Όψεις του «ενεργειακού κόμβου» πριν και κατά τη διάρκεια του μακελειού

 

από την ανατίναξη του υπό κατασκευή αγωγού Nord Stream 2

 

Οι ενεργειακοί πόλεμοι των ιμπεριαλιστών, ως μέρος της προετοιμασίας της «τελικής αναμέτρησης» στην μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ - Κίνα έχουν τοποθετήσει στην Ελλάδα στο επίκεντρο μεγάλων ανταγωνισμών με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό ώστε να έχουν «ανυπολόγιστα» κέρδη η αστική τάξη της χώρας και πολύ μεγάλα μονοπώλια της Ενέργειας, των μεταφορών, των κατασκευών κ.ά.

Θα επιμείνουμε να αναδεικνύουμε και μέσω παραδειγμάτων - «παραλληλισμών» την πείρα που υπάρχει και από άλλες χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση, με την Ουκρανία να είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό. 

Σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε διάφορες «όψεις» του να είναι μια χώρα «ενεργειακός κόμβος» των ιμπεριαλιστών. 

Υπάρχουν για παράδειγμα οι «όψεις» που αφορούν ότι τα εγκλήματα σε βάρος του λαού δεν γίνονται σε κάποια μέρα Χ. Έχουν βάθος στο χρόνο και οξύνονται. Δηλαδή και στον ενεργειακό κόμβο της Ουκρανίας η ιμπεριαλιστική σύγκρουση δεν ξέσπασε «ξαφνικά» το 2022. Είχε προηγηθεί το ευρωατλαντικό πραξικόπημα το 2014, οι σφαγές στην ανατολική Ουκρανία, και διάφορες συμφωνίες «εκεχειρίας» μεταξύ των ληστών και των δύο πλευρών που και σήμερα πολεμούν.

«ΜΕ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ»

 

Πολύς ο λόγος και η δημοσιότητα για την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Πάτρας να αφαιρέσει  από τα σχολεία πινακίδες  που διαφημίζονταν  τράπεζες ως χορηγοί του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου» που ανακαινίζει και αναβαθμίζει σχολεία. Από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Π. Μαρινάκη που απέδωσε την απόφαση αυτή στην ιδεοληψία του δήμαρχου Πάτρας Κ. Πελετίδη  μέχρι το δημοσιογράφο Κ. Παπαχλιμίντζο στην ΕΤ1 με τις εξυπνακιαδίστικες ατάκες να προτείνει  ο δήμαρχος λίστα αυτών που επιτρέπεται να κάνουν χορηγίες, κοινός παρονομαστής είναι η απαίτηση για έκφραση ευγνωμοσύνης για τις δωρεές και χορηγίες επιχειρήσεων και ομίλων που χρηματοδοτούν δημόσια αγαθά 

 

                                                      Κι αναρωτιέται κανείς πόσο αυτή η αντίληψη απέχει από εκείνη του 19^ου  αιώνα, που  εύρισκε τη λύση για τις άθλιες συνθήκες που ο καπιταλισμός επεφύλασσε στην εργατική τάξη στη φιλανθρωπία των βικτωριανών βιομηχάνων. Δύο αιώνες από την εποχή του Ντίκενς, που τα κοινωνικά προβλήματα πιστεύονταν ότι λύνονται ή τουλάχιστον βελτιώνονται  από τον καλοσυνάτο πλούσιο  που δίνει γαλοπούλες τα Χριστούγεννα στους φτωχούς, ο κυβερνητικός λόγος και ο υποστηρικτικός της, και όχι μόνο στην Ελλάδα, υποστηρίζει τις καινούργιες μορφές φιλανθρωπίας για να καλύψει την κοινωνική ανισότητα.  

 

        Στη σύγχρονη εποχή γίνεται λόγος για εταιρική κοινωνική ευθύνη, με τις επιχειρήσεις, τις πολυεθνικές να κάνουν δωρεές, ενώ απομυζούν τους υπαλλήλους τους, με τις τράπεζες να χρηματοδοτούν κοινωνικά προγράμματα, ενώ βγάζουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια των οικονομικά αδύναμων.  

Η μεγαλειώδης… πολλαπλότητα της «αρχηγού»

Πηγή: Eurokinissi

 

Θέμα: «Ο άνθρωπος μπροστά». Ο πραγματικός άνθρωπος όμως ή η εικόνα του;

●Στην πρόσφατη εκδήλωση του κόμματός της, της Πλεύση Ελευθερίας, η κυρία Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να μας πείσει ότι είναι όλα όσα λέει ότι υπερασπίζεται- όχι ως απλός ομιλητής-, αλλά ως… «πολυμορφική» θεατρική παράσταση. Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, εμφανίστηκε ενσάρκωση σε σειρά ρόλων: αγρότισσα, δικαστής, πυροσβέστης, καπετάνιος, αρχαία Ελληνίδα, παιδί στο θρανίο… και εννοείται, η ίδια η ...«πολιτικός του λαού».  Το θέαμα; Μοιάζει με διαφημιστικό τρέιλερ - αλλά αντί για αυτοκίνητο ή κινητό, πουλάμε… ΕΓΩ και «κόμμα». 

●Κι όμως, όταν βλέπεις αυτό το σόου, (εκτός από την έντονη ετεροντροπή που σου προκαλεί) δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: Αν κάποιος πολιτικός πρέπει να περάσει από δώδεκα και βάλε μεταμφιέσεις ώστε να «απευθυνθεί» στο λαό, μήπως τελικά δεν εμπιστεύεται ούτε ο ίδιος το «είναι» του; Μήπως τελικά η πραγματική αλλαγή δεν είναι ένας πολλαπλός ρόλος στη σκηνή, αλλά μια σταθερή στάση;