Ενα τεράστιο πλέγμα συμφερόντων, ανταγωνισμών και αντιφατικών σχέσεων ανάμεσα σε κράτη ανέδειξε η Σύνοδος Κορυφής της περασμένης βδομάδας, όπου σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά αποφασίστηκαν ξανά τα γνωστά ευχολόγια για τις προκλήσεις της τουρκικής κυβέρνησης. Το βέβαιο είναι ότι τα Ελληνοτουρκικά αντιμετωπίζονται από την ΕΕ ως μέρος του παζαριού που διεξάγει με την Τουρκία, κυρίως τα ισχυρότερα κράτη - μέλη της, για μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, που ξεκινούν από το Μεταναστευτικό και φτάνουν μέχρι τις οικονομικές και στρατιωτικές τους σχέσεις. Για παράδειγμα, η Γερμανία, που ενδιαφέρεται περισσότερο απ' όλους για το Μεταναστευτικό, εξάγει παράλληλα στην Τουρκία όπλα αξίας πάνω από 500 εκατ. ευρώ τα τελευταία χρόνια, ενώ οι ισπανικές τράπεζες είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στις διακυμάνσεις της τουρκικής οικονομίας. Ολα αυτά πέφτουν στο τραπέζι και διαμορφώνουν τη «συναλλακτική σχέση» που επιδρά στις αποφάσεις της ΕΕ για την Τουρκία. Το παζάρι έχει όμως και την «εσωτερική» του διάσταση. Δεν είναι άλλη από τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ για το διαμοιρασμό των ωφελημάτων και της ζημιάς από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Για παράδειγμα, η Ιταλία και άλλες πιο «ευάλωτες» οικονομίες ζητούν πενταετή παράταση των εξαιρέσεων από το «σύμφωνο σταθερότητας» και είναι σίγουρο ότι για να αποσπάσουν τέτοιες δεσμεύσεις, ρίχνουν στο τραπέζι διάφορα ανταλλάγματα, όπως έδειξε και η στάση τους στη Σύνοδο Κορυφής. Αν όλα αυτά τα συνδυάσει κανείς με τη μεγάλη εικόνα των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπου ο στόχος της «διατλαντικής συνοχής» αποκτά προτεραιότητα, με τη συμβολή και της ελληνικής αστικής τάξης, εύκολα μπορεί να αποκωδικοποιήσει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για τα Ελληνοτουρκικά και όχι μόνο.
Σελίδες επί σελίδων με «πληρωμένες καταχωρήσεις» γεμίζουν αυτές τις μέρες, με αφορμή την έκδοση της λεγόμενης «ψηφιακής βίβλου» και της αναμενόμενης για σήμερα δημοπράτησης των συχνοτήτων. «Γνώστες» του αντικειμένου και «παράγοντες της αγοράς» επισημαίνουν τη σημασία των δικτύων 5G για τη «μεταμόρφωση» της οικονομίας, με τα δισ. των επιδοτήσεων και των άλλων διευκολύνσεων να δημιουργούν «μεγάλες ευκαιρίες» για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το ροντέο των επιχειρηματικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών πίσω από τη λεγόμενη ψηφιοποίηση της οικονομίας είναι «ένα το κρατούμενο» και γεννά νέους κινδύνους για τους λαούς. Τι μέλλον όμως επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους η αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας από το κεφάλαιο; Οπως οι ίδιοι ομολογούν, στην «καλύτερη» περίπτωση το μέλλον των εργαζομένων στη νέα ψηφιακή εποχή θα είναι αυτό των «ψηφιακών νομάδων», που θα προσφέρουν την εργατική τους δύναμη όπου, όπως και όποτε έχει ανάγκη το κεφάλαιο, μετακινούμενοι στην αχανή «έρημο» μιας αγοράς εργασίας, την απογυμνωμένη από κάθε εργατικό δικαίωμα και ωράριο, με την εκμετάλλευση να τρέχει με νέες «ασύλληπτες ταχύτητες». Αυτό παρουσιάζουν ως «σύγχρονο» και «καινοτόμο» οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους!
Από κοντά και διάφοροι άλλοι, που λένε ότι η «μετάβαση» αυτή μπορεί να γίνει με «δίκαιο» τάχα τρόπο, ντύνοντας με τον φερετζέ του «προοδευτισμού» τους στόχους του κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα, όμως, αν κάτι δείχνει η όλη συζήτηση, είναι ότι με κανένα μπάλωμα και κανένα σχέδιο δεν γεφυρώνεται το απύθμενο βάθος των κοινωνικών αντιθέσεων και των αδιεξόδων του εκμεταλλευτικού συστήματος, όπου οι μεγάλες δυνατότητες γίνονται «κατάρα» για τους λαούς. Μόνο η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, η νέα σοσιαλιστική κοινωνία, με τις νέες σχέσεις παραγωγής, μπορεί να «απογειώσει» και να απελευθερώσει τις δυνάμεις αυτές προς όφελός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου