Καμία... εμπιστοσύνη

 

«Η εμπιστοσύνη είναι η πιο ισχυρή άμυνα (...) και για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (...) Επομένως, είναι κρίσιμο να δούμε την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση μέσα ακριβώς από το πρίσμα (...) της ανάγκης μείωσης των ανισοτήτων, αν θέλουμε να έχουμε κοινωνίες με κοινωνική συνοχή». Αυτά έλεγε τις προάλλες από το βήμα του Συνδέσμου Εταιρειών Πληροφορικής ο Αλ. Τσίπρας, και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο μαζί του απ' ό,τι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οπως έλεγε ο Κυρ. Μητσοτάκης πριν από λίγες μέρες, μιλώντας στη «Σύνοδο για τη δημοκρατία» που συγκάλεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν, «το πιο σημαντικό άυλο προτέρημα οποιασδήποτε δημοκρατίας είναι η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη στους ηγέτες να εργαστούν για το καλό των πολιτών και να αποφέρουν απτά αποτελέσματα: Καλές θέσεις εργασίας, καλές δημόσιες υπηρεσίες, ένα περιβάλλον το οποίο καταπολεμά τις διακρίσεις και καλλιεργεί τη συμπεριληπτικότητα». Πρόσθετε μάλιστα ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι παρούσες εκεί που υπάρχει περισσότερη ανάγκη, «και αυτό έκανε η Ευρώπη όταν συγκρότησε το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας».

Αλήθεια, όμως: Αφού τόσο «δίκαιη» και «συμπεριληπτική» θα είναι η ανάπτυξη που επαγγέλλονται, αφού - όπως λένε - κρατάνε το «ελιξίριο» για τη μείωση των ανισοτήτων, που ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί και αναπαράγει, προς τι τόσο άγχος για την «εμπιστοσύνη» του λαού και για το ποιος μπορεί να τη διασφαλίσει καλύτερα; Γιατί τόση συζήτηση για την «κοινωνική συνοχή», αφού η ανάπτυξη που επαγγέλλονται λένε πως είναι «δίκαιη»; Η απάντηση είναι παραπάνω από προφανής: Το κοινό τους πρόγραμμα, το «πράσινο New Deal» του κεφαλαίου, έχει ως προϋπόθεση την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης, οδηγεί σε εκτίναξη της φτώχειας και των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, μεγαλώνει κι άλλο την «ψαλίδα» ανάμεσα στον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και σ' αυτά που μπορούν να απολαύσουν. Γι' αυτό «λυσσάνε» να αποσπάσουν με κάλπικες υποσχέσεις, ψίχουλα και κάθε είδους εκβιασμούς τη συναίνεση του λαού στα σχέδια που έχουν ως προαπαιτούμενο τη σφαγή του. Καμία εμπιστοσύνη να μη δείξει ο λαός σε παλιούς και νέους «σωτήρες». Να εμπιστευτεί τη δική του δύναμη, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, περνώντας στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Κοροϊδία

Διπλάσιοι σε σχέση με πέρσι είναι οι λογαριασμοί του ρεύματος που καλούνται να πληρώσουν οι αγρότες το τελευταίο δίμηνο, κατ' εφαρμογή της ρήτρας αναπροσαρμογής. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμποδίζει στελέχη της ΝΔ και βουλευτές της να «κάνουν τα γλυκά μάτια» στους βιοπαλαιστές αγρότες, διαδίδοντας ότι «η κυβέρνηση διαθέτει την ικανότητα να "ακούει"». Τι ακριβώς ανακοίνωσε η κυβέρνηση για το αγροτικό ρεύμα; Οτι για τους μήνες Αύγουστο - Δεκέμβρη θα καλύψει το 80% της ρήτρας αναπροσαρμογής με πιστωτικό λογαριασμό που θα εκδώσει η ΔΕΗ. Δηλαδή, «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω μέλι». Από τη μια, απελευθερώνουν την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας και θεσπίζουν ρήτρες για να διασφαλίζουν την κερδοφορία των ενεργειακών ομίλων, με μόνιμες αυξήσεις και χαράτσια στα τιμολόγια και, από την άλλη, ανακοινώνουν προσωρινά και ανεπαρκή μέτρα για να διασκεδάσουν τη δυσαρέσκεια των αγροτών και να εξασφαλίσουν την εισπραξιμότητα των λογαριασμών για τις εταιρείες - παρόχους. Ακόμα κι έτσι, όμως, η ρήτρα αναπροσαρμογής παραμένει και επιβαρύνει τους αγρότες με ένα επιπλέον 20% στο ήδη ρημαγμένο εισόδημα. Από κει και πέρα, δεν έχει ανακοινωθεί κανένα επιπλέον μέτρο για το 2022, ενώ οι τιμές συνεχίζουν να τραβούν την ανηφόρα στο ρεύμα, στα αγροτικά εφόδια, στα καλλιεργητικά έξοδα. Ούτε είναι τυχαίο ότι η «γαλαντομία» κυβέρνησης και ΔΕΗ εξαντλείται σε μια περίοδο όπου οι αρδευτικές ανάγκες είναι μικρότερες, άρα και η κατανάλωση ρεύματος. Το αίτημα για φτηνό ρεύμα στους βιοπαλαιστές αγρότες, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα στήριξης του εισοδήματός τους, είναι επίκαιρο και αναγκαίο, ενόψει και των κινητοποιήσεών τους μέσα στον Γενάρη, με όλες τις μορφές, και με μπλόκα.

Στη γωνία

Δεν είναι μόνο ότι πληρώνουν μόλις το 5% των φόρων κάθε χρόνο, αλλά ακόμα κι αυτά τα λίγα τους κάθονται βαριά, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τεράστιες οφειλές, με την ανοχή του κράτους, που στο τέλος της μέρας φορτώνονται ξανά στο λαό. Ο λόγος για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις οφειλές τους προς την Εφορία, που αποτελούν το 80% των συνολικών ανείσπρακτων οφειλών και αντιστοιχούν στο 0,2% του συνόλου των οφειλετών! Σε απόλυτα νούμερα, 8.622 μεγαλοοφειλέτες χρωστούν 87,8 δισ. ευρώ, από τα 109,825 δισ. ευρώ, που είναι τα συνολικά ληξιπρόθεσμα στην Εφορία. Τα χρέη μάλιστα αυτής της κατηγορίας (οφειλές άνω του 1 εκατ. ευρώ) αυξήθηκαν τον τελευταίο χρόνο κατά επιπλέον 2,2 δισ. ευρώ και ο αριθμός αυτών που τα χρωστάνε κατά 312. Αποκαλυπτικό είναι και ένα ακόμα στοιχείο: Στην κατηγορία οφειλής μεταξύ 50 και 500 ευρώ συγκεντρώνεται το 37% των οφειλετών και εντοπίζεται η μεγαλύτερη αύξηση στον αριθμό τους σε σχέση με πέρυσι. Με δεδομένο ότι τέτοιες οφειλές αφορούν κυρίως λαϊκά νοικοκυριά, καταλαβαίνει κανείς την πρέσα που συνεχίζουν να υφίστανται στην καρδιά της πανδημίας, παρά τις κυβερνητικές φανφάρες περί μείωσης - αναστολής των φόρων και διευκολύνσεων στις πληρωμές. Για χιλιάδες τέτοια νοικοκυριά, το κράτος καραδοκεί στη γωνία για να εισπράξει τα ανείσπρακτα, ενώ αυξάνει και κατά 5 δισ. ευρώ τους άμεσους και έμμεσους φόρους, όπως καταγράφεται στον προϋπολογισμό για το 2022.

Ριζοσπάστης