Στην αντιπαράθεση για την «κοινωνική συμφωνία» που υπέγραψε η νέα «τρόικα» (κυβέρνηση - ΣΕΒ - πλειοψηφία ΓΣΕΕ) είναι αποκαλυπτικές οι αναφορές τους σε Συλλογικές Συμβάσεις, όπως των ξενοδοχοϋπαλλήλων και του κλάδου του Μετάλλου, που λειτουργούν τροχιοδεικτικά για το τι Συμβάσεις ευαγγελίζονται κεφάλαιο και κυβερνήσεις. Είναι αυτές οι Συλλογικές Συμβάσεις που η κυβέρνηση έτρεξε να κηρύξει υποχρεωτικές, ενώ κατά την ψήφιση του εκτρωματικού νόμου για τη 13ωρη σκλαβιά η υπουργός Εργασίας τις έφερε ως παράδειγμα.
Πολύ περισσότερο όταν το Μέταλλο και ο Τουρισμός χαρακτηρίζονται «ατμομηχανές» της καπιταλιστικής οικονομίας, με τη συνεισφορά τους στο ΑΕΠ να εξαίρεται από μερίδες της αστικής τάξης, ενώ οι τζίροι, τα κέρδη και οι επενδύσεις χτίζονται πάνω στα σμπαραλιασμένα δικαιώματα των χιλιάδων εργατών. Ενδεικτικά, ο «ακμάζων κλάδος και πυλώνας της οικονομίας», δηλαδή ο Τουρισμός, είχε συνολικά έσοδα περίπου 21,7 δισ. ευρώ σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, ενώ ο κλάδος του Μετάλλου, που πρωταγωνιστεί στη στροφή στην πολεμική οικονομία και βιομηχανία, παράγει το 13,8% της προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης, με τις επενδύσεις να πλησιάζουν τα 500 εκατ. ευρώ το 2023 και τις εξαγωγές το 2024 να ξεπερνούν τα 5 δισ. ευρώ.
* * *
Για να δούμε όμως, τι ακριβώς προβλέπουν αυτές οι Συμβάσεις για τους εργαζόμενους; Οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό - Τουρισμό (ΠΟΕΕΤ) και στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) υπέγραψαν για να γίνουν πραγματικότητα τα πιο τρελά όνειρα των εργοδοτών για ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης. Διαβάζοντας τις δηλώσεις, μάλιστα, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιος είναι ο συνδικαλιστής και ποιος ο εργοδότης.
«Επιβεβαιώνει ότι η εργασία δεν είναι μεταβλητό μέγεθος κόστους, αλλά θεμελιώδες στοιχείο της παραγωγής και της κοινωνικής συνοχής. Με πίστη στις δυνάμεις μας, ρεαλισμό και σχέδιο, συνεχίζουμε τον αγώνα για εργασία με δικαιώματα, αξιοπρέπεια και σταθερότητα», αναφέρει η ΠΟΕΜ. Και ο ΣΕΒ υπερθεματίζει: «Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ επιδίωξε και πέτυχε τη σύναψη της συλλογικής σύμβασης εργασίας, με αμοιβαία οφέλη για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις, πάντα με γνώμονα τις ανάγκες και αντοχές των επιχειρήσεων - μελών του αλλά και τα αιτήματα των εργαζομένων ενός πολύ σημαντικού κλάδου για την οικονομία της χώρας». Αν θέλει η νύφη και ο γαμπρός...
* * *
Πιο συγκεκριμένα στη Σύμβαση της ΠΟΕΜ: Το μέγιστο ημερομίσθιο με όλη την προϋπηρεσία είναι 57 ευρώ. Στην αναγνώριση της προϋπηρεσίας εξαιρείται η χρονική περίοδος από 14/2/2012 έως 31/3/2023 (δηλαδή ό,τι προβλέπεται από τον νόμο Γεωργιάδη). Το ωράριο εργασίας είναι 8ωρο - 5ήμερο - 40ωρο, το διάλειμμα τίθεται εκτός εργάσιμου χρόνου, ενώ οι εργοδότες έχουν την δυνατότητα να προχωρούν σε «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου και να επιβάλλουν 13ωρη δουλειά. Σε ό,τι αφορά τα επιδόματα βαρέας και ανθυγιεινής εργασίας, στη Σύμβαση χαρακτηρίζονται «επιδόματα ειδικών συνθηκών», ξηλώνοντας και την ελάχιστη δυνατή προστασία.
Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, η Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψε με σκληρό απεργιακό αγώνα το Συνδικάτο Μετάλλου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη περιλαμβάνει αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου και μέτρα υγείας και ασφάλειας. Συγκεκριμένα: Κατώτατο μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη στα 60 ευρώ, ενώ τα ημερομίσθια - ανάλογα με την ειδικότητα και την παλαιότητα - φτάνουν τα 105 ευρώ. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο συνεχές και αργία το Σάββατο και την Κυριακή, με τα διαλείμματα να υπολογίζονται εντός του εργάσιμου χρόνου. Η υπερωρία συμφωνείται ρητά ότι είναι προαιρετική και έχει προσαύξηση 100% από την πρώτη ώρα. Απαγορεύεται ο εργαζόμενος σε ημερήσια βάση να ξεπερνάει συνολικά τις 10 ώρες εργασία.
* * *
Με τον πρόεδρο της ΠΟΕΕΤ να είναι το «καμάρι» της υπουργού Εργασίας, στην κλαδική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων το 8ωρο γίνεται 9ωρο και τα ρεπό μετατρέπονται σε μέρες δουλειάς. Συγκεκριμένα, προβλέπεται: Οι επιχειρήσεις «επιτρέπεται να απασχολήσουν τους εργαζόμενους πέραν του ανώτατου ορίου της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας και μέχρι μία ώρα ημερησίως, χωρίς να υποχρεούνται να καταβάλλουν πρόσθετη αμοιβή». Οταν η πληρότητα των ξενοδοχείων ξεπερνά το 70%, προβλέπεται «κατά παρέκκλιση από τις κείμενες διατάξεις» η απασχόληση των ξενοδοχοϋπαλλήλων τις μέρες που θα έπρεπε να έχουν ρεπό, με «αποζημίωση ίση με ένα ημερομίσθιο» για κάθε μέρα ανάπαυσης που εργάστηκαν, δηλαδή με το συνηθισμένο τους μεροκάματο.
Επίσης, η πρόβλεψη για απασχόληση κατά την έκτη μέρα της εβδομάδας επαναλαμβάνεται στις τοπικές Συμβάσεις, οι οποίες μάλιστα «χαμηλώνουν» κι άλλο την προϋπόθεση της πληρότητας, σε ποσοστά μικρότερα από το 70% (60% σε Χανιά και Ηράκλειο, 50% στο Λασίθι). Εκτός από το Ηράκλειο, όπου η δουλειά την έκτη μέρα συνοδεύεται από το «τυράκι» μιας προσαύξησης της τάξης του 20%, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δουλεύουν για το συνηθισμένο μεροκάματο. Στη Ρόδο, τέλος, εργοδοσία και εργοδοτικοί συνδικαλιστές το πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, προβλέποντας για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους «κατά παρέκκλιση» δουλειά όχι μόνο την έκτη αλλά και την έβδομη μέρα της εβδομάδας (!) και μάλιστα με «διευθυντικό δικαίωμα».
* * *
Τέτοιες Συμβάσεις ονειρεύονται με την «κοινωνική συμφωνία» που υπέγραψαν όλοι μαζί, για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Καλύτερα όμως να αλλάξουν πλευρό. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους είναι αυτοί που θα πουν την τελευταία λέξη!
- Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη» της Πέμπτης 18 Δεκέμβρη 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου