Από εκείνη τη φωτεινή κόκκινη ρωγμή της μαυρίλας, αισθάνθηκα σαν να ξαναδίνουν σε όλους μας την παραπάνω δύναμη που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις μέρες που ήδη ζούμε, αλλά και τις ακόμη πιο δύσκολες που έρχονται.
Από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, κηρύχθηκε πανηγυρικά η πρώτη Εβδομάδα των Παθών. Ηταν ξεκάθαρο το στίγμα που έδωσε ο πρωθυπουργός στην εισήγησή του στο νέο Υπουργικό Συμβούλιο, για την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής.
«120 μεταρρυθμίσεις, 79 ορόσημα του Ταμείου Ανάκαμψης και 959 επιχειρησιακές δράσεις», ως «προτεραιότητες ανά χαρτοφυλάκιο».
Γαία πυρί μιχθήτω, δηλαδή.
- Οσο για τα φασιστοειδή, τους «μπροστινούς» του καταδικασμένου για διεύθυνση της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής Κασιδιάρη, τους θρασύδειλους «Σπαρτιάτες», αυτοί συνεχίζουν να απολαμβάνουν - ως απολύτως συστημικό μόρφωμα που είναι - τα δεκάδες αφιερώματα στα τηλεοπτικά κανάλια, που συνεχίζουν ξεδιάντροπα να τους «ξεπλένουν», όπως ακριβώς συνέβαινε πριν χρόνια με τους χρυσαυγίτες... Οι γυρολόγοι της συμφοράς έχουν ξεμυτίσει από τους βούρκους τους και αναδιατάσσονται, υπό το βλέμμα των δήθεν «ανησυχούντων», των κομμάτων του κεφαλαίου που τους χρησιμοποιούν σαν πολυεργαλεία και μέσα στην υποκριτική αγωνία του συστήματος που τους γεννά και τους τρέφει.
Δεν χωράει όμως κανένας εφησυχασμός απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις, που ενεργοποιούνται και κινητοποιούνται από το σύστημα κάθε φορά που εκτιμά ότι τις έχει ανάγκη για διάφορους λόγους.
Παρότι ήταν φανερό ότι τα στοιχεία που αποδείκνυαν τον ρόλο τους ως μπροστινών του Κασιδιάρη ήταν σε γνώση του Αρείου Πάγου, οι «Σπαρτιάτες» (αυτοί που νομίζουν πως είναι αρχαίοι Ελληνες με προστάτη τους τον Χριστό), πήραν κανονικά «πράσινο φως» για να κατεβούν στις εκλογές, με βάση τον νόμο της ΝΔ.
Η καταστροφή είναι το εμπόρευμα με το οποίο ασχολούνται οι φασίστες. Τέτοια είναι η τεχνικο-οικονομική πλευρά ενός κοινωνικού συστήματος που υποβιβάζει τον συνηθισμένο άνθρωπο στο επίπεδο ενός εργαλείου, τόσο από πολιτική όσο και από οικονομική σκοπιά.
Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε απ' το Διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ηταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στη Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνο εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες.
Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ηταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, τη φωτιά και το τσεκούρι.
- Οι μεγάλοι πόλεμοι - έλεγε επίσης ο Ιάκωβος Καμπανέλλης- δεν αρχίζουν στα πεδία των μαχών, ούτε οι ολέθριες πολιτικές ιδεολογίες ξεκινούν από μαζικές συγκεντρώσεις. Αρχίζουν ανύποπτα στους χώρους της καθημερινής μας ζωής, ξεκινούν ακόμη και μέσα απ' το ίδιο μας το σπίτι. Εκεί φωλιάζουν όλα. Γι' αυτό μόνο με την πίστη σε μια καθημερινή ζωή, που να μας χωράει όλους, απροκατάληπτη και δίκαιη προς όλους, μπορούμε έστω και καθυστερημένα να πετύχουμε αυτό που τόσο προσδοκούσαμε τον Μάιο του 1945: ένα πραγματικό «ποτέ πια».
- Το θέμα είναι πως σήμερα, τον Ιούλιο του 2023, δεν φτάνουν τα λόγια, ο θυμός, η οργή, η αγανάκτηση και τα ξόρκια για να αντιμετωπιστεί η επέλαση των βαρβάρων. Τίποτε δεν πρόκειται να γίνει, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές συνθήκες που παράγουν τον φασισμό. Οποιος δεν θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δεν θα απαλλαγεί απ' αυτόν, αλλά θα τον χρειάζεται.
Η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα του δολοφονημένου από τους ναζί της Χρυσής Αυγής, Παύλου Φύσσα, αντιμετώπισε την είσοδο των «Σπαρτιατών» στη Βουλή με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει πάντα το κακό στη δύσκολη ζωή της. Περήφανα και μαχητικά. Αγέρωχα κι αποφασιστικά, γιατί αυτή η γυναίκα είδε το θηρίο μέσα στο σπίτι της, το είδε να κρατάει στα νύχια του το παιδί της. Ενιωσε τη μαχαιριά των ναζί, από την καρδιά του Παύλου, να διαπερνά κατευθείαν την καρδιά τη δική της και της οικογένειάς της.
Ποιος ξέρει πόση δύναμη και πόσο κουράγιο μαζεύει κάθε φορά, για να μπορεί να στέκεται όρθια απέναντί τους και να τους φτύνει στα μούτρα. Να αντέχει τόσα χρόνια το μαρτύριο να βλέπει στις αίθουσες των δικαστηρίων τους δολοφόνους του γιου της να την χλευάζουν και να την προκαλούν. Να τους συναντά στη γειτονιά της και να την απειλούν, να την εκφοβίζουν και να την προπηλακίζουν.
- Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια της Μάγδας Φύσσα, πριν από ενάμιση μήνα, όταν είχαμε βρεθεί σε εκδήλωση του ΚΚΕ στον Αλιμο, με θέμα το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά τη βία κατά των γυναικών, τη ρατσιστική και φασιστική δολοφονική δράση. Είχε πει τότε:
«Σήμερα είμαι εδώ για όλα όσα λέει ο τίτλος της εκδήλωσης. Το δικό μου παιδί είναι μια πολιτική δολοφονία, τα παιδιά στα Τέμπη είναι κρατική δολοφονία, είμαι εδώ για τις γυναικοκτονίες, για όλα τα κακοποιημένα άτομα που έχουν επιζήσει από διάφορες φασιστικές επιθέσεις. Είμαι εδώ για όλους αυτούς τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Πολύ καιρό πριν δολοφονήσουν τον Παύλο μου - το λέω πρώτη φορά αυτό - είχαμε κι οι δυο έναν επίμονο πόνο στο μέρος της καρδιάς. Πονούσαμε καιρό στο ίδιο σημείο, χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα, κάποια εξήγηση. Ωσπου κατάλαβα... Κατάλαβα με τον πιο επώδυνο τρόπο. Κάτι μας προειδοποιούσε...
Ναι, σταμάτησε ο χρόνος όταν τον δολοφόνησαν οι χρυσαυγίτες, σταμάτησε η ζωή, εγώ όμως δεν έχω δικαίωμα να λυγίσω, έχω να παλέψω αυτό το θηρίο μαζί με όλους εσάς! Δεν είμαι μόνη μου, είσαστε κι εσείς μαζί μου!».
Πριν λίγες μέρες, είπε κάτι ακόμα στο Debater.gr:
«Να τους χαίρεστε. Τους θέλατε και τους βγάλατε. Κάποιοι δούλεψαν για αυτό. Εγώ είμαι εδώ στον δρόμο και παλεύω για τον φασισμό που τον έχω στην πλάτη μου. Δουλέψατε όλοι για να μπουν και πάλι στη Βουλή. Τώρα αν μια μονάδα δεν τους ήθελε, οι υπόλοιποι τους ήθελαν. Ολα τα κανάλια έλεγαν ότι είναι κάτι καινούργιο. Πάρτε τώρα το κάτι καινούργιο που είναι ο Κασιδιάρης μέσα.
Αλίμονο για εμάς που είμαστε στον δρόμο και παλεύουμε κατά του φασισμού δέκα χρόνια τώρα, για να έρθει μια μέρα και να ακούσουμε για... "Σπαρτιάτες" με τη στήριξη Κασιδιάρη. Ε, κάποιος δούλεψε για αυτό. Εγώ μέχρι σήμερα δεν είχα ακούσει ότι υπάρχουν οι "Σπαρτιάτες" σαν κόμμα και πλέον έχουν μπει στη Βουλή. Η κοινωνία που τους έβγαλε να τους χαίρεται και να ξέρει πως θα μας βρει απέναντί του και δεν θα κάνουμε πίσω».
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η ιδεολογική νομιμοποίηση της ατζέντας της ακροδεξιάς, που υπηρετούν με συνέπεια τα αστικά κόμματα.
Οι ναζί ήταν και είναι το πιο πιστό σκυλί του συστήματος, ενώ ο πραγματικός και ιστορικός αντίπαλος του φασισμού είναι το εργατικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Η υπόθεση απομόνωσης του φασισμού, της δηλητηριώδους ιδεολογίας του και της δολοφονικής δράσης του είναι υπόθεση όλων μας. Σήμερα, τώρα!
- Υστερόγραφο
Πόσο θα 'θελα να ήμουν το 1978 με εκείνη τη μαγική παρέα που ηχογραφούσε τον «Φασισμό»... Να παίζει πιάνο ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρία Δημητριάδη να τραγουδάει τους στίχους του Φώντα Λάδη...
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ' στα δόντια του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Μα πάλι θε ν' απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.
Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου