Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης //
“Η σκοτεινή
παθολογία των Σούπερ πλούσιων (uber rich) που τυγχάνει εξαιρετικής
φροντίδας από την μαζική κουλτούρα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχει γίνει
δική μας. Έχουμε καταπιεί το δηλητήριο τους. Έχουμε διδαχθεί να δοξάζουμε την
κακή ελευθερία και να διασύρουμε την καλή. Κοιτάξτε οποιαδήποτε ριάλιτι του
Τραμπ, οποιoδήποτε τηλεοπτικό ριάλιτι. Θα αποκρούσουμε αυτές τις παθολογίες και
θα οργανώσουμε τον αγώνα για να αναγκάσουμε τους σούπερ πλούσιους να φύγουν από
την εξουσία ή θα μας μεταμορφώσουν σε ότι ήδη μας θεωρούν ότι είμαστε— η
βοήθειά και το στήριγμά τους”.
Έτσι τελειώνει το άρθρο του στο «Truthdig»
ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, βραβευμένος με Pulitzer, Chris
Hedges όπου περιγράφει τις εμπειρίες του για τα παιδιά των
Σούπερ πλούσιων που ήταν συμμαθητές του επί 8 χρόνια σε ένα σχολείο ειδικό για
πάμπλουτους στην Μασαχουσέτη και γενικεύει για την συμπεριφορά των μεγιστάνων
του πλούτου που δυναστεύουν όλη την ανθρωπότητα.
Όλοι μαζί, που δεν ξεπερνούν τους 80 (42 κατά το Oxfam)
συγκεντρώνουν τέτοιο πλούτο που ισοδυναμεί με το εισόδημα του 50% των φτωχών
ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Συνολικά υπάρχουν 2.000 δισεκατομμυριούχοι και το
30% από αυτούς είναι Αμερικάνοι. Ακόμη και χωρίς ταξικό πρόσημο και μέσα στα
πλαίσια του ανθρωπισμού η περιγραφή του έχει μια αξία για την νοοτροπία τους
και την απάνθρωπη συμπεριφορά τους.
«Επέμεναν πως είναι προνομιούχοι και πλούσιοι επειδή είναι
πιο έξυπνοι και ταλαντούχοι από τους άλλους. Περιφρονούσαν όσους ήταν κάτω από
αυτούς υλικά και κοινωνικά ακόμη και τους απλά πλούσιους.
- Δεν διέθεταν την ικανότητα των συναισθημάτων της κατανόησης και της συμπόνοιας. Έστηναν τις κλίκες τους και υπέβαλαν σε εκφοβισμό όσους αψηφούσαν ή δεν ταίριαζαν στο δικό τους σύμπαν. Η φιλία τους είχε πάντα το ερώτημα του «τι θα μου αποφέρει αυτή η γνωριμία».
- Περιβάλλονται από την στιγμή που γεννήθηκαν από ανθρώπους που ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία και ανάγκη τους. Απέρριπταν όλα τα προβλήματα των άλλων από στιγμιαία απόγνωση ή πόνο ακόμη και στις ίδιες τις οικογένειές τους. Ήξεραν μόνο πως να πάρουν. Ποτέ να δώσουν. Διαμορφώθηκαν σε ανθρώπους χωρίς χαρά, πνιγμένοι μέσα στον άσβεστο ναρκισσισμό τους. Είναι αυτοί που κατευθύνουν την πολιτική εξουσία, και τον Τραμπ, τα παιδιά του, τους δικαστές, και τους εκατομμυριούχους που βρίσκονται στο περιβάλλον του.
- Δεν μπορούν να δουν τον κόσμο πέρα από την δική τους οπτική. Ο κόσμος γύρω τους ακόμη και οι γυναίκες τους είναι για αυτούς αντικείμενα στιγμιαίας ικανοποίησης ή χειραγώγησης. Δεν διαθέτουν καμία ηθική. Σωστό, λάθος, αλήθεια, ψέμα, δίκαιο, άδικο. Αυτές οι έννοιες είναι πέρα από την οπτική τους. Ό,τι τους ικανοποιεί είναι καλό. Ό,τι όχι, πρέπει να καταστραφεί. Γιαυτό δεν υπάρχουν όρια για αυτούς όπως για εμάς τους υπόλοιπους. Δεν πληρώνουν φόρους, δεν δουλεύουν για να πετύχουν κάτι, δεν πληρώνουν για τις αποτυχίες και τις παρανομίες τους.
- Ζουν σε μια φούσκα, σε μιά χώρα που λέγεται “Πλουσιούπολη”. Ποτέ δεν τους φτάνουν τα χρήματα που έχουν, θέλουν να μονοπωλούν τις ευκαιρίες για να βγάλουν περισσότερα. Βάζουν σε ακριβά σχολεία μετριότητες σαν τον Τραμπ και τον Μπους για να εξασφαλίσουν την πλουτοκρατία τους. Εξαγοράζουν ή τρομοκρατούν εφημερίδες και εκδότες, στρατολογούν δικηγόρους και πολιτικούς που θα υπερασπιστούν την δύναμή τους.
- Καταστρέφουν καινούργιες ιδέες, ανακαλύψεις και ανθρώπους όταν κινδυνεύουν από τον ανταγωνισμό. Δεν χρειάζονται οι ίδιοι να ωριμάσουν ποτέ. Συσσωρεύουν πλούτο, δύναμη, εξουσία και αυτό τους αποξενώνει και από τις γυναίκες και τα παιδιά τους, από πραγματικούς φίλους.
- Όταν έρθει η ώρα να «φύγουν» οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι που θα απαλλαγούν από αυτούς. Μέχρι τότε χρησιμοποιούν όλα τα κρατικά όργανα, τα συστήματα ασφαλείας, τον στρατό για να μας καταπιέζουν, και υποβαθμίζουν όλες τις υπηρεσίες που μπορούν να αμβλύνουν κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ανισότητες για καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία, για πρόνοια και κοινωνική ασφάλιση, δίκαιο φορολογικό σύστημα, δημόσια συγκοινωνία και υπηρεσίες δικαιοσύνης. Όταν οι πολίτες αντιδρούν ή αντιστέκονται τότε τους τσακίζουν ηθικά ή τους σκοτώνουν.
- Οι Σούπερ πλούσιοι νοιάζονται για την δημόσια εικόνα τους. Έχουν εμμονή να βλέπουν τον εαυτό τους σαν το κέντρο του σύμπαντος. Πηγαίνουν ταξίδια μεγάλων αποστάσεων, δημιουργούν πλασματικά προφίλ με ανύπαρκτες αρετές και χαρακτηριστικά. Η φιλανθρωπία τους επιτρέπει να συμμετέχουν στον κοινωνική διάκριση, να παρουσιάσουν τον εαυτό τους μέσα από μικρές πράξεις φιλανθρωπίας σαν φροντίδα και ευεργεσία τους προς τους φτωχούς που τους θεωρούν κατάρα και τους περιφρονούν. Γιαυτό, όπως και ο Τραμπ, βλέπουν σαν εχθρό κάθε δημοσίευμα κριτικής εναντίον τους.
- Και όταν ο Τραμπ προτείνει να αντιμετωπίζεται ο Τύπος με βίαια μέσα, δεν αστειεύεται.Το ίδιο επιθυμούν και οι Σούπερ πλούσιοι που μπορούν να το πάνε πιο μακριά μέχρι και στην δολοφονία γιατί στερούνται συνείδησης. Μπορεί ο ωμός και χυδαίος τρόπος του Τραμπ να σοκάρει κάποιες ευαίσθητες ψυχές του Χάρβαρντ και του Πρίστον αλλά υπηρετεί τα συμφέροντά τους το ίδιο καλά όπως και ο Ομπάμα και ο Κλίντον. Και αυτοί κάνουν υποχωρήσεις και τους αφήνουν να σπουδάζουν στα ακριβά σχολεία τους όπως την γυναίκα του Τραμπ, Ιβάνκα και την κόρη του Κλίντον, Τσέλσι που είναι και καλές φίλες.
- Δεν υπάρχει καμία απόφαση οποιουδήποτε Οργανισμού που μπορεί να τους σταματήσει στην λεηλασία των εθνών και του οικοσυστήματος. Δεν έχουν να φοβηθούν από τα ΜΜΕ που τα ελέγχουν, από τους εκλεγμένους που αυτοί επιλέγουν, από τις δικαστικές αρχές που αυτοί διορίζουν.
- Τα πανεπιστήμια και οι διανοούμενοι είναι αξιολύπητοι εταίροι τους. Όσοι έχουν κριτικές απόψεις που ταράσσουν τους χορηγούς, που αμφισβητούν την πολιτική τους, θα επανέλθουν στην τάξη είτε με αποσιώπηση είτε με έξοδο.
- Κατέστρεψαν έτσι και τα λαϊκά κινήματα και τα συνδικαλιστικά όργανα, τις κινήσεις για περισσότερη δημοκρατία που θα επέτρεπε τους εργαζόμενους να αντισταθούν.
- Ο κόσμος είναι πια για αυτούς μια παιδική χαρά. Τίποτα δεν έχει αξία για τους Σούπερ πλούσιους. Ανθρώπινα όντα, κοινωνικοί φορείς, ο φυσικός κόσμος είναι εμπορεύματα για εκμετάλλευση, για προσωπικό κέρδος μέχρι εξάντλησης ή κατάρρευσης. Το κοινό καλό, είναι μια νεκρή έννοια.
- Η ελευθερία που ευαγγελίζονται είναι το χειρότερο είδος της ελευθερίας – η ελευθερία να εκμεταλλευτούν τους συνανθρώπους τους, η ελευθερία να βγάλουν αλόγιστα κέρδη χωρίς ανάλογη υπηρεσία προς την Κοινότητα, η ελευθερία να κρατήσουν αποκλειστικότητα σε τεχνολογικές εφευρέσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το δημόσιο όφελος, η ελευθερία να επωφεληθούν από δημόσιες συμφορές, που έχουν προκαλέσει οι ίδιοι για ιδιωτικό όφελος.
- Την ίδια στιγμή, κάνουν πόλεμο εναντίον της «ελευθερίας της συνείδησης, την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία της συνέλευσης, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία να επιλέξεις μία δική σου δουλειά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου