Στον κουβά

 

«Να δούμε πόσοι θα είστε αύριο στους δρόμους... Μια χούφτα διαδηλωτές, μια ισχνή μειοψηφία θα είστε...». Αυτά επαναλάμβαναν οι βουλευτές της ΝΔ από το βήμα της Βουλής παραμονές της πρόσφατης απεργίας, προσπαθώντας να απαξιώσουν την απόρριψη του εκτρωματικού νομοσχεδίου από τους εργαζόμενους. Ετσι, από τη μία υπερασπίζονταν τη 13ωρη δουλειά και την «ευελιξία» και από την άλλη, ποντάροντας στην απεργοσπασία της ΓΣΕΕ, προεξοφλούσαν την αποτυχία της απεργίας. Την επόμενη μέρα βέβαια κατάπιαν τη γλώσσα τους και δεν βρέθηκε ούτε ένας απ' αυτούς να σχολιάσει την απεργία, αφού οι προβλέψεις τους πήγαν «κουβά». Από το ...πουθενά όμως ξεπήδησε μία από τις «αντιπολιτευόμενες» φωνές για να «δικαιώσει» τους βουλευτές της ΝΔ! «Απεργιακές συγκεντρώσεις χωρίς μέγα πλήθος», έγραφε η ΕΦΣΥΝ, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα και παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση, με στόχο να καλλιεργήσει μοιρολατρία και ηττοπάθεια. Ποιος ξέρει; Ισως η ΕΦΣΥΝ έκανε «απεργιακό ρεπορτάζ» ψάχνοντας τη ΓΣΕΕ, οπότε είναι λογικό να μη βλέπει «πλήθος». Η πραγματικότητα όμως, τόσο στους δρόμους όσο και στους χώρους δουλειάς, με τους δεκάδες χιλιάδες απεργούς σε όλη τη χώρα, έδωσε απάντηση τόσο στην κυβέρνηση όσο και στους υπονομευτές της απεργίας, όλων των «χρωμάτων» και «αποχρώσεων».

Φυσιολογικό

Στον βρώμικο καπιταλιστικό κόσμο θεωρείται «φυσιολογικό» να λέει δημόσια ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ότι έχει δώσει εντολή στη CIA να επιχειρεί «έναντι στόχων» στο εσωτερικό μιας άλλης χώρας, όπως η Βενεζουέλα, να αφήνει υπονοούμενα ότι σχεδιάζει τη δολοφονία του ηγέτη της - ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του - και να απειλεί με στρατιωτική επέμβαση, στο όνομα της καταπολέμησης των ναρκω-καρτέλ και της «παράνομης μετανάστευσης». Σ' αυτόν τον καπιταλιστικό κόσμο είναι επίσης «φυσιολογικό» να δίνεται το «Νόμπελ Ειρήνης» στην ηγέτιδα της βενεζουελάνικης αντιπολίτευσης που φύτεψαν ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα σε απευθείας γραμμή με τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, επιβεβαιώνοντας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ανοιχτή επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, σε βάρος του λαού της, που είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει την τύχη του. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, είναι «φυσιολογικό» σ' αυτό το σύστημα της σαπίλας όλα τα «δημοκρατικά» και «φιλελεύθερα» κράτη του ΝΑΤΟ να χαριεντίζονται σε φιέστες για την ...ειρήνη! Στην Ουκρανία οι ΝΑΤΟικοί ετοιμάζονται να ρίξουν κι άλλο «λάδι στη φωτιά» του πολέμου με τη Ρωσία, αλλά δεν κουνιέται φύλλο όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αναγγέλλει σε ζωντανή μετάδοση ότι ετοιμάζεται να μπουκάρει στρατιωτικά στη Βενεζουέλα. Αυτό είναι το «διεθνές δίκαιο», που ξεδιάντροπα επικαλούνται όσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, ρίχνοντας τους λαούς στην πυρά του πολέμου και των ανοιχτών επεμβάσεων, όταν και όπου αυτό υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Τα «κάλλη»...

«Αυτός ο κύριος, από ένα μέρος που ονομάζεται Τουρκία, έχει έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο... Είναι σκληρός, αλλά είναι φίλος μου και κάθε φορά που τον χρειάστηκα, ήταν εκεί για μένα». Αυτά έλεγε ο Τραμπ τη Δευτέρα στη Σύνοδο ...ειρήνης για τη Γάζα, ως επιστέγασμα των αναβαθμισμένων ρόλων που αναλαμβάνει η Τουρκία στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα. Ποιος στεκόταν εκείνη την ώρα τρία μέτρα πίσω από τον Ερντογάν; Ο Ν. Χριστοδουλίδης. Ο Πρόεδρος δηλαδή της Κύπρου, που η μισή είναι ακόμα υπό κατοχή από τον «ισχυρό τουρκικό στρατό»! Και, φυσικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης, που την Πέμπτη στη Βουλή μιλούσε για τον «απόλυτο συντονισμό» Ελλάδας - Κύπρου και για τις διευθετήσεις που δρομολογούνται με τη ΝΑΤΟική σύμμαχό τους Τουρκία. Μπρος στα κάλλη τι 'ναι ο πόνος, θα μπορούσε να πει κάποιος. Οπου «κάλλη», τα οφέλη και τα κέρδη που προσδοκά το κεφάλαιο από την «ανοικοδόμηση» στη Γάζα και την «επόμενη μέρα» στη Μέση Ανατολή.

... και ο «πόνος»

Ο δε Χριστοδουλίδης μόλις προχτές έλεγε ότι η αστική τάξη της Κύπρου διεκδικεί μερτικό με «συγκεκριμένο πλάνο, σχεδιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη, με έξι πρωτοβουλίες που μπορεί να αναλάβει η Κυπριακή Δημοκρατία» όσον αφορά τη Γάζα. Ενώ ο Μητσοτάκης υπερθεμάτιζε ότι η Ελλάδα «θα είναι παρούσα σε όλες τις φάσεις» του σχεδίου Τραμπ, που ενταφιάζει την προοπτική του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, για να «τρέξουν» τα σχέδια του κεφαλαίου. Να λοιπόν πού βρίσκεται για όλους αυτούς η «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Να τι σημαίνει γι' αυτούς «πατριωτισμός» και «πάλη ενάντια στον αναθεωρητισμό», που επικαλούνται συχνά - πυκνά η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Ο πραγματικός πόνος τους είναι για τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά προσπαθούν να διασφαλίσουν, στοιχισμένοι στον στόχο της «ΝΑΤΟικής συνοχής», που βγάζει στο μεϊντάνι τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

 

Ριζοσπάστης