Σε συνέντευξη στο «Middle East Eye», ο Αμερικανός συνδικαλιστής, ιδρυτής του σωματείου της «Amazon», περιγράφει τα όσα έγιναν μετά το ρεσάλτο των Ισραηλινών στο πλοιάριο «Handala», που μετέφερε είδη πρώτης ανάγκης στη Γάζα
Στο πλοιάριο «Handala» είχε επιβιβαστεί και ο γνωστός Αμερικανός συνδικαλιστής Κρις Σμολς, ιδρυτής του συνδικάτου στην «Amazon», ο οποίος συνελήφθη και βασανίστηκε από τις ισραηλινές αρχές. Την εμπειρία του αυτή μεταφέρει σε συνέντευξη που έδωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Middle East Eye», σημεία της οποίας αναπαράγει ο «Ριζοσπάστης».
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους συμμετείχε στην αποστολή, ο Κρις Σμολς αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο στόχος μου ήταν να φωτίσω το γεγονός ότι εργατικά συνδικάτα στην Αμερική συμμετέχουν επιτρέποντας τη μεταφορά όπλων στο Ισραήλ τους τελευταίους 21 μήνες. Επίσης, ως Αμερικανός πολίτης που πληρώνει φόρους, τα χρήματά μας πάνε σε αυτή τη γενοκτονία. Ηθελα να ευαισθητοποιήσω και για αυτό. Το να είσαι εργατικός ηγέτης δεν σημαίνει ότι οι παλαιστινιακές ζωές είναι εκτός του πεδίου της δράσης μας».
Ο συνδικαλιστής περιγράφει αναλυτικά την προετοιμασία του ταξιδιού και την προσπάθεια των Ισραηλινών να το εμποδίσουν σε κάθε στάδιο, με αποκορύφωμα βέβαια τη στιγμή που το πλοιάριο πλησίαζε στις ακτές της Γάζας. Εκείνες τις μέρες, περιγράφει ο Σμολς, η δραστηριότητα των drones εντάθηκε πάνω από το πλοίο. Νωρίτερα, είχε περιγράψει ότι το ταξίδι τους παρακολουθούνταν και από ελληνικά drones, προφανώς στο πλαίσιο της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας - Ισραήλ.
 |
Ο ισραηλινός στρατός πάνω στο πλοίο «Handala» |
Ο Σμολς περιγράφει ένα περιστατικό από τα πολλά που αντιμετώπισαν στην προσπάθεια του Ισραήλ να εμποδίσει την αποστολή: «Στην Καλλίπολη, στην Ιταλία, πριν ξεκινήσουμε το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού, έπρεπε να γεμίσουμε τη δεξαμενή νερού του πλοίου. Αυτό το νερό το χρησιμοποιούσαμε για μπάνιο και μαγείρεμα. Αντί για δεξαμενή με γλυκό νερό, μας παρέδωσαν δεξαμενή με θειικό οξύ», διηγείται ο συνδικαλιστής και συνεχίζει:
«Ευτυχώς, ένα μέλος του πληρώματος το εντόπισε πριν το αντλήσουν στο πλοίο. Μάλιστα, λίγο οξύ πιτσίλισε στο πόδι του και του προκάλεσε εγκαύματα. Είδαμε αμέσως την ετικέτα και καταλάβαμε (...) το Ισραήλ είχε ανακοινώσει μία εβδομάδα πριν ότι θα έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει το "Χαντάλα" να φύγει από το λιμάνι της Ιταλίας. Εκείνο το πρωί, εκτός από το οξύ, βρήκαμε και το πηδάλιο δεμένο με χοντρό νάιλον σκοινί, με τρόπο που θα μας εμπόδιζε να φύγουμε. Δύο "συμπτώσεις" σε μία μέρα; Δεν το πιστεύω».
Για το τι ακολούθησε τη σύλληψή τους, ο Σμολς διηγείται: «Η μεταχείρισή μου δεν ήταν ίδια με των άλλων εθελοντών. Με τιμώρησαν σε όλη τη διάρκεια της κράτησης, κρατώντας με τελευταία μέρα για απέλαση. Ηθελαν να με τιμωρήσουν και σωματικά και ψυχολογικά (...) Ενας μου τραβούσε τα μαλλιά προς τα πίσω και με τα κολιέ μου προσπαθούσε να με πνίξει, λέγοντάς μου συνεχώς "σκάσε", ενώ του έλεγα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν τον ένοιαζε.
Με πέταξαν κάτω πολλές φορές και όταν με σήκωσαν, με πήγαν σε ξεχωριστό δωμάτιο, με πέταξαν στον τοίχο με το πρόσωπο μπροστά και μου ψιθύριζαν ρατσιστικά σχόλια στο αυτί, λέγοντας ότι "είμαστε ό,τι πιο μακρινό από αδελφούς σου" και ότι αν πω ή κάνω κάτι, θα με ξαναρίξουν κάτω. Με φρουρούσαν πέντε άτομα συνεχώς, σε πλήρη απομόνωση (...) Από τον τόνο της φωνής, τις εκφράσεις και τα βλέμματά τους, καταλάβαινα ότι έλεγαν αηδιαστικά πράγματα για μένα και για τους υπόλοιπους. Κοίταζαν τους άλλους στο διπλανό δωμάτιο, γελούσαν, έκαναν σχόλια - η ατμόσφαιρα ήταν πολύ σκοτεινή και αρρωστημένη».
Ο ίδιος σημειώνει ωστόσο ότι «αυτό που βίωσα είναι μόνο μια μικρή γεύση από αυτά που περνούν οι Παλαιστίνιοι. Το σκεφτόμουν συνεχώς - ότι αυτά που μου έκαναν δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα περνούν εκείνοι».
Ο Σμολς ζήτησε να γίνει δίκη αντί να απελαθεί οικειοθελώς. Ακολούθησε νέος κύκλος βασανιστηρίων, κατά τα οποία «χρησιμοποιούσαν το φαγητό ως όπλο για να μας σπάσουν ψυχολογικά, προσφέροντάς το συνεχώς ενώ ήξεραν ότι δεν θα το πάρουμε (σ.σ. έκαναν απεργία πείνας). Και ούτε καν ξέραμε αν το νερό που μας έδιναν ήταν καθαρό (...) Κάθε βράδυ έπρεπε να αντιμετωπίζουμε κοριούς και μετά έπαθα ψώρα. Και δύο φορές έστειλαν εναντίον μας τη μονάδα εφόδου, μας έγδυσαν εντελώς και μας ταπείνωσαν χωρίς λόγο, ξέροντας ότι δεν έχουμε τίποτα. Το έκαναν ξεκάθαρα για να μας διαλύσουν ψυχολογικά».
Αν και ζήτησε τη συνδρομή της, «η αμερικανική πρεσβεία δεν εμφανίστηκε ποτέ. Κάθε άλλη χώρα είχε παρουσία, εκτός από τις ΗΠΑ - ντροπή (...) Το περίμενα. Οι ΗΠΑ είναι συνένοχες στη γενοκτονία. Η κυβέρνηση έχει καλέσει πολλές φορές τον εγκληματία πολέμου στον Λευκό Οίκο, οπότε δεν περίμενα δικαιοσύνη από την πρεσβεία. Βασίστηκα στους δικηγόρους μας και ήξερα ότι το "απαρτχάιντ" σύστημά τους θα μας "σφραγίσει" για απέλαση».
Τελικά, ο Σμολς απελάθηκε μέσω Ιορδανίας και επέστρεψε στις ΗΠΑ, με την αίσθηση ότι ποτέ δεν ένιωσε ως μαύρος τόσο μίσος, όσο αυτές τις 10 μέρες στη φυλακή του Ισραήλ.
Η περιπέτειά του όμως και η αναμέτρηση με την κατοχική βία του Ισραήλ τον πείσμωσε και τον έκανε πιο δυνατό: «Θα είμαι ξανά στους δρόμους, όπως πάντα. Συνεχίζω να δουλεύω για το συνδικάτο μου, παλεύοντας για Συλλογική Σύμβαση. Και θα στηρίξω την επόμενη αποστολή στη Γάζα - είτε στα παρασκήνια, είτε με άλλους τρόπους. Δεν περιμένω από όλους να κάνουν ό,τι έκανα εγώ - είναι επικίνδυνο και ψυχοφθόρο. Αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσει κανείς τον αγώνα», λέει ο συνδικαλιστής και κλείνει τη συνέντευξη με το σύνθημα - μήνυμα: «Ελευθερία στη Γάζα, ελευθερία στην Παλαιστίνη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου