ΠΑΜΕ Η ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει το ψήφισμα στη ΓΣ του ΟΗΕ για να τερματιστεί τώρα ο εγκληματικός αποκλεισμός και το εμπάργκο κατά της Κούβας

 

 

«Η ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει το ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να τερματιστεί τώρα ο εγκληματικός αποκλεισμός και το εμπάργκο κατά της Κούβας», τονίζεται σε ανακοίνωση του ΠΑΜΕ.

Συγκεκριμένα αναφέρεται:

«Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα Συνδικάτα της Ελλάδας, εκφράζουμε τη σταθερή και αταλάντευτη αλληλεγγύη μας στον ηρωικό λαό της Κούβας, που για περισσότερες από έξι δεκαετίες αντιστέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στο εγκληματικό εμπάργκο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Την ώρα που η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ετοιμάζεται για μία ακόμη φορά να εγκρίνει ψήφισμα καταδίκης, το οποίο απαιτεί τον τερματισμό του ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού, η Κούβα αποκαλύπτει πιέσεις και εκβιασμούς που ασκεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ προς άλλα κράτη, προκειμένου να μην στηρίξουν το σχετικό ψήφισμα που κατέθεσε η κυβέρνηση της Κούβας. Χαρακτηριστικά, στην περσινή αντίστοιχη ψηφοφορία, 187 χώρες ψήφισαν υπέρ της άρσης του αποκλεισμού, ενώ μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και το κράτος-δολοφόνος Ισραήλ τόλμησαν να τον υπερασπιστούν καταψηφίζοντας.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

 

Με το θάνατο του  Σαββόπουλου,  φυσικά και φρόντισαν όλοι που κόπτονται για τη δημοκρατία, αλλά  ψηφίζουν περιορισμούς δικαιωμάτων και μισθών, να επιδείξουν την ευαισθησία τους για την τέχνη και με εντυπωσιακές φράσεις να εκφράσουν τη λύπη τους για το Διονύση που δεν είναι πια εδώ, για το δικό μας Νιόνιο που έφυγε, που για πάντα η μουσική και τα τραγούδια του θα μας συντροφεύουν. Για τον Σαββόπουλο μακροσκελή εγκώμια και αφιερώματα, που, σχεδόν την πρώτη εικοσαετία της καλλιτεχνικής του ζωής στην οποία και ολοκληρώνεται, φαινόταν να είναι μια άλλη φωνή έξω από παιχνίδια με την εξουσία και  σε αντίθεση με την υποταγή στην κυρίαρχη ιδεολογία. Κι έτσι  με το θάνατό του ο Σαββόπουλος γίνεται αφορμή για προβληματισμό, για άλλη μια φορά,  σχετικά με τις  διαδικασίες που πληθωρικές προσωπικότητες της τέχνης που φαίνονταν ν’ αποκαλύπτουν με το έργο τους τη βαναυσότητα του συστήματος καταλήγουν παράγοντες σταθερότητάς του.

 

        Κι επειδή οι καλλιτέχνες λειτουργούν ως καθρέφτες, εκφράζοντας  τις ανησυχίες που διαμορφώνουν την εποχή τους και όταν τα έργα τους είναι εμπνευσμένα  μπορεί να γίνουν και καταλύτες για κοινωνικό αναστοχασμό, είναι πραγματικά ευκαιρία, που μας τη δίνει ο   θάνατος του Σαββόπουλου, να αναρωτηθούμε για  την κοινωνία που εκφράστηκε στα τραγούδια του.

Μονά - ζυγά

 

Για τις «προκλήσεις» από τη χρησιμοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην παραγωγή, με στόχο την άνοδο της παραγωγικότητας και τη «βιωσιμότητα» των επιχειρήσεων, μίλησε η υπουργός Εργασίας Ν. Κεραμέως στο πρόσφατο συνέδριο «Cyber Greece». Σαν να παπαγάλιζε διάγγελμα των βιομηχάνων, ανέδειξε παράλληλα τις «ανάγκες» που προκύπτουν στην καπιταλιστική αγορά για επανακατάρτιση εργαζομένων σε «πράσινες και ψηφιακές δεξιότητες». Η Κεραμέως βρήκε βήμα να μιλήσει για την παραγωγικότητα ως προαπαιτούμενο της ανταγωνιστικότητας για την ελληνική και την ευρωπαϊκή οικονομία, που στενάζει στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Είπε μάλιστα ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να ανέβει η παραγωγικότητα, αλλά με ...«θωράκιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων»! Η ξεδιαντροπιά τους δεν έχει όρια, όταν λίγες μέρες πριν ψήφισαν τον νόμο για το 13ωρο και την απογείωση της «ευελιξίας», που εντατικοποιεί κι άλλο την εργασία, με στόχο να θωρακίζονται τα κέρδη του κεφαλαίου. Το ίδιο επιδιώκουν και με τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην παραγωγή. Μονά - ζυγά για την εργοδοσία λοιπόν: Και με την άνοδο της παραγωγικότητας από την επένδυση σε ψηφιακά εργαλεία, και με το ξεζούμισμα των εργαζομένων 13 και πλέον ώρες την ημέρα, ώστε να «τεντώνεται» όσο γίνεται περισσότερο το απλήρωτο μέρος της δουλειάς.