Ανησυχίες

 

«Η αύξηση των κοινωνικών εντάσεων ιδίως σε χώρες με ρευστό πολιτικό περιβάλλον θα μπορούσε να προκαλέσει αναταράξεις, πλήττοντας την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επενδυτών. Αυτό θα καθυστερούσε ενδεχομένως την ψήφιση και την εφαρμογή των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Η επισήμανση αυτή στην τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή είναι αποκαλυπτική και δεν είναι η μόνη. Θυμίζουμε πως στη χρονιάτικη έκθεσή του, το ΔΝΤ έλεγε ότι «παρά τη σαφή ανάγκη για δράση, η εξασφάλιση ευρείας κοινωνικής αποδοχής για τις αλλαγές πολιτικής αποτελεί συχνά σημαντικό εμπόδιο, με τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να φθίνουν μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν μέσω αυξανόμενης κοινωνικής αντίστασης». Χτυπούσε, μάλιστα, το «καμπανάκι» για να καμφθεί και έγκαιρα να ενσωματωθεί αυτή η αντίδραση. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, από την πλευρά της, έχει φτιάξει κοτζάμ δείκτη, τον EPU (ανάλογος υπάρχει και στην Ελλάδα, από ομάδα οικονομολόγων με επικεφαλής τον Γκ. Χαρδούβελη, πρόεδρο της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών), ο οποίος μετράει την «αβεβαιότητα της οικονομικής πολιτικής» - με την επίδραση πολιτικών και άλλων εξελίξεων - στις επενδύσεις και την καπιταλιστική κερδοφορία. Ολα αυτά, που αξιοποιούνται ως «σκιάχτρα» από τη μεριά της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της συναίνεσης, για να επιβάλουν στον λαό να κάτσει στα αυγά του, στην πραγματικότητα αποτυπώνουν τον μεγάλο τους φόβο: Την οργανωμένη, μαζική λαϊκή δράση, σε σύγκρουση με την πολιτική τους. Τη μόνη που μπορεί να βάλει εμπόδια και να φέρει «τα πάνω κάτω» προς όφελος του λαού.

Συμπτώσεις

Μια ακόμη αποκαλυπτική «σύμπτωση» συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με επίκεντρο την Κύπρο: Ενώ «σφραγίζεται» η αναβάθμιση του νησιού στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με την κατασκευή νέων αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, με τον Στρατηγικό Διάλογο να προχωρά και την αμερικανική Γερουσία να ψηφίζει τροπολογία για συμπερίληψη της Κύπρου στα προγράμματα στρατιωτικής εκπαίδευσης, την ίδια ακριβώς ώρα «φόρα παρτίδα» βγαίνουν τα σχέδια για ένα νέο τουρκο-συριακό Σύμφωνο που απλά... παραγράφει την ΑΟΖ της Κύπρου, ενώ δρομολογείται και η «επισημοποίηση» της κατοχής, μέσα από νέους γύρους παζαριών και «διευθετήσεων». Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ «ζεσταίνουν την πλάτη» της τουρκικής επέμβασης στη Συρία, εξαίροντας τις υπηρεσίες και τον... σταθεροποιητικό της ρόλο στην περιοχή. Τι επιβεβαιώνεται; Οτι η εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια όχι μόνο δεν αποτελεί ασπίδα «ασφάλειας» και «σταθερότητας», αλλά πηγή ανασφάλειας και τεράστιων κινδύνων για όλους τους λαούς της περιοχής. Η αποφασιστική πάλη απέναντι στην εμπλοκή είναι πλέον καθήκον πρώτης γραμμής.

Για όλους;

Και τι δεν ακούστηκε με αφορμή την απόφαση της ΕΕ να αποτελέσει η Ελλάδα ένα από τα 7 κράτη - μέλη όπου θα εγκατασταθούν τα λεγόμενα «εργοστάσια τεχνητής νοημοσύνης», οι υποδομές - αλλά και τα δεδομένα... - με τις οποίες το αστικό κράτος και η ιμπεριαλιστική Ενωση επιχειρούν να στηρίξουν τους επιχειρηματικούς ομίλους για να μη μείνουν πίσω στην κούρσα με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι όμως «προς όφελος όλων» αυτή η απόφαση, όπως την παρουσιάζουν; Σε καμιά περίπτωση! Δύο ειδήσεις των τελευταίων ημερών είναι ενδεικτικές. Η πρώτη είναι η προτροπή του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, «να συνεχισθεί η εφαρμοζόμενη πολιτική φορολογικής συμμόρφωσης», δείχνοντας τη συνέχιση της φοροληστείας σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και συνολικά του λαού. Τονίζει μάλιστα ότι «για την αποτελεσματικότερη επίτευξη αυτού του στόχου, αλγόριθμοι μεγάλων δεδομένων μπορούν να βοηθήσουν, διευκολύνοντας τον αποτελεσματικό στρατηγικό σχεδιασμό στοχευμένων ελέγχων». Ενώ μια νέα έρευνα σε πολλές χώρες (και στην Ελλάδα) δείχνει ότι εκτοξεύτηκε το ποσοστό των εργαζομένων που χρησιμοποιούν στην εργασία τους εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης, με το 37% να αναφέρουν θετικές επιδράσεις στην παραγωγικότητα, όταν το 38% δηλώνουν ότι είναι πιθανό να παραιτηθούν τους επόμενους 12 μήνες, αναζητώντας καλύτερους μισθούς και όρους δουλειάς. Με άλλα λόγια, αυτά τα νέα εργαλεία, επειδή ακριβώς ενισχύονται με γνώμονα την καπιταλιστική κερδοφορία, γίνονται «ευλογία» για το αστικό κράτος και το κεφάλαιο και «κατάρα» για τους εργαζόμενους. Μόνο στο πλαίσιο μιας άλλης κοινωνίας, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια των εργαζομένων, μπορούν να αναπτυχθούν προς όφελος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Οπως Αμερική

Το σύστημα Υγείας των ΗΠΑ είναι γνωστό για την ταξικότητά του. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, περίπου τα 3/5 των ενηλίκων που δεν είναι πλήρως ασφαλισμένοι αποφεύγουν τις επισκέψεις σε γιατρό ή τις ιατρικές εξετάσεις λόγω κόστους. Αλλά και από τους ασφαλισμένους, τα 2/3 αναφέρουν ότι δυσκολεύονται να πληρώσουν τη συμμετοχή τους σε ιατρικά έξοδα, ενώ ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας μπορεί να τους οδηγήσει σε χρεοκοπία. Τα ίδια αποτελέσματα έχει και στην Ελλάδα η στρατηγική της Υγείας - εμπόρευμα. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ (στοιχεία 2023), το 11,6% δεν ικανοποιεί τις ανάγκες Υγείας, το 16% του γενικού πληθυσμού δεν μπορεί να καλύψει ιατρικές εξετάσεις, ενώ κάνει λιγότερες από 3 επισκέψεις τον χρόνο σε γιατρό, αριθμός χαμηλότερος από τις ΗΠΑ... Αξίζει να σημειωθεί πως το εγκληματικό κριτήριο του κόστους - οφέλους κάνει τη «δουλειά» του ακόμα και σε συστήματα Υγείας που παρουσιάζονται ως «πρότυπα». Στη Σουηδία, για παράδειγμα, καταγράφονται μόλις 2, 3 επισκέψεις σε γιατρό τον χρόνο, καθώς τα ραντεβού με ειδικούς γιατρούς μπορεί να καθυστερήσουν έως και μήνες. Από το «λίκνο» της ελεύθερης αγοράς μέχρι τα «πρότυπα» της σοσιαλδημοκρατίας, οι ασθενείς - πελάτες και οι όμιλοι - έμποροι της Υγείας οδηγούν στα ίδια οδυνηρά αποτελέσματα για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

 

Ριζοσπάστης