Στον δρόμο της κρίσης και των πολέμων ή στον δρόμο της αντεπίθεσης και της ανατροπής;

 

Εικόνα 1η, βράδυ Κυριακής 15 Δεκέμβρη. Στην οθόνη της ψηφοφορίας στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2025, καταγράφονται 258 «ναι» στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και στην πολεμική οικονομία. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - Ελληνική Λύση - «Σπαρτιάτες» έχουν επιδοθεί προηγουμένως σε ένα άνευ προηγουμένου γαϊτανάκι για το ποιος είναι πιο αυθεντικός οπαδός της έκθεσης Ντράγκι και της εμπλοκής στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ακολουθώντας και την πρόσφατη εντολή Ρούτε: «Κόψτε συντάξεις και παροχές και δώστε τα σε πολεμικές δαπάνες».

«Ο,τι ισχύει στο πεδίο της γεωπολιτικής, ισχύει και στο πεδίο της οικονομίας», λέει ο Μητσοτάκης από το βήμα, δείχνοντας ότι η πολεμική εμπλοκή στο εξωτερικό είναι προέκταση της αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει τον λαό στο εσωτερικό, ενώ απευθυνόμενος σε όλα τα αστικά κόμματα σημειώνει πως «είναι θετικό ότι ψηφίζετε, για να πούμε και τα καλά. Να πούμε κι ένα καλό. Είναι θετικό ότι ψηφίζετε τις αμυντικές δαπάνες».

Αυτονόητη η ψήφιση λέει το ΠΑΣΟΚ. «Ανάγκη της κοινωνίας» βαφτίζει τις πολεμικές δαπάνες ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει ότι «θα ήταν αναξιόπιστος» αν δεν τις ψήφιζε, ενώ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «κάνει το εκκρεμές» στις ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά. «Δεν πήγε ένας υπουργός να τους δει!», λέει ο Βελόπουλος για τους ντόπιους εμπόρους όπλων και συστημάτων παρακολούθησης και μαζί με τους «Σπαρτιάτες» εγκαλεί την κυβέρνηση ότι έχει αργήσει να πατήσει πόδι στη Συρία... Το πρόβλημα είναι... η αδιαφάνεια στους εξοπλισμούς, λέει η «Νέα Αριστερά» που καταψηφίζει για τα μάτια του κόσμου, αλλά οι βουλευτές της συμφωνούν με την έκθεση Ντράγκι. Η ΝΑΤΟική σύμπλευση στα καλύτερά της...

2024 The Associated Press. All

Εικόνα 2η: Οι τίτλοι των εφημερίδων την επομένη «αποθεώνουν» τις ανακοινώσεις για τις τραπεζικές χρεώσεις: «Μηδενικές χρεώσεις», «ψαλίδι στις τράπεζες», «ρέστα Μητσοτάκη», «βαθύ κούρεμα» των τραπεζικών προμηθειών και λοιπά. Ολα αυτά τα φαιδρά, για την ανακοίνωση ότι οι τράπεζες, κατόπιν συνεννόησης φυσικά, δέχτηκαν να «παραχωρήσουν» 150 εκατομμύρια από το 1,5 δισ. κέρδη που έβγαλαν μόνο στο πρώτο 9μηνο μόνο από τις άθλιες χρεώσεις τους για τις συναλλαγές, «απώλειες» που θα αναπληρώσουν φυσικά από την άλλη τσέπη του λαού.

Κι όμως δεν πανηγυρίζει μόνο η ΝΔ: «Οι ρυθμίσεις για τις τράπεζες είναι μια σημαντική κοινοβουλευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ», λέει η αξιωματική βολική αντιπολίτευση. Οχι τυχαία, την επομένη ο αστικός Τύπος μιλάει για το πόσο ανάγκη υπάρχει από τέτοια «αντιπολίτευση».

Στο «χολ» άλλωστε επικρατεί συνωστισμός: ΣΥΡΙΖΑ, Ελλ. Λύση, Ν. Αριστερά και λοιποί βρίσκονται με τις «κοστολογημένες» - κατά το Σύμφωνο Σταθερότητας - προτάσεις τους ανά χείρας, «φωνασκούν» ότι η κυβέρνηση δεν μοιράζει σωστά κι αποφασιστικά στους ομίλους τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης, που για τον λαό σημαίνουν νέα βάρβαρα μέτρα και ότι «η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε ελάχιστα στην Ελλάδα», δείχνουν ως ένοχο για τον αβίωτο βίο του λαού τα «καρτέλ» και την «απληστία», για να κρύψουν τη «νόμιμη» ληστεία σε βάρος των εργαζομένων.

Λίγες μέρες μετά, τα στοιχεία αποκαλύπτουν: Οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες είχαν το 2023 συνολικά μεικτά κέρδη 24,4 δισ. ευρώ. Ολως τυχαίως, την ίδια χρονιά που σε ισχύ μπήκαν δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, νόμοι και ευρωενωσιακές Οδηγίες όπως το τερατούργημα Χατζηδάκη για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, για τις απλήρωτες υπερωρίες, τη 10ωρη δουλειά, την 6ήμερη εργασία, τη δουλειά σε δύο εργοδότες κ.ο.κ. Την ίδια ακριβώς χρονιά που ο λαός βυθίστηκε ακόμη πιο μέσα στη φτώχεια για να στέλνονται όπλα στην Ουκρανία, προσωπικό και φρεγάτες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα.

Εικόνα 3η: Στο βήμα ο υπουργός μεταφορών Χρ. Σταϊκούρας, στο νομοσχέδιο για τις σιδηροδρομικές μεταφορές, λίγες μέρες μετά το αδιανόητο περιστατικό στο Μετρό Θεσσαλονίκης, που δείχνει ότι τα νέα «Τέμπη» καραδοκούν από την πολιτική της «απελευθέρωσης» και της εμπορευματοποίησης που εφάρμοσαν όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις με μπούσουλα τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Λέει: «Ακουσα ορθώς τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για την αναγκαιότητα να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ώστε να μπορέσει ο ελληνικός σιδηρόδρομος να επεκταθεί, να συνδεθεί με λιμάνια. Είναι ακριβώς η αντίθετη αντίληψη με αυτήν που έκανε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, θεωρώντας ότι το να κάνουμε ένα καλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Προμαχώνα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Ορμένιο, ουσιαστικά βοηθάει ξένα συμφέροντα ή το ΝΑΤΟ. Δεν έχουμε την ίδια άποψη, σε αυτό το ζήτημα έχει δίκιο ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ».

Το ρεσιτάλ σύμπνοιας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς και συνολικά στη στρατηγική του κεφαλαίου συνεχίζεται μέρα με τη μέρα.

Και πώς αλλιώς, αφού με φόντο την καπιταλιστική κρίση που αγκαλιάζει ήδη τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως και την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή, οι «καμπάνες» των «κινδύνων» και της «αστάθειας» χτυπάνε για τα αστικά επιτελεία.

Οπως σημειωνόταν και στην εισηγητική ομιλία εκ μέρους του ΠΓ της ΚΕ, στη Σύνοδο της ΚΕ με θέμα την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τα καθήκοντα του Κόμματος (δημοσιεύτηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στον «Ριζοσπάστη»), «οι άμεσες επιπτώσεις της πολεμικής προετοιμασίας εκφράζονται με την επιδίωξη της άρχουσας τάξης για: Εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής εργατικής συναίνεσης, προσπάθεια υλικής ενσωμάτωσης στους στόχους της πολεμικής οικονομίας, προώθηση της συμμαχίας της αστικής τάξης με μεσαία στρώματα, ενώ θα υπάρξει ενίσχυση του καθεστώτος αυταρχισμού και καταστολής που θα ενισχυθεί στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς και ευρύτερα, αξιοποιώντας τις πολεμικές συνθήκες.

Τα ίδια τα αστικά επιτελεία αναγνωρίζουν ότι οι συνθήκες γενίκευσης του πολέμου σημαίνουν συνθήκες κρίσης για το αστικό κράτος, τη δυνατότητα καταστολής και ενσωμάτωσης, τη συνοχή των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως η ΕΕ».

Μέσα στη βδομάδα η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής έρχεται να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες τους, εστιάζοντας στην «αβεβαιότητα» και την επίδρασή της στις επενδύσεις και τα κέρδη του κεφαλαίου, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «η αύξηση των κοινωνικών εντάσεων ιδίως σε χώρες με ρευστό πολιτικό περιβάλλον θα μπορούσε να προκαλέσει αναταράξεις, πλήττοντας την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επενδυτών. Αυτό θα καθυστερούσε ενδεχομένως την ψήφιση και την εφαρμογή των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Δεν κρύβουν τι είναι αυτό που φοβούνται και υπολογίζουν, ποιο είναι το αντίπαλο δέος στην πολιτική που τσακίζει τον λαό, σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση κραδαίνει την αντιλαϊκή «σταθερότητα» ως μαστίγιο και καρότο στον λαό, καλώντας τον να κάτσει στα αυγά του και να μη διεκδικεί τίποτα για τις δικές του ανάγκες, λέγοντας ότι π.χ. ο προϋπολογισμός της φοροληστείας και των πολεμικών δαπανών «αντανακλά την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της πατρίδας μας σε μια εποχή πολιτικής αστάθειας και ύφεσης στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης» και ότι «η Ελλάδα ανεβαίνει όχι μόνο επειδή η κυβέρνησή μας εφαρμόζει ένα σωστό μείγμα οικονομικής πολιτικής, αλλά επειδή το μείγμα πολιτικής αυτό συνδυάζεται με την πολιτική σταθερότητα που δεν ήταν πάντοτε δεδομένη σε αυτή τη χώρα και που πρέπει να διαφυλάξουμε».

Και σ' αυτή την αντιλαϊκή σταθερότητα και τους στόχους της, τους στόχους του κεφαλαίου, λένε ότι μπορούν να συνεισφέρουν ενσωματώνοντας πιο αποτελεσματικά τον λαό οι «50 αποχρώσεις» της σοσιαλδημοκρατίας, με τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ να λέει χαρακτηριστικά στην πρόσφατη συζήτηση: «Κύριε υπουργέ, μήπως δεν είναι σαφές ότι (...) άλλες επιλογές θα μας έφερναν καλύτερα και γρηγορότερα και με κοινωνική συνοχή πιο κοντά στους στόχους που διαφημίζετε;». Ενώ ο Σ. Φάμελλος έλεγε ότι «το δικό μας μοντέλο, η δική μας πρόταση θέτει σε προτεραιότητα τη σύγκλιση με την Ευρώπη. Ο προϋπολογισμός της χώρας, για τον ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να συνδυάζει και τη δημοσιονομική σταθερότητα την οποία έχουμε κατακτήσει με δική μας κυβέρνηση. Μην ξεχάσουμε ότι πάνω στα δικά μας βήματα σήμερα είναι ασφαλής ο προϋπολογισμός», της φοροληστείας και των πολεμικών δαπανών.

Μέρα με τη μέρα, όλο και πιο φανερό είναι πως δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στον λαό: Ο ένας, γνωστός, αδιέξοδος και περπατημένος από τον λαό, ο δρόμος των ατέλειωτων θυσιών για τον λαό, των κρίσεων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι και το κεφάλαιο. Ο δρόμος της «σταθερότητας» και της «κανονικότητας» για το κεφάλαιο.

Ο άλλος, ο δρόμος της σύγκρουσης με αυτή την πολιτική κυβερνήσεων και κομμάτων του κεφαλαίου, της ΕΕ, ο δρόμος της διεκδίκησης, της αντεπίθεσης και της ανατροπής για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο στο πλαίσιο μιας άλλης κοινωνίας, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτόν τον δρόμο φωτίζει με την καθημερινή δράση και πάλη το ΚΚΕ και είναι ώρα ακόμη περισσότεροι να τον βαδίσουν.

 

Ριζοσπάστης