Ούτε μήνας δεν πέρασε από την προηγούμενη «λήξη» του ιμπεριαλιστικού πολέμου που κήρυξαν τα ευρωατλαντικά παπαγαλάκια, και από χθες ετοιμάζεται νέα αποστολή αμερικανικών όπλων στο άλλο μεγάλο μέτωπο, και συγκεκριμένα από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία, ρίχνοντας ακόμα περισσότερο «λάδι στη φωτιά» του μακελειού.
Το νέο αυτό «ράπισμα» στον εφησυχασμό έρχεται λίγες μέρες μετά την «αποκλιμάκωση», όταν δηλαδή ολοκληρώνονταν οι βομβαρδισμοί του Ιράν από ΗΠΑ και Ισραήλ, κάτι που είχε παρουσιαστεί περίπου σαν ολοκλήρωση μιας «στημένης αντιπαράθεσης», για να επιτευχθεί η «εκτόνωση».
Οπότε, σήμερα ο «ειρηνοποιός» Πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως προκλητικά τον παρουσίαζαν, προμηνύει τη νέα κλιμάκωση στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά ότι μόνιμο στοιχείο της περιόδου είναι η όξυνση, ότι προς τα εκεί δείχνει αντικειμενικά το «βέλος» των εξελίξεων.
Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία πάει μάλιστα πακέτο με τη νέα φαγωμάρα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ανακοινώνει από τη μία δασμούς στην ΕΕ και από την άλλη να δεσμεύεται ότι θα της φορτώσει και τη ...«λυπητερή» των εξοπλισμών. Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι μόλις την περασμένη βδομάδα στη Διάσκεψη για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας ανακοινώθηκαν νέα επικίνδυνα σχέδια με ανάπτυξη ευρωπαϊκών και άλλων στρατευμάτων, με πολυεθνικό επιχειρησιακό στρατηγείο που θα εδρεύει στο Παρίσι και που θα συμβάλλει σε περίπτωση «κατάπαυσης πυρός» στην ανασύσταση των χερσαίων δυνάμεων της Ουκρανίας ακόμα και με 50.000 στρατιώτες.
Αυτό το μωσαϊκό της πολεμικής όξυνσης και στην Ουκρανία φανερώνει το τεράστιο βάθος που έχουν οι ανταγωνισμοί, κάνοντας μόνιμο στοιχείο τη διαρκή αναδιάταξη συμμαχιών, το σπάσιμο συμφωνιών που κάνουν οι αστικές τάξεις, με τους λαούς να ζουν μόνιμα με το πιστόλι στον κρόταφο. Στο ίδιο μωσαϊκό αναπτύσσονται και τα μπρος - πίσω, οι «εκεχειρίες» που αποδεικνύονται κάθε φορά και πιο εύθραυστες από τις προηγούμενες, όπως συμβαίνει στη Γάζα, αλλά και τα αιματοβαμμένα σχέδια για το μεγάλο φαγοπότι της ανοικοδόμησης στην Ουκρανία.
Και όσο παραμένουν οι αιτίες της κλιμάκωσης στα δύο κύρια μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, άλλο τόσο είναι στην ημερήσια διάταξη και η εμβάθυνση της ελληνικής εμπλοκής, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου.
Από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και από την Ερυθρά μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, η Ελλάδα συμμετέχει με τα μπούνια σε κάθε φάση κλιμάκωσης των πολεμικών επεισοδίων, είτε διαθέτοντας τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, είτε με τις βάσεις του θανάτου σε όλη την επικράτεια, από τις οποίες εφορμούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ή στηρίζεται το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ. Μια εμπλοκή - «Λερναία Υδρα» που ακολουθεί κατά πόδας τα συμφέροντα της αστικής τάξης και το κυνήγι κερδοφόρων μπίζνες σε δρόμους μεταφοράς και σε αγωγούς, σε ενεργειακά και άλλα πρότζεκτ, σε κάθε λογής δίκτυα.
Αυτά είναι που φέρνουν τον λαό αντιμέτωπο με σοβαρούς κινδύνους μπροστά στο ενδεχόμενο γενίκευσης της σύρραξης, ενώ τον στραγγίζουν καθημερινά για να βγαίνει ο λογαριασμός της πολεμικής οικονομίας. Αυτή η πολεμική προπαρασκευή, που δεν αφήνει έξω καμιά πτυχή της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας, βάζει τη σφραγίδα της και στην ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού, όπως φαίνεται τις τελευταίες μέρες που το κράτος ξεδιπλώνει όλη του την «επιλεκτική ικανότητα» για να βάζει στο στόχαστρο την αμφισβήτηση της πολιτικής του πολέμου και της εμπλοκής.
Η πολεμική περίοδος το επιβεβαιώνει, οι κάθε φορά εξελίξεις και η «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στα πολεμικά μέτωπα το «φωνάζουν»: Καμιά επανάπαυση, καμιά ανάπαυλα στην πάλη ενάντια στον κατήφορο της πολεμικής εμπλοκής. Οι νέες κινητοποιήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες, όπως στο λιμάνι του Πειραιά, αναδεικνύουν τη δύναμη που έχει ο λαός να ορθώνει εμπόδια στους εγκληματικούς σχεδιασμούς. Τώρα είναι που πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το «έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο», η οργή του λαού για τις νέες θυσίες που καλείται να κάνει να μεταφραστεί σε «καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού» που τον σέρνουν στον όλεθρο.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 15 Ιούλη 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου