Στην Αθήνα, που για άλλη μια φορά πνίγηκε από τη νεροποντή, η κυβέρνηση κήρυξε καθεστώς έκτακτης ανάγκης για τον κίνδυνο λειψυδρίας! Το ίδιο ισχύει και για άλλες περιοχές σε όλη τη χώρα, που πλημμυρίζουν κάθε τόσο, αλλά νερό για τις ανάγκες του λαού δεν υπάρχει...
Πρόκειται για μεγάλη αντίφαση, που όμως εξηγείται αν φτάσει κανείς στην καρδιά του προβλήματος: Το αντιλαϊκό κράτος, που λογαριάζει τα αντιπλημμυρικά έργα ως κόστος και το νερό ως εμπόρευμα, φορτώνοντας στον λαό την ευθύνη μόνος του να προστατευτεί από τις πλημμύρες, όπως μόνος του να σωθεί από τη λειψυδρία, κάνοντας οικονομία. Αλλιώς, θα πληρώσει ακόμα πιο ακριβά το νερό.
Οι αναγκαίες αντιπλημμυρικές υποδομές, συνδυασμένες με έργα συλλογής του νερού που θα μπορούσαν να αυξήσουν τα αποθέματα και να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού, απορρίπτονται επειδή δεν φέρνουν το προσδοκώμενο κέρδος.
Συνέπεια είναι να χάνονται κάθε χρόνο 86 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, ενώ για όλες τις ανάγκες της χώρας αξιοποιείται μόλις το 6% - 8% του βρόχινου νερού. Το 35% - 40% της παροχής νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα, ενώ σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα (12,5%) βρίσκεται και η αξιοποίηση των ωφέλιμων εσωτερικών υδάτινων πόρων.
