Ένας συνοπτικός απολογισμός από τα κατορθώματα του «κράτους δικαίου», που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του και που όλα τα κόμματα του συστήματος θέλουν να το ...αποκαταστήσουν με αφορμή τα Τέμπη, είναι διαφωτιστικός για τη σαπίλα που αναδίδει κάθε του πόρος. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι σέρνονται στα κρατητήρια και παραπέμπονται σε δίκες σαν κοινοί εγκληματίες, επειδή διαμαρτυρήθηκαν για την εκδικητική απόλυση συναδέλφισσάς τους σε μεγάλο εργοστάσιο. Μια απόλυση που έρχεται να προστεθεί σε πολλές ακόμα των τελευταίων ημερών, με θύματα - όλως τυχαίως - πρωτοπόρους εργαζόμενους, που παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας της 28ης Φλεβάρη.
Μέσα σε μόλις μία βδομάδα δικάζονται από τα αστικά δικαστήρια η πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών και ο γγ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. Ο λόγος; Η πρώτη επειδή πρωτοστάτησε σε διαδήλωση υγειονομικών την περίοδο της πανδημίας, και ο δεύτερος ενάντια σε έξωση λαϊκής οικογένειας μετά από πλειστηριασμό. Και οι δύο σέρνονται σε δίκες με νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την ποινικοποίηση της λαϊκής και συνδικαλιστικής δράσης.
Η ένταση της καταστολής των εργατικών - λαϊκών αγώνων είναι η άλλη όψη του εγκλήματος διαρκείας κράτους και επιχειρηματικών ομίλων στους χώρους δουλειάς, που μένει πάντα ατιμώρητο και μόνο την προηγούμενη βδομάδα άφησε τρεις νεκρούς εργάτες πάνω στο μεροκάματο. Ένα «σφαγείο» που συνεχίζεται, αφού τα μέτρα προστασίας κοστίζουν, η στελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου είναι εκτός «δημοσιονομικών ορίων», η εντατικοποίηση για να αυγατίζουν τα κέρδη τσακίζει κ.ο.κ. Όσα δηλαδή καθορίζονται «με το νι και με το σίγμα» στους αντιλαϊκούς νόμους όλων των κυβερνήσεων και στις Οδηγίες της ΕΕ για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης, τη μείωση του «εργατικού κόστους» κ.λπ.
Τα παραπάνω λοιπόν δίνουν «στο πιάτο» τι σημαίνει αστικό «κράτος δικαίου». Αποδεικνύουν ότι αυτό δουλεύει «ρολόι» όταν πρόκειται να χτυπηθεί η λαϊκή πάλη και να «δικαιωθούν» οι επιχειρηματικοί όμιλοι, να θωρακιστούν τα κέρδη τους.
Είναι μερικά από τα περιστατικά των τελευταίων ημερών τα οποία κάνουν σκόνη την προπαγάνδα της κυβέρνησης και όλων των συστημικών κομμάτων, που με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη καλούν τον λαό να ψάξει τη «δικαίωση» στην «καλύτερη λειτουργία» αυτού του εχθρικού κράτους και των θεσμών του, στην «πιστή εφαρμογή των νόμων» κ.ο.κ.
Μια προπαγάνδα που επιχειρεί να σπρώξει την οργή του λαού και της νεολαίας για το έγκλημα μακριά από τις πραγματικές αιτίες του, οι οποίες είναι εδώ και απειλούν διαρκώς τη ζωή τους.
Επιχειρούν να βγάλουν άβρεχτο από το κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας το σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους, να μην πληρώσουν οι πραγματικοί ένοχοι, να μην μπει στο στόχαστρο η ίδια η αντιλαϊκή «νομιμότητα» των κυβερνήσεων, που θωρακίζει την καπιταλιστική κερδοφορία. Να εκτονωθεί η αγανάκτηση «θεσμικά», να «πληρώσουν» τάχα κάποιοι «ανίκανοι και διεφθαρμένοι», αντί ο αγώνας αυτός να οδηγήσει σε συνολικότερη αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής.
Από το «ατύχημα» με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη μέχρι τα εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, και από την ποινικοποίηση της οργανωμένης συλλογικής διεκδίκησης μέχρι τις υποδομές - ρημαδιό, από παντού βγαίνει στην επιφάνεια ότι απέναντί του ο λαός έχει ένα κράτος και μια Δικαιοσύνη εχθρικά για τα δικαιώματά του.
Όταν είναι να διώξει αγωνιστές εργάτες η Δικαιοσύνη λειτουργεί ακόμα και «μαύρα μεσάνυχτα», ενώ το κράτος κινητοποιεί τα ΜΑΤ μέσα σε δευτερόλεπτα, όταν έτσι προστάζουν οι τραπεζικοί και άλλοι όμιλοι για να πεταχτούν λαϊκές οικογένειες στον δρόμο. Όταν όμως πρόκειται για εγκλήματα που «βρωμάνε» κέρδη, τότε οι διαδικασίες σέρνονται, οι «αυτοφοράκηδες» περισσεύουν, πορίσματα πάνε κι έρχονται, αποδεικτικά στοιχεία χάνονται κ.ο.κ.
Αυτή η σαπίλα είναι που στερεί το οξυγόνο από τον λαό και τα παιδιά του, που τους βγάζει μαζικά στον δρόμο, όπως θα γίνει και μεθαύριο στη μεγάλη απεργία. Και από παντού πια επιβεβαιώνεται ότι δεν παίρνει «μερεμέτια», ότι η «τομή» που όλο και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου αναζητούν μπορεί να γίνει πράξη μόνο σε σύγκρουση με το σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, με τον αγώνα που θα οδηγεί στην ανατροπή και όχι στο ξέπλυμά του.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη» της Τετάρτης 26 Φλεβάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου