ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ 'Η «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ»;

Άλλος ένας κάλπικος καβγάς

 

 

Αλήθεια, το δίλημμα που διατυπώνεται ως στοιχείο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, «επιδόματα στους φτωχότερους ή μέτρα στήριξης της ανάπτυξης», είναι πραγματικό; Συνιστά δηλαδή μια σημαντική διαφορά στην άσκηση πολιτικής που αφορά τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Σε ποια βάση γίνεται αυτή η συζήτηση; Αυτή η συζήτηση ανάμεσα στα δύο κόμματα που φιλοδοξούν να έχουν ρόλο «πόλων» στην εναλλαγή κυβερνήσεων, γίνεται με ορισμένα πράγματα ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ:

• Πρώτον, την ΑΠΟΔΟΧΗ των μεταμνημονιακών δημοσιονομικών στόχων των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και του τρόπου που αυτά θα επιτευχθούν: Με αυστηρή λιτότητα για το λαό, συνέχιση της φοροληστείας και των χαρατσιών κ.λπ.

• Δεύτερον, την ΑΠΟΔΟΧΗ του στενού κορσέ της «δημοσιονομικής ασφάλειας και σταθερότητας», που καθορίζει τα «αυστηρά όρια» δαπανών για «παροχές» προς τα λαϊκά στρώματα.

• Τρίτον, την ΑΠΟΔΟΧΗ ότι με τους όρους «ανάπτυξη» και «αναπτυξιακά μέτρα» εννοούνται παρεμβάσεις στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, για να αβγατίσουν τα κέρδη τους, να μεγαλώσουν οι «δουλειές» τους, να τα βγάλουν πέρα με τους ανταγωνιστές τους. Σε αυτά τα «αναπτυξιακά μέτρα» περιλαμβάνονται όλο το αντεργατικό πλαίσιο, τα μέτρα διαχείρισης και μοιράσματος της ανεργίας, το «άνοιγμα» νέων πεδίων κερδοφορίας και βέβαια οι απαλλαγές από φόρους, οι κρατικές επιδοτήσεις κ.λπ.

Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, όπως αναφέρει και το Κάλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής για τις προσεχείς εκλογές του Ιούλη, ο λαός καλείται να διαλέξει «τη δοσολογία λιτότητας, μνημονίων, ψίχουλων και επενδυτικών σχεδίων για κάποιες προσωρινές θέσεις εργασίας, με πολύ χαμηλές αμοιβές και ακατάστατο ωράριο».

 

Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης.

Δηλαδή οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει να έχουν ως δεδομένο και να αποδεχτούν:

-- Το ξεζούμισμά τους για να πιαστούν τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα.

-- Τα στενά και απροσπέλαστα όρια της δημοσιονομικής σταθερότητας, που δεν χωράει ούτε τα δικαιώματά τους ούτε την «αποκατάσταση αδικιών», πολύ περισσότερο δεν χωράει τις σύγχρονες ανάγκες τους.

-- Οτι το κύριο είναι τα άμεσα και έμμεσα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Από εκεί και πέρα, ό,τι περισσεύει ως ψίχουλο είναι πιθανόν να φτάνει και στην τσέπη του. Τη στιγμή βέβαια που μέσω πολλών άλλων δρόμων θα σηκώνει το βάρος όλων των ελαφρύνσεων και διευκολύνσεών τους.

Ολα αυτά επιβεβαιώνονται και απ' όσα λέγονται και γράφονται τις προηγούμενες μέρες.

 

Τι λέει, για παράδειγμα, η περίφημη έκθεση της Κομισιόν, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό φανερώνει ότι «άνοιξε η όρεξη των ακραίων συντηρητικών κύκλων»; Οτι τα λεγόμενα «μέτρα ελάφρυνσης» που νομοθετήθηκαν προεκλογικά και χρηματοδοτούνται από την υπεραπόδοση της φοροληστείας και των περικοπών σε βάρος του λαού, «θα απορροφήσουν ένα σημαντικό μέρος του δημοσιονομικού χώρου που προβλεπόταν από τη νομοθεσία που εγκρίθηκε το 2017 (σ.σ. εννοεί το "Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 - 2021", που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), για μειώσεις στη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας και των επιχειρήσεων».

Δηλαδή, ΚΑΛΩΣ η κυβέρνηση έπιασε μέχρι τώρα όλους τους στόχους των ματωμένων πλεονασμάτων, με περικοπές στις κρατικές δαπάνες και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, ΚΑΛΩΣ πέτυχε υπεραπόδοση των πλεονασμάτων όλα τα προηγούμενα χρόνια...

ΑΛΛΑ πρέπει να προσέξει, ώστε ο τρόπος που αξιοποίησε το προβλεπόμενο «περίσσευμα» για το 2019, να μη στερεί την οικονομία από «αναπτυξιακά μέτρα», πρόσθετα σ' αυτά που νομοθέτησε η κυβέρνηση τη χρονιά που «τρέχει».

Αυτό αξιοποιεί η ΝΔ, για να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αναπτυξιακή, αλλά επιδοματική πολιτική, που δεν δίνει λύσεις στα προβλήματα.
Τι απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις κραυγές ότι έρχονται η ΝΔ και οι «συντηρητικοί κύκλοι των Βρυξελλών» να κόψουν επιδόματα και παροχές;

Πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνει την προσήλωσή του στα ματωμένα πλεονάσματα, στον στενό «δημοσιονομικό χώρο» και στο στόχο της ανάπτυξης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάτω από τον τίτλο «αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης», ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το προεκλογικό επίδομα στους συνταξιούχους, μαζί με την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους (!), ενώ οι εργοδοτικές ενώσεις χαιρέτισαν πρώτες τη μείωση του ΦΠΑ που ψηφίστηκε τον Μάη, όπως και τη δέσμευση για περαιτέρω μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων το 2020.

Σε αυτήν τη βάση, για παράδειγμα, κοκορεύεται ότι ενώ παρέλαβε 200 επιδόματα από 120 πηγές, κατάφερε να υλοποιήσει τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» μόνο για την ακραία φτώχεια, όπως το ξεκίνησε η κυβέρνηση Σαμαρά.

Επίσης, βαφτίζει αυτά τα επιδόματα «αναπτυξιακά», επειδή «τονώνουν την κατανάλωση» και επειδή απαλλάσσουν το κράτος από μεγαλύτερες δαπάνες για υπηρεσίες πραγματικής στήριξης των λαϊκών στρωμάτων (Υγεία, Πρόνοια), πόσο μάλλον για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Η «εξοικονόμηση» αυτή από τον προϋπολογισμό είναι αυτονόητο ότι μεταφράζεται σε επιπλέον μέτρα στήριξης του κεφαλαίου.

Η ουρά του γαϊδάρου

 

Πού βρίσκεται επομένως η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ; Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, στις «αναλογίες» και στις «δόσεις» υλοποίησης των αντιλαϊκών στόχων, στο πιάσιμο των δημοσιονομικών στόχων, είτε με περισσότερους φόρους και λιγότερες περικοπές, είτε αντίστροφα! Ο καημός τους είναι «να μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου». Το συμπέρασμα είναι αβίαστο: Καμιά διαφορά για τη ζωή του λαού, όποια αναλογία και αν επιλεχθεί...

Γι' αυτό ο λαός πρέπει να τους στείλει μήνυμα και στην κάλπη, ότι δεν μπορούν να τον εγκλωβίσουν σε έναν καβγά που γίνεται κυριολεκτικά «στον πάτο του βαρελιού» σε ό,τι αφορά τις ανάγκες του... Και ο μόνος τρόπος για να πάρουν το μήνυμα, είναι να βγει ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ στις 7 Ιούλη.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 15 Ιούνη 2019 - Κυριακή 16 Ιούνη 2019