Διαρκές και όχι Στιγμιαίο το Εγκλημα Μόρια

Πολύς λόγος, ανέξοδος κι υποκριτικός, για την κόλαση που λέγεται Μόρια. Και ντόπιος και διεθνής. Λόγος πασπαλισμένος, είτε με δαντικά τσιτάτα είτε με απαυγάσματα ισορροπιστικής σοφίας και δασκαλίστικες προτροπές για το κατά πόσο «προσφέρεται» η Μόρια για πολιτική εκμετάλλευση. Το έγκλημα αυτής και κάθε Μόριας, στην Ελλάδα ή αλλού, είναι διαρκές. Τελεία και παύλα. Η απόπειρα που έγινε και γίνεται για να χαρακτηριστεί στιγμιαίο και να τη γλιτώσουν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, οι ορατοί και αόρατοι προπαγανδιστές και συνεχιστές της «αγαθοεργίας» που λέγεται στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, κομμουνιστών, Εβραίων, Παλαιστινίων, ινδιάνων, κ.ά., δυστυχώς πιάνει τόπο. Και επίσημα και ανεπίσημα. Απ' τη Βουλή ως τα καφενεία, είτε του φραπέ είτε της κοινωνικής δικτύωσης. Κι αυτός είναι ο τοίχος που πρέπει να γκρεμιστεί, για να φανεί και το κίνητρο και η αντικειμενική και η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος.

 

Εχοντας ζήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στη Ρουάντα, με όλους τους πρωταγωνιστές παρόντες, Γάλλους, Αμερικάνους, θηριώδεις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ισραηλινό στρατιωτικό νοσοκομείο, πανδημίες όπως η χολέρα, και περπατώντας κυριολεκτικά πέρα από την κόλαση - ανάμεσα σε μια απέραντη σειρά πτωμάτων παιδιών πρόχειρα τυλιγμένων με χράμια, μαντήλια και φύλλα δέντρων, αριστερά και δεξιά από ένα χωματόδρομο πεταμένα σαν άχρηστα πιόνια του φριχτού ιμπεριαλιστικού παιχνιδιού - βρίσκω τη φωτιά στη Μόρια νομοτελειακή κατάληξη, αλλά και θηριώδη αρχή του ίδιου παιχνιδιού σε ...ευρωπαϊκό έδαφος.

Δε θα 'ξυνα την εμπειρική πληγή μου, αν δεν εξοργιζόμουν με τη δήθεν φιλάνθρωπη οργή όλων όσοι συλλήβδην έστησαν τη Μόρια. Κι έστησαν πάνω της και φιέστες. Η γενεσιουργός αιτία, που είναι η ιμπεριαλιστική επιδρομή απ' το Γιβραλτάρ ως το Αφγανιστάν μετά τους δίδυμους πύργους, έχει καταστήσει πρόσφυγες περίπου σαράντα εκατομμύρια ανθρώπους σε δεκαεννιά χρόνια. Κι ύστερα ήρθαν να πολλαπλασιάζονται τα ναζιστικά μορφώματα και κόμματα. Το αποκορύφωμα σε ό,τι μας αφορά, ήρθε καλά προγραμματισμένα, με αριστερή κυβέρνηση, ως συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας με πακτωλό χρημάτων, για να γίνουμε η απεχθέστερη φυλακή της ευρωΝΑΤΟικής λυκοσυμμαχίας με τα «εμπνευσμένα» χρυσοπληρωμένα χοτ σποτ - κολαστήρια και τα ύποπτα δρώμενα των ΜΚΟ, που εκμεταλλεύτηκαν την πολιτισμική, αγωνιστική και ιστορική και ιδεολογική ρίζα της πραγματικής αλληλεγγύης σε τόπους όπως η Λέσβος.

 

Το διαρκές έγκλημα της Μόριας είναι η αποδοχή του παζαριού των ανθρώπων. Αυτή είναι το κάρβουνο που μένει να καίει, και να κατατρώει, και να καταστρέφει τις κοινωνίες, πολύ πιο βαθιά και πολύ πιο επικίνδυνα, απ' ό,τι το πολιτικό κόστος που μπορεί να έχουν τα πρόσωπα. Απ' την Μέρκελ και τον Τσίπρα, κι απ' τον Μακρόν ως τον Μητσοτάκη.

 

Το διαρκές έγκλημα υπαγορεύει διαρκή αντίσταση. Με πρώτο βήμα τις επαναστατικές, για τα άθλια αστικά δεδομένα, προτάσεις του ΚΚΕ. Οργανωμένη προσωρινή μεταφορά στην ηπειρωτική χώρα, ταυτοποίηση, ταξιδιωτικά έγγραφα κι ελευθερία μετακίνησης στους προορισμούς τους. Οποιος δεν παλεύει γι' αυτήν την πολιτική λύση - πράξη, με νύχια και με δόντια, αν κοιταχτεί στον καθρέφτη, θα δει ότι είναι ήδη πρόσφυγας ο ίδιος στη χώρα του και του προτείνουν να καταστεί και κατά τον ποιητή, ιδανικός αυτόχειρ.

 

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ