Μπορεί τα ματωμένα πλεονάσματα από τη φοροληστεία του λαού να σπάνε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ και η κυβέρνηση να κλείνει σε όλους τους τόνους την «δημοσιονομική πειθαρχία» των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες αλλά «λεφτόδεντρα» υπάρχουν για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και εμπλοκή.
Αυτό, όπως και την «ολοταχώς» στροφή στην πολεμική οικονομία έρχεται να επιβεβαίωσε άλλη μια μελέτη, αυτή τη φορά του του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) βασισμένη σε δεδομένα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), η οποία δείχνει ότι η Ελλάδα το 2024 διέθεσε το 6,58% των δημόσιων δαπανών (των δαπανών της γενικής κυβέρνησης) για «άμυνα», κατατάσσοντας την χώρα στις πρώτες θέσεις της ΕΕ.
Η πολεμική φρενίτιδα αποτυπώνεται και στο γεγονός πως το 2021 - 2022 οι εν λόγω δαπάνες το 2021-2022, ήταν στο 3,8%-4% του ΑΕΠ. Όσον αφορά τα επίπεδα σε τρέχουσες τιμές, η Ελλάδα δαπάνησε 8,022 δισ. ευρώ το 2024 σημειώνοντας αύξηση 14,4% έναντι του 2023.
Το ποσοστό ξεπερνά κατά πολύ και τον μέσο όρο της ΕΕ (4,32%) - της ΕΕ που βρίσκεται ολόκληρη σε πολεμικό παροξυσμό και εξοπλισμό - με τη χώρα να βρίσκεται μόνο πίσω από την Πολωνία (8,47%), τη Λιθουανία (7,92%), την Εσθονία (7,51%) και τη Λετονία (7,49%).
Οι κρατικές δαπάνες κατευθύνονται κυρίως σε λειτουργικά έξοδα, προμήθειες και συντήρηση οπλικών συστημάτων (τα πανάκριβα οπλικά συστήματα που διατίθενται για τις ΝΑΤΟικές «ανάγκες» όπως πχ αυτές για το μακελειό στην Ουκρανία) «συμμετοχή σε διεθνείς αποστολές» (όπως λέγονται οι ευρωατλαντικές αποστολές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα όπως πχ στην Ερυθρά Θάλασσα και στην Αν. Ευρώπη), μισθούς στρατιωτικού προσωπικού χωρίς μάλιστα τα εν λόγω ποσοστά να περιλαμβάνουν συντάξεις αποστράτων, τη λεγόμενη «πολιτική άμυνα» ή δαπάνες «διττής χρήσης», όπως λέγονται οι «καμουφλαρισμένες» πολιτικές υποδομές για πολεμικούς σκοπούς.
Η έκθεση στο μεταξύ καταγράφει το ενδεχόμενο «δημοσιονομικής πίεσης», από τον ΝΑΤΟικό στόχο που τέθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο στη Χάγη, (αύξηση του ελάχιστου ορίου στο 5% του ΑΕΠ για τις αμυντικές δαπάνες), επισημαίνοντας πως «Η υιοθέτηση αυτού του υψηλότερου στόχου ενδέχεται να επιφέρει εντονότερη δημοσιονομική πίεση, καθώς, μετά την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας το 20245, οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες επιβάλλουν αυστηρό μεσοπρόθεσμο προγραμματισμό καθαρών δαπανών, χωρίς περιθώρια απόκλισης, και με ενεργοποίηση αυτόματων περικοπών ή άλλων διορθωτικών μηχανισμών σε περίπτωση υπερβάσεων», τα «μνημόνια διαρκείας» δηλαδή για να ταΐζεται η πολεμική οικονομία.
Και εκτιμά ότι πιθανόν να μην υπάρξει τέτοιο ενδεχόμενο για την Ελλάδα αφού ο λαός ήδη ματώνει εδώ και 30 χρόνια για τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, σε ισχύ βρίσκεται η «ρήτρα διαφυγής» για τις πολεμικές δαπάνες, ενώ ο λαός θα πληρώσει και από την άλλη τσέπη αποπληρώνοντας τα 800 εκατ. σε «χαμηλότοκα δάνεια» που θα πάρει η κυβέρνηση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό SAFE.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου