Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021

Να τι φοβούνταν!


Παρά τις προσπάθειες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να γίνει στα «βουβά» και να μην το πάρουν χαμπάρι οι εργαζόμενοι, το συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας έγινε τελικά «διά ζώσης» το περασμένο Σαββατοκύριακο, με καθοριστική συμβολή των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Στο συνέδριο επιβεβαιώθηκε και επίσημα η σύμπραξη των συνδικαλιστικών δυνάμεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να νομιμοποιηθεί η συμμετοχή στο συνέδριο ενός εργοδοτικού μηχανισμού που μόνο κατ' όνομα φέρει τον τίτλο «Σωματείο Τροφίμων» και με νόθες διαδικασίες, χρόνια τώρα, συντηρεί τους συσχετισμούς υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στην Ομοσπονδία. Η συμμετοχή του κρίθηκε σε απανωτές ψηφοφορίες, αλλά δεν βρέθηκε ούτε ένα μέλος του να πάρει τον λόγο και να υπερασπιστεί τη διαδικασία, να αναλάβει την ευθύνη της εκπροσώπησης. Αυτοί που το έκαναν για λογαριασμό του «σωματείου» ήταν τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που συγκροτούσαν το προεδρείο του συνεδρίου. Τελικά, αφού κατάφεραν να το νομιμοποιήσουν, κατέβασαν και κοινό ψηφοδέλτιο, επιβεβαιώνοντας ότι η εργοδοσία επιστράτευσε κάθε μηχανισμό που διαθέτει για να κρατήσει μια μεγάλη Ομοσπονδία στο «άρμα» της, να μην αλλάξουν οι συσχετισμοί. Το ίδιο το αποτέλεσμα ήρθε να δείξει τι φοβούνταν η εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της: Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πήραν 10 έδρες, ενώ το κοινό ψηφοδέλτιο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ 11 έδρες. Και μαζί με το αποτέλεσμα φάνηκε όλη η γύμνια του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και οι δυνατότητες που υπάρχουν, αν οι εργαζόμενοι το αποφασίσουν, να δώσουν γροθιά στον αρνητικό συσχετισμό, κάνοντας στην πάντα τους εργοδότες, τα κόμματα και τα συνδικαλιστικά τσιράκια τους.

Πρωτόκολλα

Τι γίνεται αν βρεθεί κρούσμα σε σχολική τάξη; Τα πάντα κυλούν ...«κανονικά», σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας. Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο, ο μαθητής ή οι μαθητές που νοσούν μένουν σπίτι και γίνονται... τεστ. Και εκεί αρχίζει η περιπέτεια. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, οι συμμαθητές του παιδιού που νοσεί (στενές επαφές) καλούνται να κάνουν δύο rapid tests σε δημόσια δομή. Επιπλέον, οι περισσότερες δημόσιες δομές δεν λειτουργούν απογευματινές ώρες ώστε να μπορούν να πάνε τα παιδιά τους οι εργαζόμενοι γονείς. Στην πράξη, η μεν υπουργός, Ν. Κεραμέως, επαίρεται ότι διασφαλίζει δωρεάν εξέταση, οι δε γονείς αναγκάζονται να τα «σκάσουν» σε κάποια ιδιωτική δομή για να ελέγξουν αν το παιδί τους νοσεί. Επίσης, γίνονται και δύο self tests (που γίνονται έτσι κι αλλιώς κάθε βδομάδα) και δύο επιπλέον για τα παιδιά που κάθονται πολύ κοντά στον μαθητή που νοσεί... Το όλο πρωτόκολλο για τα σχολεία, στην πραγματικότητα έχει φτιαχτεί για να συμβάλει στην πλασματική εικόνα που θέλει να εμφανίσει η κυβέρνηση: Οτι δεν είναι πολλά τα κλειστά τμήματα εξαιτίας των κρουσμάτων σε σχολεία, άρα - όπως ισχυρίζεται - δεν είναι μεγάλη η διασπορά... Θυμίζουμε ότι τα πρωτόκολλα υπερμετάδοσης - όπως πολύ σωστά έχουν χαρακτηριστεί - προβλέπουν ότι για να κλείσει τμήμα δεν αρκούν ένα, δύο ή τρία κρούσματα σε μια τάξη, αλλά χρειάζεται να νοσούν ταυτόχρονα περισσότερα από τα μισά παιδιά! Με άλλα λόγια, το κράτος δεν διστάζει να βάλει στη ζυγαριά του κόστους - οφέλους την υγεία ακόμα και των μικρών μαθητών, απορρίπτοντας επανειλημμένα τα ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας που διεκδικούν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί.


Μόνο η όρεξη

Εκνευρίστηκαν ορισμένοι «περικεφαλαιοφόροι» - που ασχολία τους είναι να μελετάνε χάρτες και ιστοσελίδες με τα διαμετρήματα των αμερικανοΝΑΤΟικών εξοπλισμών - από τη μαζικότητα της αντιιμπεριαλιστικής συγκέντρωσης σωματείων και φορέων της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης στην Αλεξανδρούπολη. Είναι οι ίδιοι που συκοφαντούν κάθε δίκαιο αίτημα και διεκδίκηση του λαού, που δεν «κουμπώνει» με τον αστικό σχεδιασμό στην περιοχή και ειδικά με τα ευρωατλαντικά ...πρωτόκολλα. Είναι χαρακτηριστικό το εξής παράδειγμα: Οταν οι φοιτητές της περιοχής βγήκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για τον νόμο Κεραμέως και να διεκδικήσουν ασφαλή και διά ζώσης επαναλειτουργία των σχολών, αυτοί οι ίδιοι «πρόθυμοι» λοιδορούσαν τις κινητοποιήσεις και χρέωναν στους νέους την έξαρση της πανδημίας. Δεν είχαν όμως την ίδια άποψη για τις κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Τουρκία, οι οποίοι - κατά την «ανάλυσή» τους - αγωνίζονταν «ενάντια στον αυταρχισμό του δικτάτορα Ερντογάν»! Τώρα, «θαμπωμένοι» από τα ελικόπτερα και τα στρατιωτικά οχήματα που αποβιβάζονται στην Αλεξανδρούπολη, κατηγορούν όποιον αντιδρά ότι δεν αντιλαμβάνεται το «εθνικό συμφέρον». Το καλύτερό τους θα ήταν να πει κι «ευχαριστώ» ο λαός της περιοχής για την πολιτική εμπλοκής στα ευρωατλαντικά σχέδια, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τον μετατρέπουν σε στόχο ανταγωνισμών που οξύνονται. Οπως φάνηκε όμως και από την κινητοποίηση του περασμένου Σαββάτου, θα τους μείνει μόνο η όρεξη.


Δεν είναι «για όλους»

Ενδεικτικό του αυξημένου επενδυτικού ενδιαφέροντος σε ξενοδοχειακές μονάδες στο κέντρο της Αθήνας είναι ότι 4 κτίρια του ΕΦΚΑ, μετά από σχετικούς διαγωνισμούς, έχουν μισθωθεί ή θα μισθωθούν για τέτοια χρήση. Ολα τα κτίρια βρίσκονται σε περιοχές - φιλέτα του κέντρου. Η αναγκαία «γαρνιτούρα», για να «τρέξουν» ακόμη πιο γρήγορα και αποδοτικά τα επενδυτικά σχέδια στον τουρισμό, είναι οι κρατικές επιδοτήσεις - διευκολύνσεις αλλά και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις στο ευρύτερο κέντρο, με επίκεντρο τις αναπλάσεις που θα αναβαθμίσουν το τουριστικό προϊόν. Ολα αυτά, βέβαια, παρουσιάζονται από κυβέρνηση και δημοτική αρχή ως μια «κοσμογονία» στο κέντρο της πρωτεύουσας, από την οποία θα βγουν κερδισμένοι εξίσου τα λαϊκά στρώματα και οι μεγαλοεπιχειρηματίες της πόλης. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Οι παρεμβάσεις αυτές δεν έχουν για αφετηρία τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων αλλά την προσέλκυση περισσότερης και «ακριβότερης» τουριστικής πελατείας. Γι' αυτό εμφανίζεται το «παράδοξο» να φτιάχνονται - για παράδειγμα - ξενοδοχεία σε μισθωμένα κτίρια του ΕΦΚΑ αλλά οι εργαζόμενοι του Οργανισμού να καταγγέλλουν ότι δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες στο κτίριο της Κεντρικής Υπηρεσίας, ο ένας πάνω στον άλλο, για να εξυπηρετήσουν καθημερινά εκατοντάδες συνταξιούχους και ασφαλισμένους. Την ίδια ώρα, οι λαϊκές οικογένειες της Αθήνας αντιμετωπίζουν μεγάλες αυξήσεις στα ενοίκια, που κάνουν απρόσιτα τα σπίτια στο κέντρο για τα πιο χαμηλά εισοδήματα. Οσο κι αν προσπαθούν λοιπόν να πείσουν για το αντίθετο, η αναβάθμιση του κέντρου δεν είναι - και δεν θα μπορούσε να είναι - «για όλους».

Ριζοσπάστης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου