Το Πολυτεχνείο δεν είναι πια επίκαιρο

Το Πολυτεχνείο δεν είναι πια επίκαιρο

Γράφει ο 2310net //

Τέτοιες μέρες συνήθως σκάνε από παντού ανακοινώσεις, άρθρα, προκηρύξεις που ξεκινάνε με την κλισέ φράση: «Φέτος το Πολυτεχνείο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ».
Ε, λοιπόν όχι. Τότε οι τοίχοι της κεντρικής εισόδου του Πολυτεχνείου έγραφαν «έξω αι ΗΠΑ», τώρα είδατε με πόση αριστερή αγάπη και ελληνική φιλοξενία τις υποδεχόμαστε. Τότε οι ΗΠΑ εμπλέκονταν στην ελληνική πολιτική ζωή στηρίζοντας την Χούντα, τώρα γίνεται ακριβώς το αντίθετο: εμείς έχουμε λόγο (;) για την εκλογή Τραμπ. Τοποθετούνται κόμματα, κανάλια, δημοσιολόγοι για το τι θα πρέπει να ψηφίσει ο αμερικανικός λαός. Γύρισε ο τροχός της ιστορίας.
Τότε οι τοίχοι έγραφαν «έξω το ΝΑΤΟ». Τώρα το ΝΑΤΟ είναι απαραίτητο για να μας φυλάξει από τους κακούς πρόσφυγες που έρχονται να μας πάρουν τη δουλειά, τις γυναίκες, την θρησκεία. Έρχονται να κολλήσουν αρρώστιες στα παιδιά μας. Τότε το ΝΑΤΟ ήταν κακό. Τώρα κρυφοχαιρόμαστε όταν βομβαρδίζει όποιον «αι ΗΠΑ» χαρακτηρίζουν τρομοκράτη.  Με αριστερή, προοδευτική, ανθρωπιστική και πάνω από όλα ευρωπαϊκή προσήλωση στις οικουμενικές αξίες του δυτικού κόσμου πάντα.

Αλλά εντάξει, αυτά τα συνθήματα στις πύλες του Πολυτεχνείου έπαψαν να είναι πιασάρικα πριν ακόμα αρχίσει η νεολαία ΠΑΣΟΚ να τα σβήνει με photoshop. Τα άλλα όμως, Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία επιμένουν ότι είναι διαχρονικά ακόμα κι εκείνοι που συναγελάζονται πολιτικά ή κομματικά στους ίδιους χώρους με τους οπαδούς της Χούντας, εκείνους με τα αυτοσχέδια τσεκουράκια.
Όμως είπαμε. Ακόμα κι αυτά δεν είναι επίκαιρα. Τότε μπορεί να μην υπήρχε ψωμί. Τώρα υπάρχουν αρκετά γεμιστά και μαρμελάδες για όλους. Τα παιδιά μας δεν λιποθυμάνε πλέον στα σχολεία. Οι αγορές θα μας κάνουν τη χάρη να μας ξαναδανείσουν κάποια στιγμή εντός του 21^ου αιώνα, οπότε το πρόβλημα λύθηκε.
Η Παιδεία; Τότε στο σχολείο πήγαιναν λίγοι. Στο πανεπιστήμιο ακόμα λιγότεροι. 

Τώρα υπερυπουργός Παιδείας, αρμόδιος για το σχολικό πρόγραμμα είναι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, όχι ο κάθε παπάς ή διορισμένος από τη χούντα δάσκαλος. Το λες και εξέλιξη.

Όσο για την ελευθερία, αυτή υπάρχει τόσο άφθονη στις μέρες μας ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος ακόμα και ο Ρουπακιάς μαζί με τους υπόλοιπους μαχαιροβγάλτες οπαδούς της Χούντας.

Όσο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, εδώ κι αν έχει γίνει πρόοδος. 

Έχουμε πήξει στις εκλογές και στα δημοψηφίσματα, ακόμα κι αν αυτά δεν σημαίνουν τίποτα. Φτάσαμε να παράγουμε περισσότερη δημοκρατία από όση μπορούμε να καταναλώσουμε.

Τέτοιες ώρες πραγματικά αναρωτιέμαι γιατι θα πάνε να διαδηλώσουν αυτές οι δεκάδες χιλιάδες γραφικοί. Γιατί άραγε πηγαίνουν στην πρεσβεία του φίλου μας του Μπάρακ. Γιατί λέμε φονιάδες των λαών τους Αμερικάνους ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχουν εμπλακεί σε πόλεμο τις τελευταίες 2 ώρες. Ποιος είναι αυτός ο Λαμπράκης και ο Μπελογιάννης; Γιατί τους σκοτώσανε οι Αμερικανοί; 

Κάτι κακό θα είχαν κάνει. Γιατί δεν καθόμαστε να απολαύσουμε την εθνική υπερηφάνεια, την λαïκή κυριαρχία, τον άνεμο αξιοπρέπειας που φυσάει;

Αυτά σκέφτομαι όταν αναρωτιέμαι πως γίνεται ως ένας από τους λίγους λαούς που αταλάντευτα ήταν αντίθετος με την αμερικανική πολιτική, να έζησε τις φιλίες της Δεξιάς με τις ΗΠΑ, να άντεξε τις ευχαριστίες του ΠΑΣΟΚ και να υπέκυψε στη γοητεία της επί «αριστεράς».

Θα είναι μάλλον κι αυτό μέσα σε όλα αυτά που λένε ότι κάνει καλύτερα ένα είδος αριστεράς από την δεξιά.