Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά


Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά... Πρώτη φορά μνημόνιο με «κυβέρνηση της αριστεράς» τον Αύγουστο του 2015. Πρώτη φορά αντιασφαλιστικά μέτρα το Μάη του 2016, με την ίδια «αριστερή» κυβέρνηση. Πρώτη φορά διθυραμβική υποδοχή Αμερικανού Προέδρου από «κυβέρνηση της αριστεράς» και ύμνοι για την πολιτική των ΗΠΑ σε οικονομία και εξωτερική πολιτική. Μετά απ' όλα αυτά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί η πρώτη φορά απαγόρευση των διαδηλώσεων από την «πρώτη φορά αριστερά». Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά, όταν το κεφάλαιο αποφασίζει να «μηδενίσει το κοντέρ» και να αναθέσει τις υποθέσεις του σε μια ...πρωτάρα και άβγαλτη «κυβέρνηση της αριστεράς».

Τι φέρνουν οι επισκέψεις τύπου Ομπάμα
 
Πολλά γράφονται για το τι κομίζει ο Ομπάμα στην ντόπια αστική τάξη επισκεπτόμενος την Αθήνα. Ενα βασικό δείγμα, πάντως, δόθηκε την Παρασκευή το πρωί, όταν και «αφίχθησαν στο λιμάνι του Πειραιά τα τρία πρώτα ελικόπτερα CH - 47D, τα οποία παρελήφθησαν στο πλαίσιο σχετικής διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ», όπως αναφερόταν από το υπουργείο Αμυνας. Πρόκειται για συνολικά 10 μεταχειρισμένα μεταφορικά στρατιωτικά ελικόπτερα «Σινούκ», από τα αποθέματα της Αεροπορίας του αμερικανικού στρατού, η πώληση των οποίων εγκρίθηκε από την Ουάσιγκτον το 2014. Οι σχεδιασμοί τους, όπως σηματοδοτούνται και από τέτοιες επίσημες επισκέψεις, μυρίζουν μπαρούτι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πανηγυρίζει!

Κοροϊδεύουν και εκβιάζουν
 
Μέχρι πριν από λίγες μέρες, ακουγόταν πολύ το επιχείρημα ότι η δεύτερη «αξιολόγηση» πρέπει να τελειώσει στην ώρα της, επειδή, αν δεν δρομολογηθεί λύση για το χρέος πριν τον Γενάρη και μας πάρουν μπάλα οι εξελίξεις, θα φτάσουμε κοντά στις γερμανικές εκλογές και τότε θα είναι πολύ δύσκολο να περπατήσει το πράγμα. Μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, προστέθηκε στα παραπάνω και ένα ακόμα επιχείρημα. Οτι η «αξιολόγηση» πρέπει να τελειώσει και να δρομολογηθεί λύση στο χρέος πριν από τις 20 Γενάρη, μέρα που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος, τα ίδια επιτελεία, λένε πως δεν έχει δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις του, αναφορικά με τα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Πού καταλήγει όλο αυτό; Στην αύξηση της πίεσης στο λαό να δεχτεί σαν τετελεσμένα τα μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης» και να παρακαλάει και ο ίδιος να του τα φορτώσουν γρήγορα στην πλάτη, μην τυχόν και ναυαγήσει η διευθέτηση του χρέους από τις γερμανικές ή τις αμερικανικές εκλογές! Δηλαδή, εμ κάνουν το λαό να αγωνιά για το χρέος της πλουτοκρατίας, εμ τον ποτίζουν με την αντίληψη ότι η επιδείνωση της ζωής του με τις παλιές και τις ερχόμενες ανατροπές είναι αυτή που θα τον βγάλει από τη στενωπό.
Απεργίες έχουμε μπροστά μας και είναι ευκαιρία να τους τρίψει ο λαός στη μούρη τέτοιους και άλλους εκβιασμούς.

Το ... χάσμα
 
Η συνέντευξη που έδωσε ο πρωθυπουργός στην «Εφημερίδα των Συντακτών» του Σαββάτου, πέρα από την προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα προσδοκιών και αναμονής του λαού σε ό,τι αφορά το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, περιέχει κι ένα ακόμα στοιχείο: Την αντιπαράθεση με τη ΝΔ στα ζητήματα της οικονομίας, όπου ο πρωθυπουργός σημειώνει ότι με την πολιτική της «έχει στρατηγικό σχέδιο την αποσταθεροποίηση της χώρας και της οικονομίας, προκειμένου να χρεώσει στην Αριστερά την κρυφή της ατζέντα, ένα "4ο μνημόνιο" σκληρής λιτότητας και κοινωνικής διάλυσης». Είναι, άραγε, τόσο βαθύ το χάσμα που χωρίζει την πολιτική της κυβέρνησης από αυτήν της ΝΔ; Την απάντηση αναλαμβάνει να δώσει (άθελά της...) μια άλλη συνέντευξη, του Ν. Δένδια, στην ίδια εφημερίδα, λίγες σελίδες πιο πίσω. Εκεί σημειώνει ότι «από την πρώτη στιγμή θα θέσουμε το ζήτημα της μείωσης των τεράστιων πρωτογενών πλεονασμάτων τα οποία απαιτούνται από μία χώρα σε επταετή οικονομική κρίση. Μια μείωση που θα επιτρέψει με τη σειρά της τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, όπως και τη μείωση του φόρου ακινήτων». Τα ίδια, όμως, προσδοκά και η κυβέρνηση. Σε άλλο σημείο, λέει ο Ν. Δένδιας: «Δεν θέτουμε σε δοκιμασία τον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος, ούτε υιοθετούμε ακραίες αντιδράσεις. Το αντίθετο. Οπως φάνηκε στην περίπτωση των διαμαρτυριών των αγροτών αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων, αποδοκιμάζουμε το κλείσιμο των δρόμων και την ομηρία των υπολοίπων πολιτών, παρότι ενδεχομένως έχουμε πολιτικό κόστος από αυτό». Επομένως, σύμμαχος της κυβέρνησης στους μεγάλους στόχους του κεφαλαίου, αλλά και στο χτύπημα του κινήματος, όταν είναι δύσκολο να χειραγωγηθεί...

Ριζοσπάστης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου