- Του Παντελή Καλαβρέζου*
Η βδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από τις γνωστές δηλώσεις του εν αναμονή προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, σχετικά με τον Καναδά, τη Γροιλανδία και τη Διώρυγα του Παναμά, καθώς και από την ομοβροντία αναρτήσεων του Έλον Μασκ στο «Χ», τόσο για τα παραπάνω θέματα, όσο και για εσωτερικά πολιτικά ζητήματα μιας σειράς χωρών της Ευρώπης, όπως της Γερμανίας και της Βρετανίας.
Τα παραπάνω προκάλεσαν από τη μία έκδηλη αμηχανία και από την άλλη ένα ρεσιτάλ υποκρισίας από τους εκπροσώπους της «σωστής πλευράς της ιστορίας» σε Ελλάδα και ΕΕ.
Τι να πει κανείς όταν ακούει τα φερέφωνα του ευρωατλαντισμού να καταγγέλλουν τις «παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών», ενώ αντηχούν ακόμα στα αυτιά μας οι πανηγυρισμοί τους για την ανατροπή του Άσαντ από τους «μετριοπαθείς» και «συμπεριληπτικούς» τζιχαντιστές τρομοκράτες που κατέλαβαν τη Συρία, χάρη στην επέμβαση του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ; Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους -αν είχαν ποτέ…- όταν ο απερχόμενος Γερμανός καγκελάριος, Ό. Σολτς, μιλάει για την «αρχή του απαραβίαστου των συνόρων», ενώ ήταν η Γερμανία που είχε παίξει (και τότε με σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση) πρωταγωνιστικό ρόλο στη μετατροπή του χάρτη της Γιουγκοσλαβίας και των Βαλκανίων σε κάτι που μοιάζει με κουρελού.
Από το ρεσιτάλ δεν θα μπορούσε να λείψει και το «πρώτο βιολί», ο Κ. Μητσοτάκης, που ανακάλυψε την Αμερική, μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο της Παρασκευής για «πρωτοφανείς εξαγγελίες για μεταβολές και αλλαγές στη ζώνη επιρροής» (στην Ουκρανία που στέλνει όπλα εδώ και σχεδόν τρία χρόνια τι είναι αυτό που συμβαίνει άραγε;) και για ένα «πρωτοφανές σκηνικό όπου παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες διεκδικούν τον ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες και προσπαθούν να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις». Πάλι καλά που δεν επιστράτευσε κι εκείνος την καταραμένη και «ξύλινη» λέξη «ιμπεριαλισμός», όπως έχουν κάνει αρκετοί εσχάτως, για να τον χαρακτηρίσει κι αυτόν «πρωτοφανές φαινόμενο».
Υπάρχει όμως -και στη χώρα μας- και η άλλη μερίδα του ευρωατλαντικού τόξου, που αποτελείται από τους φανατικούς οπαδούς της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Βελόπουλος, που κατά τα άλλα παρουσιάζεται με «φιλορωσική» στάση, ζήτησε με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής να κληθεί για να μιλήσει εκεί ο Έλον Μασκ, διότι «ηγείται της παγκόσμιας προσπάθειας για την ελευθερία του λόγου». Προφανώς, αυτό το κάνει κατέχοντας ένα από τα μεγαλύτερα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, εκεί όπου διάφοροι περίεργοι αλγόριθμοι αποφασίζουν τι θα ανέβει ψηλά και τι θα «θαφτεί» ή ακόμα και θα διαγραφεί (για παράδειγμα κάποια ανάρτηση υπέρ του παλαιστινιακού λαού), ενώ ταυτόχρονα η προπαγάνδα υπέρ του συστήματος και τα κάθε λογής fake news κάνουν καριέρα, είτε με «έλεγχο εγκυρότητας», όπως γινόταν μέχρι τώρα στο Facebook και το Instagram, είτε με «σχόλια από την κοινότητα».
Ως προς την πρότασή του πάντως, καμία εντύπωση δεν θα μας κάνει αν συμβεί κάτι τέτοιο. Εδώ έφεραν στον «ναό της δημοκρατίας» και χειροκροτούσαν τους ναζί του Τάγματος Αζόφ, στον «καινοτόμο» και «οραματιστή» μεγαλοεπιχειρηματία Μασκ θα κολλήσουν; Θα έχει ενδιαφέρον πάντως να δούμε πώς θα αντιδράσουν τα κόμματα του ευρωατλαντισμού -ανάμεσά τους και οι διάφοροι «υπερπατριώτες»- αν ακούσουν κάποια πρόταση από τον Μασκ για να αγοράσει τη Διώρυγα της Κορίνθου ή μάλλον τους νομούς Χανίων και Έβρου. Βέβαια, κάτι τέτοιο καθόλου απαραίτητο δεν του είναι, μιας και η «δουλειά» των ΗΠΑ στις συγκεκριμένες περιοχές γίνεται ήδη πολύ καλά και κανείς από τους προαναφερθέντες δεν έχει αρθρώσει κουβέντα…
Και ακόμα, τι σόι «πατριωτικές» είναι οι δυνάμεις εκείνες που δοξάζουν τον Τραμπ, ο οποίος με τη σειρά του, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, πλέκει το εγκώμιο στον «φίλο του» Ερντογάν και τον χρίζει «αφεντικό» για το μέλλον της Συρίας; Αυτό, μάλιστα, συμβαίνει τη στιγμή που βρίσκεται στα σκαριά το τουρκοσυριακό μνημόνιο για καθορισμό ΑΟΖ, το οποίο θα καταπατά κατάφωρα τα δικαιώματα της Κύπρου. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι ο δήθεν υπερπατριωτισμός και η πατριδοκαπηλία δεν είναι παρά ο φερετζές για την εξυπηρέτηση συμφερόντων που καμία σχέση δεν έχουν με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και τα συμφέροντα του λαού της.
Τέλος, τι σόι αντισυστημική είναι μια πολιτική δύναμη που από τη μια αρέσκεται σε παχιά λόγια για «ολιγάρχες» και από την άλλη ζητιανεύει (τώρα που γυρίζει…) μια θετική για εκείνη ανάρτηση από τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο, χωρίς ανταπόκριση μέχρι τώρα; Έχει, βέβαια, σοβαρό ανταγωνισμό στην άλλη εκπρόσωπο της ακροδεξιάς, τη Λατινοπούλου, που χόρευε το YMCA στην τηλεόραση την επόμενη της εκλογής Τραμπ στη θέση του προέδρου της μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής δύναμης του πλανήτη, ενώ τώρα έτρεξε να προλάβει να μιλήσει πρώτη τηλεφωνικά με την επόμενη Αμερικανίδα πρέσβειρα. Τουλάχιστον σε αυτό τα βρίσκουν απόλυτα και με τον Ά. Γεωργιάδη, ο οποίος πανηγύριζε μετά την ανακοίνωση του διορισμού της Γκίλφοϊλ διότι η συγκεκριμένη «μιλάει απευθείας στο WhatsApp με τον Τραμπ και αυτό είναι καλό για τη χώρα»…
Πέρα από την υποκρισία και τη φαιδρότητα που περισσεύει, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τον λαό είναι να συνειδητοποιηθεί ότι και οι συγκεκριμένες εξελίξεις, όπως και οι προηγούμενες και όσες θα ακολουθήσουν, είναι επεισόδια της μεγάλης αντιπαράθεσης που διεξάγεται διεθνώς για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Μιας αντιπαράθεσης που έχει ήδη οδηγήσει σε δύο μεγάλους πολέμους στη γειτονιά μας, στους οποίους η χώρα μας εμπλέκεται ενεργά, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και τη συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων, πλην ΚΚΕ.
Αυτό που έχει σημασία στις πρόσφατες δηλώσεις του Τραμπ, π.χ. για τη Γροιλανδία, δεν είναι το ύφος του και η έλλειψη «πολιτικού λόγου», αλλά το γεγονός ότι η Αρκτική είναι το επόμενο «μήλον της Έριδος» για τους ιμπεριαλιστές, λόγω του ορυκτού της πλούτου και των νέων δρόμων ναυσιπλοΐας που αναδεικνύονται εκεί. Γι' αυτό και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για να αποκτήσουν τη Γροιλανδία δεν ξεκίνησε με τον «αλλοπρόσαλλο» Τραμπ, αλλά ήδη από τον 19ο αιώνα, ενώ ένας άλλος Αμερικανός πρόεδρος που είχε προσπαθήσει να την αγοράσει, ο Χ. Τρούμαν, υπάρχει σε… άγαλμα στο κέντρο της Αθήνας. Αντίστοιχα και για τον Καναδά, το εμπόριο του οποίου με τις ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, με τις ΗΠΑ να έχουν εμπορικό έλλειμμα και τον Τραμπ να θέλει -μάλλον όχι να τον προσαρτήσει, αλλά- να επιβάλει δασμούς. Το ίδιο και για τη Διώρυγα του Παναμά που παίζει κρίσιμο ρόλο στο διεθνές ναυτιλιακό εμπόριο και στην οποία έχει ενισχύσει σημαντικά τη θέση της η Κίνα με επενδύσεις της COSCO, η οποία ελέγχει και το λιμάνι του Πειραιά.
Σε τέτοιες πολεμικές συνθήκες δεν είναι καθόλου περίεργο -και σίγουρα δεν είναι πρωτοφανές- εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, που συνήθως αναθέτουν την κυβερνητική διαχείριση στο πολιτικό τους προσωπικό, να την αναλαμβάνουν απευθείας στα δικά τους χέρια. Στα δικά τους χέρια πρέπει να πάρουν το μέλλον τους και οι λαοί, οργανώνοντας ακόμα πιο αποφασιστικά το 2025 τον αγώνα τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες που τους διεξάγουν, τα συμφέροντα και το ίδιο το σύστημα που τους γεννά.
*Ο Παντελής Καλαβρέζος είναι μέλος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
- Αναδημοσίευση από το «pontiki.gr»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου