Από το ίδιο ράφι

Μια κωμωδία και μόνο είναι ο χαρτοπόλεμος των ανακοινώσεων που αντάλλαξαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μετά τη μη υπουργοποίηση του Ευ. Αποστολάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από λίγες μέρες καλούσε την κυβέρνηση «να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να συνεννοηθεί με την αντιπολίτευση και τους επιστημονικούς φορείς για ένα πραγματικά εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης» από τις φωτιές, προσπαθεί τώρα να πείσει ότι ο διορισμός ενός πρώην στελέχους της δικής του κυβέρνησης στη θέση του υπουργού Πολιτικής Προστασίας δεν υπηρετεί την ...«πραγματική συναίνεση» αλλά μόνο τις εντυπώσεις. Θυμίζουμε ότι πριν από λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ υποδείκνυε την καθηγήτρια Αθηνά Λινού για κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας στη θέση του Κικίλια, ως «επιστέγασμα» της συνεννόησης των δύο κομμάτων στα ζητήματα διαχείρισης της πανδημίας! Η κυβέρνηση, από την άλλη, «αδικεί» τον ΣΥΡΙΖΑ όταν τον κατηγορεί ότι «δυναμιτίζει τη συναίνεση», που της παρείχε και με το παραπάνω πριν, στη διάρκεια και μετά τις φωτιές. Το έδαφος άλλωστε για τη μεταξύ τους συναίνεση, είτε εκφράζεται με «κοινής αποδοχής» υπουργούς είτε όχι, υπάρχει και δεν είναι άλλο από τη στρατηγική τους σύμπλευση στα ζητήματα της εμπορευματοποίησης της γης και του περιβάλλοντος, της επιχειρηματικής δράσης σε βάρος των δασών και του αιγιαλού, της «πράσινης ανάπτυξης» στα καμένα και της αναδιοργάνωσης της Πολιτικής Προστασίας στα ΝΑΤΟικά πρότυπα (τα συγχαρητήρια του Πάιατ στον Αποστολάκη για την υπουργοποίησή του λένε πολλά, έστω κι αν δεν ευοδώθηκε τελικά), με προσανατολισμό την παραπέρα στρατιωτικοποίησή της. Μετά απ' όλα αυτά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί ότι διαλέγουν ακόμα και υπουργούς από το ίδιο ράφι...

Οπως με το 10ωρο

Με την κατάθεση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στο ίδιο προπαγανδιστικό μοτίβο με τον προηγούμενο νόμο - έκτρωμα για τη 10ωρη δουλειά: Από τον «εργαζόμενο - συνεργάτη» του αφεντικού, που θα διαπραγματεύεται τάχα μαζί του ισότιμα και θα «συναποφασίζουν» για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με βάση τις «προσωπικές του ανάγκες», περνάμε στον «ασφαλισμένο - επενδυτή», που θα έχει πλέον τη δυνατότητα να «τοποθετεί» τις ασφαλιστικές του εισφορές στα επενδυτικά πακέτα που ο ίδιος θα επιλέγει! Και από τον εργαζόμενο που στο τέλος της εργάσιμης βδομάδας θα μπορεί πλέον να απολαμβάνει μια επιπλέον μέρα ...ξεκούρασης και ανάπαυσης, αφού θα έχει δουλέψει τέσσερα απανωτά 10ωρα και βάλε, περνάμε τώρα στον ασφαλισμένο που στο τέλος του εργάσιμου βίου του θα πάρει μια μεγαλύτερη τάχα επικουρική σύνταξη, σε σχέση με αυτήν που παίρνει σήμερα. Με τέτοια καταφανέστατα ψέματα και αλχημείες νομίζουν πως θα κάνουν πιο εύπεπτο στη νέα γενιά το νομοσχέδιο, που πάει ένα βήμα πιο πέρα τη μετατροπή της Ασφάλισης σε ατομική υπόθεση, μετατρέποντας εισφορές και συντάξεις σε «μάρκα» για τη ρουλέτα. Τα σχέδια κυβέρνησης - επιχειρηματικών ομίλων πρέπει να πάρουν απάντηση, με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων αυτές τις μέρες, ενάντια στο νομοσχέδιο για την Επικουρική Ασφάλιση. Δυναμώνοντας ταυτόχρονα την οργάνωση και την πάλη παντού, για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.

Δημοκράτες...

Ποτάμι τρέχουν τα κροκοδείλια δάκρυα των αστικών επιτελείων για τις γυναίκες του Αφγανιστάν... Αξιοποιούν μάλιστα την επικράτηση των σκοταδιστών Ταλιμπάν για να διαφημίσουν τις ...δημοκρατικές ευαισθησίες της Δύσης και να παζαρέψουν την «επόμενη μέρα» στο Αφγανιστάν με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Δεν έχουν περάσει, όμως, παρά λίγοι μήνες, από όταν ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν, όταν τον ρώτησαν αν αισθάνεται κάποια ευθύνη για το τι θα συμβεί στις Αφγανές εάν οι Ταλιμπάν ανακτήσουν την εξουσία, είχε απαντήσει: «Αν έχω ευθύνη; Μηδενική ευθύνη. Η ευθύνη που έχω είναι να προστατεύσω το εθνικό συμφέρον της Αμερικής». Καμιά πρωτοτυπία. Τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού υπηρετούν όλοι διαχρονικά οι Πρόεδροι, σε βάρος του αφγανικού και των άλλων λαών, είτε πηγαίνουν είτε αποσύρονται από το Αφγανιστάν, όπως γίνεται τώρα με την αναδιάταξη των αμερικανικών δυνάμεων απέναντι στους ανταγωνιστές Κίνα και Ρωσία.

... και ανθρωπιστές

Μια άλλη πτυχή αυτής της υπόθεσης έχει να κάνει με τους Αφγανούς που δούλεψαν για λογαριασμό των ΑμερικανοΝΑΤΟικών τα τελευταία 20 χρόνια και η φυγάδευσή τους από τη χώρα, κάτω από τον φόβο των αντιποίνων, παρουσιάζεται ως η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη «ανθρωπιστική» επιχείρηση των τελευταίων χρόνων. Αποδεικνύεται όμως ότι όλοι αυτοί οι «εγχώριοι συνεργάτες» είναι πάντα αναλώσιμοι στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό, αν κρίνουμε απ' όσα γράφει ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ στη βιογραφία του. Περιγράφοντας μια συζήτηση με τον Μπάιντεν, αναφέρει ότι ο τότε αντιπρόεδρος του Ομπάμα τού είχε πει πως οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία υποχρέωση απέναντι στους Αφγανούς που συνεργάστηκαν μαζί τους: «(...) Γι' αυτό, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Το κάναμε στο Βιετνάμ, ο Νίξον και ο Κίσινγκερ τη γλίτωσαν». Οσο μέλι κι αν στάξουν λοιπόν για τον ανθρωπισμό της Δύσης, η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και ο κυνισμός ούτε κρύβονται, ούτε μπορούν να ξεπλυθούν.

Ριζοσπάστης