Κατά παραγγελία
«Η
περιβαλλοντική αδειοδότηση στην Ελλάδα (...) παραμένει μια από τις
διοικητικές διαδικασίες που αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα
στην πραγματοποίηση επενδύσεων». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από
περσινή μελέτη του ΣΕΒ αναφορικά με τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις.
Αλλά και σε πρόσφατο άρθρο του, ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ σημειώνει:
«Η κατάθεση του νομοσχεδίου για τον εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής
Νομοθεσίας είναι άκρως επίκαιρη και σημαντική (...) Με τη λειτουργία του
Ηλεκτρονικού Περιβαλλοντικού Μητρώου το 2018, έγινε η μετάβαση της
αδειοδοτικής διαδικασίας στην ψηφιακή εποχή, μειώνοντας τη γραφειοκρατία
και ενισχύοντας τη διαφάνεια (...) Το σημερινό νομοσχέδιο εισάγει
ρυθμίσεις που θα είναι καθοριστικές για την ορθή και ταχεία
αδειοδότηση». Πόσο πιο ξεκάθαρα να το πουν ότι το νομοσχέδιο του
υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που στρώνει το έδαφος για τα
επόμενα περιβαλλοντικά εγκλήματα, έρχεται κατά παραγγελία των
επιχειρηματικών ομίλων και για τη διευκόλυνση της κερδοφορίας τους; Πόσο
πιο καθαρά να δείξουν το ποιον υπηρετεί η πολιτική της κυβέρνησης και
στα ζητήματα του περιβάλλοντος, σε συνέχεια της προηγούμενης, όπως ο
ίδιος ο ΣΕΒ ομολογεί, εκθειάζοντας το «έργο» που παρέδωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Μυρίζονται» τα κέρδη
Η
πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου λόγω υπερπαραγωγής, πέρα από
το γεγονός ότι αποτελεί σύμπτωμα της νέας καπιταλιστικής κρίσης, οδήγησε
και σε σχετική μείωση των τιμών στα καύσιμα, οι οποίες όμως παραμένουν
ιδιαίτερα υψηλές στη χώρα μας, για μη θιγεί η κερδοφορία των
διυλιστηρίων, αλλά και για να γεμίζει ο κρατικός κορβανάς με τους
αιμοσταγείς «ειδικούς φόρους». Και μπορεί η κυβέρνηση να παρατείνει την
περίοδο διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης για να βοηθήσει τάχα τα λαϊκά
νοικοκυριά να «στοκάρουν» φτηνότερο πετρέλαιο, αυτοί όμως που πραγματικά
κερδίζουν αυτήν την περίοδο, έστω και συγκυριακά, είναι οι εφοπλιστές,
που στοκάρουν το αδιάθετο πετρέλαιο, αφού η παραγωγή συνεχίζεται, έστω
και μειωμένη. Οι εγκαταστάσεις των πετρελαϊκών δεν επαρκούν και έτσι
δημιουργείται μεγάλη ζήτηση για δεξαμενόπλοια, που χρησιμοποιούνται ως
δεξαμενές. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Guardian», οι ναύλοι για την
ενοικίασή τους είχαν εκτοξευθεί σε πάνω από 200.000 δολάρια τη μέρα στις
αρχές Απρίλη, έναντι 120.000 δολαρίων την τελευταία βδομάδα του Μάρτη.
Μπορεί επομένως το μεταφορικό έργο να μειώνεται, όπως γίνεται πάντα σε
περιόδους κρίσης, οι εφοπλιστές όμως βρίσκουν την άκρη να κονομήσουν και
σ' αυτές τις συνθήκες. Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς ότι οι ελληνόκτητες
εταιρείες κατέχουν το 26% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας σε
δεξαμενόπλοια, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι παίρνουν και τη «μερίδα του
λέοντος» απ' αυτήν την καινούργια «αγορά» που δημιουργεί η κρίση.
Το μήνυμα
Η
πανδημία αξιοποιήθηκε από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για να
«ξεπλυθούν» στα μάτια των εργαζoμένων και του λαού, κάνοντας διάφορες
«δωρεές» και «χορηγίες». Ορισμένες όμως από αυτές ξεπερνούν κάθε όριο
πρόκλησης για τα λαϊκά στρώματα. Για παράδειγμα, τι άλλο να πει κανείς
για τη «γενναιοδωρία» των ΕΛΠΕ να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της
πανδημίας, όταν είναι καθημερινές οι καταγγελίες σωματείων και φορέων
της Δυτικής Θεσσαλονίκης ότι το εργοστάσιό τους σπέρνει δηλητήριο και
καρκίνο; Αν το κράτος και οι μεγαλομέτοχοι της εταιρείας νοιάζονταν
πραγματικά για την υγεία του λαού, θα ικανοποιούσαν εδώ και τώρα τα
δίκαια αιτήματα των κατοίκων της περιοχής για τη λήψη όλων των αναγκαίων
μέτρων προστασίας των ίδιων και των εργαζομένων στην επιχείριση. Κατά
τ' άλλα, τα 8 εκατ. ευρώ, που ανακοίνωσε ο όμιλος ως χορηγία για τον
κορονοϊό, είναι πραγματικά ψίχουλα, αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο το 2019,
τα καθαρά κέρδη των ΕΛΠΕ άγγιξαν τα 200 εκατ. ευρώ. Το πραγματικό μήνυμα
λοιπόν που κρύβουν τέτοιες χορηγίες είναι «να σε κάψω Γιάννη, να σ'
αλείψω μέλι». `Η το πιο επίκαιρο, «να σε βοηθήσω να σωθείς από τον
κορονοϊό, για να προλάβεις να πεθάνεις από καρκίνο»...
Ριζοσπάστης Πέμπτη 30 Απρίλη 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου