ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

 

Η υπουργός Εσωτερικών της Μ. Βρετανίας Σαμπάνα Μαχμούντ πριν μέρες είχε δηλώσει στο BBC ότι το να έχεις μια ελευθερία δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη χρησιμοποιείς κάθε στιγμή της ημέρας, για να υπερασπιστεί τις νέες εξουσίες που, εξετάζοντας τον σωρευτικό αντίκτυπο των επαναλαμβανόμενων διαδηλώσεων, επιτρέπουν στην αστυνομία να διακόπτει ή να μεταφέρει διαμαρτυρίες που θεωρούνται πολύ συχνές. Στη χώρα μας, μετά την κυριακάτικη ανάρτηση του πρωθυπουργού για μεταφορά αρμοδιοτήτων που αφορούν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο υπουργείο Άμυνας,  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διευκρίνισε ότι με την νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη,  «για τα τετραγωνικά μέτρα που θα ορίζει η τροπολογία… δεν θα επιτρέπεται τίποτα ούτε διαμαρτυρία, ούτε γκράφιτι, ούτε πανό, ούτε διαδήλωση είτε είναι από μια αριστερή οργάνωση είτε είναι από μια κεντροδεξιά οργάνωση». Και πάντα με το πρόσχημα ότι η «κυβέρνηση εναρμονίζεται με αυτονόητα αιτήματα της κοινωνίας» προσπαθεί η κυβέρνηση να καλύψει το φόβο που της προκάλεσε η  μεγάλη αλληλεγγύη που είχε ο απεργός πείνας για τα Τέμπη χαροκαμένος πατέρας Πάνος Ρούτσι.

 

          Κι αυτά είναι  δυο παραδείγματα, από τα πιο ανώδυνα εκ πρώτης όψεως, ενδεικτικά για τη μεθόδευση του περιορισμού ελευθεριών που κερδήθηκαν μετά από πολυετείς αγώνες.  Τα μέτρα στη Μ. Βρετανία στοχεύουν ξεκάθαρα στις μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης που έχουν γεμίσει τους δρόμους του Ηνωμένου Βασιλείου εδώ και σχεδόν δύο χρόνια κατά της γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα. Στα καθ’ ημάς η κυβέρνηση  με τις λεκτικές περικοκλάδες περί ιερότητας του μνημείου αποβλέπει στον περιορισμό μαζικών συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών, που στο πιο κεντρικό μέρος της Αθήνας αποκτούν ευρύτατη δημοσιότητα και συμπαράσταση. Βήμα - βήμα νομοθετούνται στην φιλελεύθερη Ευρώπη οι περιορισμοί σε διαμαρτυρίες και αντιδράσεις στην αυταρχικότητα των κυβερνήσεων. 

Στον κουβά

 

«Να δούμε πόσοι θα είστε αύριο στους δρόμους... Μια χούφτα διαδηλωτές, μια ισχνή μειοψηφία θα είστε...». Αυτά επαναλάμβαναν οι βουλευτές της ΝΔ από το βήμα της Βουλής παραμονές της πρόσφατης απεργίας, προσπαθώντας να απαξιώσουν την απόρριψη του εκτρωματικού νομοσχεδίου από τους εργαζόμενους. Ετσι, από τη μία υπερασπίζονταν τη 13ωρη δουλειά και την «ευελιξία» και από την άλλη, ποντάροντας στην απεργοσπασία της ΓΣΕΕ, προεξοφλούσαν την αποτυχία της απεργίας. Την επόμενη μέρα βέβαια κατάπιαν τη γλώσσα τους και δεν βρέθηκε ούτε ένας απ' αυτούς να σχολιάσει την απεργία, αφού οι προβλέψεις τους πήγαν «κουβά». Από το ...πουθενά όμως ξεπήδησε μία από τις «αντιπολιτευόμενες» φωνές για να «δικαιώσει» τους βουλευτές της ΝΔ! «Απεργιακές συγκεντρώσεις χωρίς μέγα πλήθος», έγραφε η ΕΦΣΥΝ, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα και παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση, με στόχο να καλλιεργήσει μοιρολατρία και ηττοπάθεια. Ποιος ξέρει; Ισως η ΕΦΣΥΝ έκανε «απεργιακό ρεπορτάζ» ψάχνοντας τη ΓΣΕΕ, οπότε είναι λογικό να μη βλέπει «πλήθος». Η πραγματικότητα όμως, τόσο στους δρόμους όσο και στους χώρους δουλειάς, με τους δεκάδες χιλιάδες απεργούς σε όλη τη χώρα, έδωσε απάντηση τόσο στην κυβέρνηση όσο και στους υπονομευτές της απεργίας, όλων των «χρωμάτων» και «αποχρώσεων».

ΚΥΡ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Copy - paste στα κυβερνητικά παραμύθια για το 13ωρο, επικαλούμενος τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και των εργατοπατέρων

 

 

Τα κυβερνητικά παραμύθια για το νόμο έκτρωμα της 13ωρης σκλαβιάς και του παραπέρα ξεχειλώματος του εργάσιμου χρόνου επαναλαμβάνει στην κυριακάτικη ανάρτηση του ο πρωθυπουργός, με την κυβέρνηση εμφανώς ενοχλημένη από τις επιτυχημένες απεργιακές μάχες - παρακαταθήκη που δόθηκαν τις προηγούμενες μέρες ξεκαθαρίζοντας πως το τερατούργημα θα πάει εκεί που πρέπει, στα σκουπίδια.

Ο πρωθυπουργός που σημειωτέον δεν εμφανίστηκε καν στη βουλή για να υπερασπιστεί το νόμο - έκτρωμα, επαναλαμβάνει τα κρύα αστεία και τα κυβερνητικά fake news λέγοντας πως «Το πιο κραυγαλέο εκ των fake news της αντιπολίτευσης γι’ αυτό το νομοσχέδιο, ήταν η δήθεν γενικευμένη επιβολή 13ωρης εργασίας. Ειπώθηκε πολλές φορές ότι πρόκειται για ρύθμιση που ισχύει ήδη όταν η εργασία παρέχεται σε δύο εργοδότες και τώρα επεκτείνεται ως δυνατότητα όταν παρέχεται και σε έναν εργοδότη» και πως «Επιτρέπεται μόνο κατ’ εξαίρεση και υπάρχουν συγκεκριμένα όρια, δηλαδή το πολύ έως τρεις ημέρες τον μήνα, απαιτείται υποχρεωτικά η συναίνεση του εργαζόμενου για να εργαστεί υπερωριακά και η άρνησή του δεν μπορεί να οδηγήσει σε απόλυση».