Ξεκαθαρίζει
ότι και τα δύο στοιχεία θα διατηρηθούν και στη φάση της καπιταλιστικής
ανάκαμψης, αφού αποτελούν προϋποθέσεις για την ανταγωνιστικότητα του
κεφαλαίου
 |
Οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες δεν χωράνε στους στόχους του κεφαλαίου και στις «αντοχές» της κερδοφορίας του
|
Υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μερική Απασχόληση: Ανάγκα και οι θεοί πείθονται!»,
ο ΣΕΒ επιχαίρει για τη ραγδαία αύξηση της μερικής απασχόλησης στη
διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης - χάρη στο αντεργατικό πλαίσιο που
έχουν διαμορφώσει και ενισχύουν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση
- ενώ την εκθειάζει ως «διέξοδο για επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία».
Αναπαράγοντας μάλιστα τετριμμένα επιχειρήματα, επιχειρεί να εμφανίσει τη μερική απασχόληση ως μια καλή «επιλογή» για αρκετές ομάδες εργαζομένων, την ίδια ώρα που ακόμα και τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαιώνουν ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των μερικώς απασχολούμενων, αυτή είναι μια αναγκαστική «λύση» απέναντι στην πλήρη ανεργία και όχι... «διευκόλυνσή» τους.
Σπεύδει, μάλιστα, να ξεκαθαρίσει ότι και στη φάση της ανάκαμψης, «προσδοκίες ότι τα ποσοστά αυτά (σ.σ. της μερικής απασχόλησης) μακροπρόθεσμα θα ανατραπούν ριζικά υπέρ της πλήρους απασχόλησης καθώς βγαίνει η χώρα από την κρίση, μάλλον προσκρούουν στη διεθνή τάση για αύξηση του ποσοστού της ελαστικής απασχόλησης και των νέων μορφών εργασίας. Αν μη τι άλλο, οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα νέα παραγωγικά μοντέλα έρχονται να ανατρέψουν σε σημαντικό βαθμό τις σταθερές στον κόσμο της εργασίας, οι δε επιχειρήσεις που δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον διεθνή ανταγωνισμό στις αλλαγές αυτές θα κινδυνεύουν να κλείσουν».
Κόντρα στις απάτες περί... «δίκαιης ανάπτυξης» που λανσάρουν η κυβέρνηση και αστικά επιτελεία, ο ΣΕΒ επιβεβαιώνει κυνικά ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την καπιταλιστική ανάκαμψη, ο εργασιακός μεσαίωνας θα εντείνεται αφού αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.
Ανάλογη είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ και για την πορεία των μισθών, καθώς καλεί ουσιαστικά να καθηλωθούν στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, σε άμεση σύνδεση με την «παραγωγικότητα» και τις «αντοχές» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Με την αποκατάσταση συνθηκών ανάκαμψης στην οικονομία, αναμένεται περαιτέρω ενδυνάμωση της απασχόλησης και των μέσων αμοιβών. Θα πρέπει, όμως, να υπάρξει μια αύξηση του κατώτατου μισθού και συνακόλουθα των μέσων αμοιβών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Σε διαφορετική περίπτωση, διακυβεύεται η ίδια η ανάκαμψη της οικονομίας και, ως εκ τούτου, πρέπει να αποφευχθεί. Οι μέσες αμοιβές είναι συνάρτηση της παραγωγικότητας της οικονομίας και ο κατώτατος μισθός πρέπει να ακολουθεί και όχι να προηγείται των μεταβολών στις μέσες αμοιβές που μία οικονομία αντέχει, ώστε οι επιχειρήσεις της να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές».
Συγκρίνοντας
τα ποσοστά της μερικής απασχόλησης στην Ελλάδα με αυτά στην ΕΕ, ο ΣΕΒ
τάσσεται υπέρ της παραπέρα ενίσχυσης της «ευελιξίας» χαρακτηρίζοντας ως
εμπόδιο σε αυτήν την κατεύθυνση, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη κλάδων με «έντονο συνδικαλισμό»
(!), αποδεικνύοντας και με αυτήν την αναφορά, την πάγια αξίωση του
κεφαλαίου για παραπέρα χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε τομείς και κλάδους που βλέπει περιθώρια για μεγάλη ανάπτυξη της μερικής απασχόλησης.
Χαρακτηριστικά, ξεχωρίζει τον «κλάδο Υγείας - κοινωνικών υπηρεσιών», στον οποίο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που χρησιμοποιεί ο ΣΕΒ, «στην Ελλάδα η χρήση της μερικής απασχόλησης είναι 5,7% όταν στην ΕΕ-28 είναι 32,8%. Προφανώς και εδώ υπάρχουν εσωτερικές δυσκαμψίες στην οργάνωση της παραγωγικής λειτουργίας». Και προσθέτει: «...Στην Ελλάδα δεν είναι αναπτυγμένη η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ η νοσοκομειακή περίθαλψη παρέχεται σε μεγάλο βαθμό από τον δημόσιο τομέα, που ίσως δικαιολογεί την παρατεταμένη δυσκαμψία».
Είναι προφανές, δηλαδή, ότι η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και των «κοινωνικών υπηρεσιών» πάει πακέτο με την επέκταση της «ευελιξίας» στον τομέα αυτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και συνολικά για τα λαϊκά στρώματα...
Οποια στοιχεία κι αν επιλεγούν, βέβαια, αυτό που δεν μπορεί να «κουκουλωθεί» είναι η τεράστια αύξηση της μερικής απασχόλησης στα χρόνια της κρίσης (και με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από 5,7% το 2008, πήγε στο 9,5% το 2016), χάρη στο αντεργατικό νομικό οικοδόμημα που διαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, το οποίο διατηρεί και επεκτείνει παραπέρα και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ίδια ώρα που αραδιάζει κάλπικες ατάκες περί «επιστροφής στην κανονικότητα»...
Ριζοσπάστης
Αναπαράγοντας μάλιστα τετριμμένα επιχειρήματα, επιχειρεί να εμφανίσει τη μερική απασχόληση ως μια καλή «επιλογή» για αρκετές ομάδες εργαζομένων, την ίδια ώρα που ακόμα και τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαιώνουν ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των μερικώς απασχολούμενων, αυτή είναι μια αναγκαστική «λύση» απέναντι στην πλήρη ανεργία και όχι... «διευκόλυνσή» τους.
Ενταση της εκμετάλλευσης για «να ακολουθήσουν τον διεθνή ανταγωνισμό»
Αποτυπώνοντας
ότι ο πραγματικός λόγος που το εγχώριο κεφάλαιο «καίγεται» για την
παραπέρα επέκταση της μερικής απασχόλησης είναι η ανάγκη του για
μεγαλύτερη «ευελιξία» στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, το δελτίο του
ΣΕΒ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η μερική απασχόληση «είναι διεθνώς μια επεκτεινόμενη πρακτική» που αποσκοπεί στη διευκόλυνση «των επιχειρήσεων να ρυθμίζουν καλύτερα το κόστος λειτουργίας τους με βάση τις διακυμάνσεις της ζήτησης».Σπεύδει, μάλιστα, να ξεκαθαρίσει ότι και στη φάση της ανάκαμψης, «προσδοκίες ότι τα ποσοστά αυτά (σ.σ. της μερικής απασχόλησης) μακροπρόθεσμα θα ανατραπούν ριζικά υπέρ της πλήρους απασχόλησης καθώς βγαίνει η χώρα από την κρίση, μάλλον προσκρούουν στη διεθνή τάση για αύξηση του ποσοστού της ελαστικής απασχόλησης και των νέων μορφών εργασίας. Αν μη τι άλλο, οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα νέα παραγωγικά μοντέλα έρχονται να ανατρέψουν σε σημαντικό βαθμό τις σταθερές στον κόσμο της εργασίας, οι δε επιχειρήσεις που δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον διεθνή ανταγωνισμό στις αλλαγές αυτές θα κινδυνεύουν να κλείσουν».
Κόντρα στις απάτες περί... «δίκαιης ανάπτυξης» που λανσάρουν η κυβέρνηση και αστικά επιτελεία, ο ΣΕΒ επιβεβαιώνει κυνικά ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την καπιταλιστική ανάκαμψη, ο εργασιακός μεσαίωνας θα εντείνεται αφού αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.
Ανάλογη είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ και για την πορεία των μισθών, καθώς καλεί ουσιαστικά να καθηλωθούν στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, σε άμεση σύνδεση με την «παραγωγικότητα» και τις «αντοχές» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Με την αποκατάσταση συνθηκών ανάκαμψης στην οικονομία, αναμένεται περαιτέρω ενδυνάμωση της απασχόλησης και των μέσων αμοιβών. Θα πρέπει, όμως, να υπάρξει μια αύξηση του κατώτατου μισθού και συνακόλουθα των μέσων αμοιβών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Σε διαφορετική περίπτωση, διακυβεύεται η ίδια η ανάκαμψη της οικονομίας και, ως εκ τούτου, πρέπει να αποφευχθεί. Οι μέσες αμοιβές είναι συνάρτηση της παραγωγικότητας της οικονομίας και ο κατώτατος μισθός πρέπει να ακολουθεί και όχι να προηγείται των μεταβολών στις μέσες αμοιβές που μία οικονομία αντέχει, ώστε οι επιχειρήσεις της να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές».
«Εντονος συνδικαλισμός» και «δυσκαμψίες»
Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε τομείς και κλάδους που βλέπει περιθώρια για μεγάλη ανάπτυξη της μερικής απασχόλησης.
Χαρακτηριστικά, ξεχωρίζει τον «κλάδο Υγείας - κοινωνικών υπηρεσιών», στον οποίο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που χρησιμοποιεί ο ΣΕΒ, «στην Ελλάδα η χρήση της μερικής απασχόλησης είναι 5,7% όταν στην ΕΕ-28 είναι 32,8%. Προφανώς και εδώ υπάρχουν εσωτερικές δυσκαμψίες στην οργάνωση της παραγωγικής λειτουργίας». Και προσθέτει: «...Στην Ελλάδα δεν είναι αναπτυγμένη η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ η νοσοκομειακή περίθαλψη παρέχεται σε μεγάλο βαθμό από τον δημόσιο τομέα, που ίσως δικαιολογεί την παρατεταμένη δυσκαμψία».
Είναι προφανές, δηλαδή, ότι η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και των «κοινωνικών υπηρεσιών» πάει πακέτο με την επέκταση της «ευελιξίας» στον τομέα αυτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και συνολικά για τα λαϊκά στρώματα...
Βάση το αντεργατικό οικοδόμημα που διαμορφώνουν οι αστικές κυβερνήσεις
Επιχειρώντας
να ενισχύσει περισσότερο την επιχειρηματολογία του για τα μεγάλα
περιθώρια παραπέρα επέκτασης της μερικής απασχόλησης στην Ελλάδα, ο ΣΕΒ
επιλέγει τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με τα οποία το ποσοστό της
μερικής απασχόλησης στη χώρα μας ανερχόταν στο 9,5% το 2016 (ποσοστό που
αντιστοιχεί σε περίπου 360.000 εργαζόμενους) και όχι τα στοιχεία του
ΙΚΑ, σύμφωνα με τα οποία οι μισθωτοί ιδιωτικού δικαίου ανέρχονταν τον
Ιούνη του 2016 σε 601.869 άτομα.Οποια στοιχεία κι αν επιλεγούν, βέβαια, αυτό που δεν μπορεί να «κουκουλωθεί» είναι η τεράστια αύξηση της μερικής απασχόλησης στα χρόνια της κρίσης (και με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από 5,7% το 2008, πήγε στο 9,5% το 2016), χάρη στο αντεργατικό νομικό οικοδόμημα που διαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, το οποίο διατηρεί και επεκτείνει παραπέρα και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ίδια ώρα που αραδιάζει κάλπικες ατάκες περί «επιστροφής στην κανονικότητα»...
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου