Μια απάντηση στα προκλητικά «επιχειρήματα» της κυβέρνησης, που παρουσιάζει ως μοιραίο να καταστρέφονται δάση, περιουσίες και ζωές στην εποχή της «κλιματικής κρίσης»
Associated Press |
Αυτή είναι μια από τις πιο μόνιμες επωδούς κυβερνητικών στελεχών στη χώρα μας, όταν η συζήτηση φτάνει στις αιτίες των πυρκαγιών και στις εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους. Η επίκληση όμως της διεθνούς εμπειρίας δεν τεκμηριώνει ότι είναι μοιραίο να πληρώνουν οι λαοί με τεράστιες καταστροφές τις αλλαγές του κλίματος.
Αντίθετα, επιβεβαιώνει ότι το αστικό κράτος - εμπρηστής των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών είναι παντού και πάντα το ίδιο εχθρικό και επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον ίδιο και την περιουσία του από φυσικές καταστροφές, επειδή έχει για προτεραιότητα την προστασία των συμφερόντων και των κερδών του κεφαλαίου. Επειδή μέσα σ' αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζει τον φυσικό πλούτο ως πεδίο εκμετάλλευσης και επιχειρηματικής δράσης, ενώ ιδιωτικοποιείται ακόμα και η πυρόσβεση!
Η πρόληψη, τέλος, που θα μπορούσε να είναι σωτήρια, θεωρείται κόστος από το κεφάλαιο και το κράτος του. Γι' αυτό μια πυρκαγιά όταν ξεσπάσει σβήνει συνήθως στη ...θάλασσα και ο λαός τρέχει μόνος του να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί από το βιος του.
Επειδή λοιπόν πράγματι, «σε όλη την Ευρώπη τα ίδια γίνονται», πάμε να δούμε ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες των τεράστιων καταστροφών από τις πυρκαγιές που μαίνονται αυτές τις μέρες στην Ισπανία, μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ.
 |
Απόκοσμες εικόνες από τις πυρκαγιές στην Ισπανία |
Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντεθ, αναμασώντας τα ίδια επιχειρήματα που ακούμε και στη χώρα μας από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, τα «ρίχνει» στην κλιματική αλλαγή, στους ισχυρούς ανέμους, στην ξηρασία, ακόμα και στην ατομική ευθύνη. Οπουδήποτε αλλού εκτός από την εμπρηστική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της.
Κι όχι μόνο αυτό. Οπως έγινε στη χώρα μας με την «ανασυγκρότηση» της Πολιτικής Προστασίας στα ΝΑΤΟικά πρότυπα πάνω στις στάχτες των μεγάλων πυρκαγιών, έτσι και στην Ισπανία προωθείται αυτό το διάστημα το «Εθνικό Σύμφωνο για την κλιματική έκτακτη ανάγκη», που στόχο έχει να απαλλάξει ακόμα περισσότερο το κράτος από την ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος και του λαού από φυσικές καταστροφές.
Πρόκειται για ένα «συμβόλαιο συνεργασίας» όλων των κομμάτων, των κυβερνήσεων των αυτοδιοίκητων περιοχών, των συνδικαλιστικών οργανώσεων για την αντιμετώπιση των «κρίσεων», που δεν έχει στο επίκεντρο την πραγματική θωράκιση, δηλαδή την πρόληψη, τον σχεδιασμό, τα ουσιαστικά μέτρα αντιπυρικής προστασίας και αντιμετώπισης, αλλά την παραπέρα ενίσχυση των επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων στη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση. Ενισχύεται με άλλα λόγια η ίδια καταστροφική πολιτική που οδήγησε στη σημερινή αδιέξοδη για τον λαό κατάσταση.
Παρά τις αντιπολιτευτικές κορόνες για τις καταστροφικές πυρκαγιές από τα αστικά κόμματα και τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, μια ματιά στα στοιχεία για τη χρηματοδότηση της δασοπροστασίας από τον ισπανικό κρατικό προϋπολογισμό, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια, είναι αρκετή για να δείξει το κοινό πρόσημο της πολιτικής όλων των κομμάτων και των κυβερνητικών συνασπισμών.
Πιο συγκεκριμένα, από το 2009 έως το 2022 η δημόσια χρηματοδότηση για πρόληψη δασικών πυρκαγιών μειώθηκε πάνω από 50% - από περίπου 364,1 εκατ. ευρώ το 2009 σε 175,8 εκατ. ευρώ το 2022. Το ίδιο διάστημα η συνολική δασική χρηματοδότηση (πρόληψη, κατάσβεση, διαχείριση) μειώθηκε κατά 26% - από 1,742 δισ. ευρώ σε 1,295 δισ. ευρώ.
Η Ισπανία δεν αποτελεί όμως μια «κακή εξαίρεση» στην ΕΕ, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι χώρες της ΕΕ δαπανούν κατά μέσο όρο το 0,5% του κρατικού προϋπολογισμού στις υπηρεσίες πυροπροστασίας, όταν για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ δαπανούσαν σταθερά το 2%-3% του εγχώριου ΑΕΠ, πριν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη, όπου διαμορφώθηκε στο 5%.
Στην άλλη άκρη του ίδιου νήματος βρίσκεται η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της πυρόσβεσης, με την είσοδο μεγάλων εταιρειών σε έναν τόσο κρίσιμο για τον λαό τομέα. Η πορεία αυτή κορυφώθηκε μετά το 2008, όπου η σταδιακή υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση των κρατικών δομών διευκόλυνε την επένδυση κεφαλαίων με σκοπό το κέρδος.
Στην Ισπανία υπάρχουν 17 αυτόνομες διοικητικές κοινότητες, καθεμιά με τη δική της τοπική κυβέρνηση. Κοινό στοιχείο όλων είναι ότι η δασοπυρόσβεση λειτουργεί ως ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας είτε με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είτε με απευθείας αναθέσεις σε ιδιώτες (Ανδαλουσία, Βαλένθια) για τα εναέρια μέσα.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε Καστίλη και Λεόν, το 40% των δασοπυροσβεστικών δυνάμεων ανήκει σε ιδιωτικές εταιρείες (συνολικά 35 δραστηριοποιούνται στην πρόληψη και κατάσβεση).
Στη Γαλικία η ιδιωτικοποίηση πυροσβεστικών σταθμών συνδυάζεται με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία των μονάδων BRIF (Brigadas de Refuerzo en Incendios Forestales) - Mονάδες ενισχυτικής Δασοπυρόσβεσης, με συνεργό και την Τοπική Διοίκηση. Η ιδιωτικοποίηση της πυρόσβεσης πριν από 10 χρόνια προκάλεσε μαζικές αντιδράσεις, και τα καταστροφικά αποτελέσματά της είναι πλέον ορατά.
Στη Μαδρίτη, η τοπική κυβέρνηση ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες τη διαχείριση προσωπικού στην αντιπυρική περίοδο, ενώ στη Λιόν, με το δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο και τη μεγάλη πληθυσμιακή διασπορά, η ιδιωτικοποίηση της δασοπυρόσβεσης έχει ήδη προχωρήσει, με κρατικό μάλιστα χρήμα στους ιδιώτες.
Στην Ανδαλουσία, στη Βαλένθια και αλλού τα εναέρια μέσα είναι επίσης ιδιωτικά.
Για σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα, από τις 15 Ιουλίου έως τις 14 Αυγούστου, οι πυροσβέστες σε πολλές περιοχές της Ισπανίας βρίσκονταν σε απεργία καταγγέλλοντας τις ορισμένου χρόνου συμβάσεις (3μηνες ή 6μηνες), τους χαμηλούς μισθούς, τους απαρχαιωμένους εξοπλισμούς και υποδομές που θέτουν και τους ίδιους σε κίνδυνο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ισπανοί πυροσβέστες κατεβαίνουν σε απεργία και μάλιστα μέσα στην αντιπυρική περίοδο (το ποσοστό συμμετοχής είναι μεγάλο, όπως και το ποσοστό της επιφυλακής). Από το 2015 σε μια σειρά περιοχές (Καταλονία, Γαλικία, Μαδρίτη) οι πυροσβέστες οργανώνουν απεργιακές κινητοποιήσεις για να καταγγείλουν τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας τους.
Κάτω από τις αντιδράσεις για τις επαναλαμβανόμενες καταστροφές, τέθηκε σε ισχύ πριν από 11 χρόνια (2014) ένα νέο επαγγελματικό καθεστώς για τους πυροσβέστες, που προβλέπει αναγνώριση της επικινδυνότητας, συντελεστές μειωμένης σύνταξης κ.ά.
Ακόμα κι αυτά τα ελάχιστα όμως δεν έχουν εφαρμοστεί από καμιά κυβέρνηση στις αυτόνομες περιοχές, δείχνοντας ότι το κράτος είναι δύσκολο και ευέλικτο όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των ομίλων, όμως είναι αργό, δυσκίνητο και επιλεκτικά ανίκανο όταν πρόκειται ακόμα και για στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.
Είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες πυροσβεστών που κάνουν λόγο για 12ωρη εργασία, με εξοπλισμό που έχει να ανανεωθεί πάνω από μια 10ετία! Στην περιοχή της Λιόν το 50% των δασοπυροσβεστών εργάζεται σε ιδιωτικές εταιρείες μέσω περιφερειακών συμβάσεων, με μισθό λίγο πάνω από τα 1.100 ευρώ και επίδομα επικινδυνότητας που δεν ξεπερνάει τα 2,20 ευρώ/ώρα.
Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των πυροσβεστών, η εκπαίδευση που τους παρέχεται είναι εξαιρετικά ελλιπής και περιορίζεται σε μόλις 14 ώρες. Στην Καστίλη, επίσης, οι συνθήκες εργασίας χαρακτηρίζονται ως «επισφαλείς», λόγω των χαμηλών μισθών, της ελλιπούς εκπαίδευσης και της εναλλαγής του εποχικού προσωπικού, που υπονομεύει την απόκτηση εμπειρίας.
Συνολικά στην Ισπανία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις χαρακτηρίζουν τριτοκοσμικές τις συνθήκες εργασίας και καταγγέλλουν την έλλειψη έμπειρου προσωπικού, στην οποία επιδρά καθοριστικά και η εποχικότητα στην απασχόληση των πυροσβεστών.
Η παραπάνω εικόνα της Ισπανίας, της 4ης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, δείχνει τις εγκληματικές ευθύνες που προκύπτουν από την ίδια τη λειτουργία του αστικού κράτους, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις. Κράτος που δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατέψει πραγματικά τον λαό και το περιβάλλον, επειδή «αποστολή» του είναι να υπηρετεί τη στρατηγική θωράκισης των καπιταλιστικών κερδών.
Στην προκειμένη περίπτωση, τη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη γη - εμπόρευμα, την παράδοσή της στους «πράσινους» ομίλους στο όνομα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, της «πράσινης» ανάπτυξης, των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και στη δασοπροστασία, προκειμένου να βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο συσσωρευμένα κεφάλαια.
Κέρδη βγαλμένα από χιλιάδες καμένα στρέμματα κάθε χρόνο, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική πρόληψη και προστασία. Κέρδη που βγαίνουν από την εκμετάλλευση των χιλιάδων πυροσβεστών με τους πενιχρούς μισθούς και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, πληρωμένα πολλές φορές και με την ίδια τη ζωή τους.
Η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία και ο προσανατολισμός των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας στην πολεμική προπαρασκευή θα επιδεινώσουν κι άλλο τα επόμενα χρόνια την κατάσταση και τους κινδύνους για τους λαούς.
Γι' αυτό η προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας, της περιουσίας και της ζωής του λαού δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των καπιταλιστών, του κράτους και των κυβερνήσεων, αλλά να αποτελέσει μέτωπο μαζικού αγώνα και διεκδίκησης από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, σε σύγκρουση με το αντιλαϊκό κράτος, μέχρι την ανατροπή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου