Τρίτη 1 Μαΐου 2018

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2018 Μαζική και μαχητική η απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στη Θεσσαλονίκη



Με συνθήματα όπως «Εργάτη, νέε, το ΠΑΜΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους και εσύ», χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και νέοι συμμετέχουν στην απεργιακή πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, τιμώντας αγωνιστικά την Εργατική Πρωτομαγιά.

Νωρίτερα στη συγκέντρωση στο Άγαλμα του Βενιζέλου, μίλησε ο Λεωνίδας Στολτίδης, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και χαιρέτισε ο Γιώργος Ευθυμιάδης, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην «Coca Cola» και μέλος του ΔΣ της ΠΟΕΕΠ.

Η ομιλία του Λ. Στολτίδη


Μιλώντας στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, ο Λεωνίδας Στολτίδης, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και της Γραμματείας Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, ανέφερε τα εξής:

«Ταξική Πρωτομαγιά, πρωτοπόρα εργατιά.

Από το Σικάγο μέχρι την πρώτη αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά στην Αθήνα το 1924. Από τον ηρωικό Μάη του 1936 της Θεσσαλονίκης μέχρι τη συγκλονιστική θυσία των 200 κομμουνιστών στον τοίχο της Καισαριανής, το 1944. Ημερομηνίες - σταθμοί, ένα μικρό δείγμα του λαϊκού ηρωισμού, που συμπυκνώνουν όλες τις αρετές της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της.

Η Πρωτομαγιά είναι μέρα που η εργατική τάξη όλου του κόσμου τιμά τους νεκρούς της, όχι μνημονεύοντάς τους, αλλά κάνοντας επιθεώρηση των δυνάμεών της

Οι μεγάλες μάχες, όπως αυτή για την κορυφαία κατάκτηση του 8ωρου, δείχνουν ότι κάθε εργατικό δικαίωμα είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων και θυσιών. Δείχνουν ότι δεν υπάρχουν "σωτήρες" για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη κατάκτηση χωρίς ταξική πάλη. Ότι καμιά επιτυχία του εργατικού κινήματος στο έδαφος του καπιταλισμού δεν είναι μόνιμη ή δεδομένη.


Σήμερα είμαστε εδώ… ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο… για την τελική νίκη των λαών.

Σήμερα γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι μπροστά στις εξελίξεις πρέπει να ηχήσει παντού το σύνθημα "Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί".

Γίνεται ακόμη πιο φανερό ότι η αιτία που οδηγεί τους λαούς στη φτώχεια και την ανεργία είναι ίδια με αυτή που τους βάζει να σκοτώνονται στους πολέμους για τις σφαίρες επιρροής και τα μερίδια των αγορών.

Αν ο ανταγωνισμός τους για τη μοιρασιά των αγορών δεν εκτονωθεί και μόνο προσωρινά με συμβιβασμό, θα οδηγήσει σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τοπικό ή περιφερειακό, αλλά μπορεί να γενικευτεί, να αγκαλιάσει περισσότερες δυνάμεις και περιοχές.

Οι ευρωλάγνοι παρουσιάζουν την ΕΕ ως προστάτιδα της χώρας όταν η επιθετικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται και αυτοί κλείνουν μαζί της συμφωνίες αναβάθμισης της Τελωνειακής Συνεργασίας. Μιλάνε για υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συνόρων όταν δεν έβγαλαν ούτε κιχ που εμβολίστηκε το ελληνικό πλοίο που είναι στην υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής - Ακτοφυλακής από την τουρκική ακταιωρό.

Η εικόνα του τρελού, απρόβλεπτου και ανεξέλεγκτου Ερντογάν, που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα κυβερνητικά επιτελεία, είναι παραπλανητική. Η αστική τάξη της Τουρκίας έχει επιβάλει κατοχή πλέον σε τρεις χώρες, την Κύπρο, το Ιράκ, τη Συρία με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, αλλά και της Ρωσίας στα μεταξύ τους αλισβερίσια για τον έλεγχο των πετρελαίων, του φυσικού αερίου και των δρόμων μεταφοράς τους στην περιοχή.

Μας πουλάνε τη φιλία της Γαλλίας, που πήρε το ΟΚ από την Τουρκία να βομβαρδίσει τη Συρία και αναβαθμίζει συνεχώς τη στρατιωτική της συνεργασία μαζί της. Μας λένε "φανταστείτε τι θα παθαίναμε αν δεν ήμασταν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ" όταν έχουν συμφωνήσει για τη διάλυση της πολεμικής βιομηχανίας στην Ελλάδα (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα - ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κ.ά.) για να ενισχυθούν αυτά της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Πώς να μη πάρει μετά τα συχαρίκια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από το ΝΑΤΟ. Όταν με απανωτά μνημόνια κόβει συντάξεις, νοσοκομεία και σχολεία, καταστρέφει την άμυνα της χώρας μας και τους γεμίζει βόμβες για να σφάζουνε λαούς.

Και δεν το κάνει από ανοησία, αφέλεια ή αδυναμία. Το κάνει διότι υπηρετεί τα συμφέροντα των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων που περιμένουν κομμάτι από τις σφαγές των άλλων λαών, από τα πετρέλαιά τους, τους δρόμους μεταφοράς του, από την ανοικοδόμηση μετέπειτα.

Η ΕΕ είναι αυτή που τροφοδότησε τους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς στα Βαλκάνια, χάραξε με το αίμα των λαών τα νέα σύνορα στην περιοχή με στόχο να στρώσει το δρόμο για την επέλαση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και ετοιμάζει και νέο γύρο μακελειών.

Ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ στην εισβολή και κατοχή στην Κύπρο όντας Ελλάδα και Τουρκία πλήρη μέλη του ΝΑΤΟ, ούτε και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Από τότε που η συγκυβέρνηση κάλεσε το ΝΑΤΟ να σουλατσάρει στο Αιγαίο, ξέφυγε και το θράσος της Τουρκίας, αμφισβήτησε αμέσως διεθνείς συνθήκες και σύνορα.

Υπερασπίστηκαν το άγαλμα του Τρούμαν, τσακίζοντας στο ξύλο και συλλαμβάνοντας φοιτητές στην Αθήνα. Το άγαλμα του επιχειρηματία προέδρου των ΗΠΑ που διέπραξε το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σκοτώνοντας 200.000 αμάχους σε λίγα δευτερόλεπτα με τις ατομικές βόμβες. Που εξόντωσε στα βουνά της Ελλάδας άμαχο πληθυσμό, παιδιά, γυναίκες, αλλά και μαχητές του ΔΣΕ, με τις φονικές εμπρηστικές βόμβες "Ναπάλμ".

Ψεκάζει με χημικά χωρίς φειδώ κάθε Τετάρτη όσους υπερασπίζονται τη λαϊκή κατοικία μπροστά στα συμβολαιογραφικά γραφεία.

Τιμωρεί στρατιώτες που λένε ότι η πατρίδα μας έχει σύνορα, για τα οποία δίνουμε τη ζωή μας. Όχι όμως για το ΝΑΤΟ.

Η ευρωΝΑΤΟική άσκηση, με ευθύνη της κυβέρνησης, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην 113 Πτέρυγα Μάχης, και είχε ως σενάριο την αντιμετώπιση πλήθους διαδηλωτών, ξεκαθάρισε με σαφήνεια όχι μόνο ποιοι δεν είναι σύμμαχοι του λαού, αλλά εχθροί του.

Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ η χώρα, ο λαός μας δεν βρίσκεται σε ασφάλεια, αλλά αντίθετα σε μόνιμο κίνδυνο. Με αυτές τις συμμαχίες αλλάζουν τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Αυτές είναι λυκοσυμμαχίες των μονοπωλιακών ομίλων, συμμαχίες θανάτου των λαών. Οι λαοί πρέπει και μπορούν να διαλέξουν τις δικές τους συμμαχίες. Να χτίσουν την δική τους κοινωνική συμμαχία, όλων όσοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευθούν σε αυτήν την υπόθεση, εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί και μεσαίοι αγρότες.

Οι εξελίξεις επιτάσσουν επαγρύπνηση. Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων η χώρα μας μπλέκεται πιο χοντρά στους ανταγωνισμούς, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων παίρνονται μέτρα ενάντια στις λαϊκές κατακτήσεις.

Έχουμε ζήσει τι σημαίνει “ξεπέρασμα της κρίσης” για το κεφάλαιο. Για λογαριασμό της χαμένης ανταγωνιστικότητας μας επέβαλαν ανείπωτες θυσίες τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια. Τρία μνημόνια, οι μισθοί έπιασαν πάτο, οι συντάξεις έγιναν φιλοδωρήματα, η λαϊκή στέγη στήθηκε στο απόσπασμα, τα μικροχώραφα και τα μικρομάγαζα, από πηγή πενιχρού εισοδήματος για τους ιδιοκτήτες τους, έγιναν ασήκωτο βάρος. Οι Συλλογικές Συμβάσεις καταργήθηκαν, η οργάνωση της απεργίας στον τόπο δουλειάς κηρύχθηκε σχεδόν παράνομη πράξη.

Δεν σταματάνε εδώ. Η επανάκτηση της ανταγωνιστικότητας πρέπει να διασφαλιστεί και να βαθαίνει η κερδοφορία. Είναι παραμύθι για μικρά παιδιά ότι τελειώνουν τα μνημόνια. Θέλουν να κρύψουν ότι έρχεται η εφαρμογή όσων από τα 800 προαπαιτούμενα δεν μπήκαν ακόμη σε εφαρμογή. Έρχεται και νέα αξιολόγηση με 88 νέα προαπαιτούμενα. Έρχεται νέα δραματική μείωση στις συντάξεις, πλειστηριασμοί και από το Δημόσιο για χρέη 500 ευρώ, νέες μειώσεις σε μισθούς, μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, ανέξοδες μαζικές απολύσεις, λιγότερα νοσοκομεία και φάρμακα, άγρια φορολογία, αυτόματος "κόφτης" για όλους, όταν χρειάζονται περισσότερα όπλα για το ΝΑΤΟ, περισσότερες επενδύσεις για το κεφάλαιο, περισσότερα σπίτια τα κοράκια οι τραπεζίτες.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει να επιβάλει σιγήν ιχθύος. Να κάνει τους πάντες να σκύψουν το κεφάλι. Με την πιο άγρια καταστολή μάς υποδέχτηκαν στο “αναπτυξιακό συνέδριο” εδώ στη Θεσσαλονίκη όταν οι εκατοντάδες απολυμένοι στους ΟΤΑ και οι ξεκληρισμένοι αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι ζήτησαν να παρέμβουν. Χημικά για όσους διαδήλωναν για τις ανάγκες τους, πακτωλό χρημάτων για έργα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που πήραν ζεστό χρήμα από προγράμματα και νόμους, για τους τοπικούς παράγοντες που βάζουν πλάτη στην κυβέρνηση και για άλλους φορείς που ελπίζουν να ωφεληθούν με κάποιο ψίχουλο από το μεγάλο φαγοπότι που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση για ντόπιους και διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους.

Οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δείξουν και το πιο αποκρουστικό τους πρόσωπο όταν χρειάζεται να αποδείξουν ότι είναι στη διάθεση των ΝΑΤΟικών σφαγέων, των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, γνήσιοι υπηρέτες του ΣΕΒ και των τραπεζιτών.

Στη νέα προσπάθεια αποπροσανατολισμού και αποκοιμίσματος του λαού μας, στην οποία πρωτοστατούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι εργοδοτικές ενώσεις, εκτελώντας "συμβόλαια θανάτου" των εργατικών δικαιωμάτων, είτε στο όνομα της κρίσης είτε στο όνομα της ανάκαμψης, δεν θα μπορούσε να λείπει η ΓΣΕΕ, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΜΕΤΑ ενώ δεν έκαναν τίποτα για το απεργιακό δικαίωμα, τη φοροληστεία, για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, υπέγραψαν στα κρυφά την αθλιότητα της κυβέρνησης των 586 ευρώ κατώτατο μισθό και των 511 για τους νέους, υπονομεύοντας έτσι τη διεκδίκηση κλαδικών συμβάσεων εργασίας και οδηγώντας χιλιάδες εργαζόμενους στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ανακοίνωσαν μαζί με ΑΔΕΔΥ - ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ "Μέρα Πανεθνικής Δράσης" για τις 30 Μάη! Μαζί τους και η περιβόητη Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος που δεν εκπροσωπεί κανένα, που αποτελεί μια σφραγίδα. Και αυτό το ονόμασαν κοινωνική συμμαχία. Μια συμμαχία που όχι ότι μας εκπλήσσει, αλλά δεν βρήκε χώρο για οποιοδήποτε κάλεσμα για συμμετοχή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στην απεργία της 1ης Μάη.

Στο ΕΚΘ οι ίδιες πλειοψηφίες με το μόνο που ασχολήθηκαν το τελευταίο διάστημα είναι οι κάρτες του ΟΑΣΘ. Σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων και να δυναμώσει τους μηχανισμούς νόθευσης των συσχετισμών υπέρ των δικών της συνδικαλιστικών δυνάμεων, το μόνο που τους καίει όλους είναι το πώς θα διατηρήσουν την ισχύ τους μέσα από διαδικασίες εκμαυλισμού συνειδήσεων. Ούτε λέξη για την 1η Μάη.

Παρεμβαίνουν όπου ξυπνά η φλόγα των αγώνων, μην προλάβει και επεκταθεί ταξικά. Με τελευταίο παράδειγμα στους 93 με μπλοκάκι απολυμένους στην ΕΥΑΘ. Τους απομόνωσαν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ. Τους απομόνωσαν από την προσπάθεια των ταξικών δυνάμεων να ανοίξουν τη συσπείρωση με άλλους κλάδους που κινητοποιούνται στην περιοχή, όπως οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, αλλά και από τους από κοινούς αγώνες με τους εργαζόμενους υπό καθεστώς ομηρίας και στην Αθήνα στην ΕΥΔΑΠ. Τους απομονώνουν μέχρι να απογοητευτούν και να παραιτηθούν.

Ακόμη και χτες ο πρόεδρος του ΕΚΘ στα ΜΜΕ της πόλης έκανε το μνημόσυνο της εργατικής τάξης, είπε τελειώσαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, το κίνημα είναι καταδικασμένο, απέδωσε την απομαζικοποίηση των απεργιακών συγκεντρώσεων στη διάσπαση του κινήματος η οποία οφείλεται στο ΠΑΜΕ και τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Μιλούσε βέβαια για τις συγκεντρώσεις του ΕΚΘ όπου μαζεύονται οι δυνάμεις του "κοινωνικού διαλόγου", του συμβιβασμού και της υποταγής, των "νεκροθαφτών" των εργατικών δικαιωμάτων. Δεν κλαίγονται η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και το ΜΕΤΑ επειδή δεν συσπειρώνουν πλέον ούτε το μηχανισμό τους. Αυτός ήταν ο στόχος τους. Γι' αυτό που κλαίγονται είναι ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους το ΠΑΜΕ γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, αποσπά κόσμο από τη μοιρολατρία και την απογοήτευση, δυναμώνει τους αγώνες στους κλάδους, ετοιμάζει την αντεπίθεση της εργατικής τάξης. Και οι εργοδότες για αυτό τους τραβάνε τα αυτιά, αλλά σε αυτή την περίπτωση για την αποτελεσματικότητα των αγώνων όπου ηγούνται οι ταξικές δυνάμεις.
Εύλογα ο κόσμος ρωτά… "τι μπορεί να γίνει;".

Σήμερα πλασάρεται από τα αφεντικά και από κάθε αστική κυβέρνηση, από τους συνδικαλιστές της εργοδοσίας η αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Τρέμουν μη μάθει η εργατική τάξη την Ιστορία της, μη χρησιμοποιήσει και καταλάβει την πραγματική της δύναμη. Αν η απάντηση απέναντι στη λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων δόθηκε από την εργατική τάξη με τέτοιες κατακτήσεις πριν 132 χρόνια, τότε το προσεχές μέλλον τής ανήκει αποκλειστικά.

Αντλούμε δύναμη από την Ιστορία του εργατικού κινήματος, στη χώρα μας και διεθνώς. Οργανώνουμε τους σύγχρονους αγώνες της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, στα συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, στα μνημόνια, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σήμερα, χρειάζεται η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος να έχει στην προμετωπίδα της την απάντηση και στα μέτρα που τσακίζουν το λαό σε καιρό “ειρήνης”, αλλά και την απαίτηση απεμπλοκής από τους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς.

Οι διεκδικήσεις για το μεροκάματο, για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών πρέπει να συμπληρώνονται με την απαίτηση να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, να μη συμμετέχουν ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε αποστολές εκτός συνόρων, να απομονωθεί ο ρατσισμός, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, που διχάζει το λαό και κρύβει ότι έχουν συμφέρον όλοι οι λαοί και ιδιαίτερα οι γειτονικοί να ενώνουν τις δυνάμεις τους, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στα Βαλκάνια, σε όλο τον κόσμο, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον ιμπεριαλισμό. Μόνο που όλοι ξέρουν τι έκαναν οι φασίστες την τελευταία φορά που κάποιος κατέλαβε εδάφη της Ελλάδας. Γίνανε υπηρέτες των ναζί κατακτητών, κατέδιδαν και κυνηγούσαν αυτούς που αντιστέκονταν.

Η μάχη για να σπάσουμε τις αλυσίδες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να μην επαναχαραχτούν τα σύνορα με το αίμα των λαών, δίνεται από το εργατικό κίνημα μαζί με τη μάχη για να ζει ο λαός καλύτερα, νοικοκύρης στον τόπο του, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει. 

Ένα πράγμα τρέμουν οι αστοί και τα κάθε λογής τσιράκια τους (αριστερά, δεξιά, φασιστοειδή και εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός). Τον ταξικό εργατικό πόλο. Που σε περίοδο ειρήνης δεν θα επιτρέψει να περνά η άγρια εκμετάλλευση αναπάντητη, οργανώνοντας την τάξη μας για την αντεπίθεση. Αλλά και σε καιρό πολέμου δεν θα ανεχτεί ούτε τα σχέδια ξένων συμφερόντων στη χώρα μας, αλλά ούτε και τα αλισβερίσια μιας χούφτας εγχώριων μεγαλοσυμφερόντων που μπορεί να οδηγήσουν και σε ανταλλάγματα με απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, κάτι που έχει αποδείξει η αστική τάξη της χώρας μας ότι δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να κάνει. Δεν θα επιτρέψει επίσης να γίνεται η χώρα μας διάδρομος επίθεσης εναντίον γειτονικών λαών.

Σήμερα απαιτείται ακόμα καλύτερη οργάνωση, ακόμα πιο επιθετικοί αγώνες, προσανατολισμένοι ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και τα κόμματά της, τις διεθνείς τους συμμαχίες. Και το 8ωρο φάνταζε στην πλειοψηφία των εργατών στα μέσα του 19ου αιώνα ως μια ουτοπία, όμως τελικά το κατέκτησαν. Ήταν διεκδίκηση επιθετική, κόντρα στη μοιρολατρία και στο πόσα "αντέχει" να δώσει η εργοδοσία.

Η αστική τάξη δεν παραιτείται ποτέ από την προσπάθεια να πάρει πίσω όσα έδωσε κάτω από την πίεση των εργατικών αγώνων. Η επανάπαυση είναι ολέθρια για τους εργάτες.

Γι' αυτό δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Τώρα χρειάζεται ένταση της προσπάθειας, ακόμα πιο μαζική συμμετοχή στα συνδικάτα, στην οργάνωση από τα κάτω, στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο.

Η ίδια η επικαιρότητα δείχνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η εξαθλίωση, η ανεργία, η φτώχεια, η προσφυγιά, κάθε μικρό και μεγάλο λαϊκό πρόβλημα "φωνάζει" για την αιτία του, που δεν είναι άλλη από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Ταυτόχρονα δείχνει και προς τα πού πρέπει να αναζητηθεί η διέξοδος.

Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οριστική απάντηση στα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, κατάκτηση πλήρων δικαιωμάτων στη δουλειά, στην Παιδεία, στην Υγεία, ικανοποιώντας ολόπλευρα τις ανάγκες τους, υπήρξε όταν οι εργάτες κατέκτησαν την εξουσία, όταν κατάργησαν την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

H ταξική ατμομηχανή για αγώνες και κατακτήσεις έχει πάρει για τα καλά μπρος σε πολλούς κλάδους, μετράει κατακτήσεις στους οικοδόμους, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, προετοιμάζεται για μάχες σε όλους τους κλάδους…

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές,

Οι θυσίες και οι νεκροί της τάξης μας μπορούν να είναι σίγουροι για ένα πράγμα. Ότι την Ιστορία δεν την έγραψαν για να μείνει στις εγκυκλοπαίδειες. Άνοιξαν ένα δρόμο που δεν θα αφήσουμε να κλείσει ποτέ έως ότου φτάσει στο τέλος. Στο τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο τέλος των βασάνων για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα». 



902gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου