδιο της 13ωρης δουλειάς και της «ευελιξίας». Βεβαίως, η κυβέρνηση ακόμα κι εδώ λέει τη μισή αλήθεια. Γιατί το περιβόητο «4ήμερο» - που με το νομοσχέδιο επεκτείνεται για όλο τον χρόνο - είναι μια μορφή «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, και μάλιστα με 10ωρη δουλειά χωρίς προσαύξηση στο μεροκάματο! Είναι το αίσχος εκείνο που προβλέπει την «αμοιβή» για τις παραπάνω ώρες όχι με χρήμα, αλλά με μειωμένα ωράρια και «ρεπό» όταν η επιχείρηση θα έχει αναδουλειές. Μάλιστα, το ίδιο το νομοσχέδιο προβλέπει ότι την περίοδο που ο εργαζόμενος υποτίθεται ότι θα εργάζεται λιγότερες ώρες, ο εργοδότης θα μπορεί να του φορτώνει «νομιμότατα» και νέες υπερωρίες. Αρα, θα μπορεί να έχει τον εργαζόμενο στη δουλειά όσες ώρες θέλει κάθε μέρα! Αξιοποιώντας τη «διευθέτηση», μάλιστα, δεκάδες ώρες απ' αυτές θα είναι ουσιαστικά τζάμπα για τον εργοδότη και δεν θα δίνει ούτε ευρώ! Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από την ταμπέλα του «4ήμερου» που τάχα νομοθετεί η κυβέρνηση.

... ερωτήματα

Ομως, αν η υπουργός ψάχνεται για ...ρητορικά ερωτήματα, ορίστε μερικές ιδέες: «Γίνεται να διαφωνεί κανείς με το να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι σταθερό και μάλιστα μειωμένο εργάσιμο χρόνο κάθε μέρα;». «Ποιος διαφωνεί με το να πιάνει π.χ. δουλειά στις 7 και να σχολάει στις 3 μ.μ., να δουλεύει 7ωρο - 5ήμερο;». «Διαφωνεί κανείς με το να έχει ο εργαζόμενος περισσότερο ελεύθερο χρόνο, χωρίς αυτός να προκύπτει από "μέσους όρους" στο εξάμηνο ή στο έτος;». «Γιατί να "διευθετείται" από βδομάδα σε βδομάδα ο χρόνος που ο εργαζόμενος έχει αποκλειστικά για τον εαυτό του και για την οικογένειά του;». «Γιατί να μην είναι κατοχυρωμένος και περισσότερος κάθε μέρα - για όλο τον χρόνο;». Η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα αποκαλύπτει ποιος κερδίζει πραγματικά από το εφιαλτικό νομοσχέδιο: Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που για να έχουν όσο γίνεται πιο φτηνές και πιο πολλές εργατοώρες στη διάθεσή τους, όποια μέρα και όποτε αυτό αποδίδει περισσότερα κέρδη, τσακίζουν τη ζωή, τον ελεύθερο χρόνο, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Αυτό νομοθετεί η κυβέρνηση, και όχι τα γελοία παραμύθια περί «4ήμερου» που επιστρατεύει η προπαγάνδα της.

Φλόγα

Σαν σήμερα πριν από δυο χρόνια το Ισραήλ «ζέσταινε» την πολεμική μηχανή του για να επέμβει στη Γάζα, με τις πλάτες των συμμάχων του ΗΠΑ - ΕΕ, που υπερασπίζονταν το «δικαίωμα» του κράτους - τρομοκράτη στην αυτοάμυνα, στην εξόντωση δηλαδή του Παλαιστινιακού λαού. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι το σχέδιο ισοπέδωσης της Γάζας και εκτοπισμού των Παλαιστινίων ήταν προμελετημένο, συνέχεια της πολύχρονης κατοχικής βίας και των εποικισμών σε βάρος των Παλαιστινίων. Σήμερα, δυο χρόνια μετά, 66.000 είναι οι νεκροί Παλαιστίνιοι, μεταξύ αυτών περισσότερα από 18.000 παιδιά. Εκατοντάδες έχουν πεθάνει από υποσιτισμό. 660.000 παιδιά μένουν εκτός σχολείου για τρίτη συνεχή χρονιά. Το 80% των κτιρίων έχουν υποστεί καταστροφές, το 98% των καλλιεργειών ρημάχτηκαν και το 90% των συστημάτων ύδρευσης - αποχέτευσης καταστράφηκαν. Η σύγχρονη Γκουέρνικα φέρει τη συνυπογραφή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και συνεχίζει να αναδίδει όλη τη βρωμιά και τη σήψη του ιμπεριαλισμού, την ώρα που οι «στρατηγικοί σύμμαχοι» του κράτους - μακελάρη έχουν κολλημένο το πιστόλι στον κρόταφο των Παλαιστινίων. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: Αυτή της αντίστασης του Παλαιστινιακού λαού και της αλληλεγγύης που εμπνέει στους λαούς όλου του κόσμου. Αυτή η ακατάβλητη δύναμη συνεχίζει και σήμερα να κρατάει αναμμένη τη φλόγα του αγώνα για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του '67, με εδαφική συνέχεια και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, χωρίς κατοχικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς εποικισμούς και εποίκους.

 

Ριζοσπάστης