Με την κατάθεση του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων στη Βουλή, η κυβέρνηση της ΝΔ προσθέτει άλλον ένα κρίκο στη μακριά αλυσίδα των ανατροπών στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, των περικοπών σε συντάξεις και παροχές, της σταδιακής απόσυρσης του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους.
Έρχεται να συμπληρώσει τις αντιδραστικές παρεμβάσεις που έγιναν στις κύριες συντάξεις πριν από πέντε χρόνια με τον νόμο - λαιμητόμο του ΣΥΡΙΖΑ (νόμος Κατρούγκαλου), ο οποίος με τις σχετικές προσαρμογές και συμπληρώσεις από τη σημερινή κυβέρνηση, το 2020, προδιαγράφει τη διαρκή συρρίκνωση σε επίπεδα πτωχοκομείου, «παλιών» και νέων συντάξεων σε βάθος 50ετίας, κατοχυρώνει τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και ενισχύει την ανασφάλεια για ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Κεντρικός πυρήνας του νομοσχεδίου για τις επικουρικές είναι η παράδοση των εισφορών της νέας γενιάς εργαζομένων στα κοράκια του τζόγου. Στο νέο σύστημα «προκαθορισμένων εισφορών», ο ασφαλισμένος γνωρίζει μόνο τι θα πληρώνει κάθε μήνα, και βέβαια δεν του δίνεται καμία εγγύηση για το ύψος της επικουρικής σύνταξης στο τέλος του εργάσιμου βίου του.
Με τον «ατομικό κουμπαρά» που διαφημίζει η κυβέρνηση, πλέον η επικουρική σύνταξη, η προστασία των γηρατειών, γίνεται απολύτως «προσωπική» υπόθεση. Η σύνταξη παύει να είναι προστασία, μετατρέπεται σε «επένδυση» και οι ασφαλισμένοι σε «επενδυτές»! Αυτή άλλωστε είναι και η βαθύτερη στόχευση της λεγόμενης κεφαλαιοποίησης των εισφορών, η μετατροπή τους σε πηγή άντλησης τζάμπα χρήματος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που ήδη τρίβουν τα χέρια τους, αφού στην ουσία αποκτούν άλλο ένα «ταμείο ανάκαμψης», από τα εκατομμύρια των «ατομικών κουμπαράδων» των ασφαλισμένων.
Στο στόχαστρο της ανατροπής στις επικουρικές μπαίνει πρωτίστως η νέα γενιά. Αυτή κυρίως θα «πληρώσει το μάρμαρο» της ιδιωτικοποίησης, που θα πληρώνει για μια ζωή εισφορές χωρίς καμία εγγύηση ότι μετά από 40 χρόνια θα λάβει την προστασία που θα έχει ανάγκη. Άλλωστε, ποιες «αποταμιεύσεις» μπορούν να δημιουργήσουν μισθοί των 300 και 400 ευρώ στους οποίους έχει καταδικαστεί η νέα γενιά; Ποιες εισφορές μπορούν να δίνουν οι μερικώς απασχολούμενοι, οι νέοι που υποχρεώνονται σε μεγάλα διαστήματα ανεργίας και πιάνουν δουλειά μετά τα τριάντα τους χρόνια; Επιπλέον, με το νέο ιδιωτικό σύστημα, σε σοβαρό κίνδυνο τίθενται οι ασφαλισμένοι και στην περίπτωση αναπηρίας και μόνιμης βλάβης, καθώς τότε η επικουρική σύνταξη που προβλέπεται δεν ξεπερνά μερικές δεκάδες ευρώ.
Τα παραπάνω κατεδαφίζουν την κυβερνητική προπαγάνδα που βαφτίζει τις αντεργατικές ρυθμίσεις φιλικές για τη «νέα γενιά», σε μια προκλητική προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας. Όμως εξίσου ψεύτικοι είναι και οι ισχυρισμοί ότι από το νομοσχέδιο μένουν στο απυρόβλητο οι σημερινοί συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι που δεν εντάσσονται υποχρεωτικά στο νέο Ταμείο. Άλλωστε, το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει - για να επιτευχθεί ο στόχος της ιδιωτικοποίησης - εκτιμάται από 48 έως 78 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό, ακόμα και αν καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα. Όμως η επιβάρυνση αυτή δεν αποκλείεται να συνδυαστεί και με μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, όπως και των νέων συντάξεων για τους ασφαλισμένους που θα παραμείνουν στο ισχύον σύστημα.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό το κριτήριο με το οποίο προστίθενται οι «κρίκοι» της επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση από όλες τις κυβερνήσεις: Περιορισμός του δημοσιονομικού κόστους ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για το κεφάλαιο, απευθείας χρηματοδότηση των ομίλων από τον ιδρώτα των ασφαλισμένων, απαλλαγή της κράτους και εργοδοσίας από την όποια υποχρέωση είχαν απέναντι στους εργαζόμενους.
Αυτή είναι η στρατηγική για το Ασφαλιστικό που υπηρέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό και είναι υποκριτική η όποια φωνή υψώνει απέναντι στο νέο νομοσχέδιο. Η δική του κυβέρνηση έστρωσε το έδαφος και για το σημερινό νομοσχέδιο, πάντα στο όνομα της «βιωσιμότητας» των ταμείων και της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους» για να επέλθει η καπιταλιστική ανάκαμψη. Για την περαιτέρω μείωση, μάλιστα, δεσμεύτηκε πρόσφατα ενώπιον του ΣΕΒ. Με βάση αυτήν τη στρατηγική εφάρμοσε τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» στις επικουρικές συντάξεις, δηλαδή τον μόνιμο «κόφτη» για διαρκείς μειώσεις. Και, βέβαια, υιοθέτησε τη λεγόμενη «νοητή κεφαλαιοποίηση», πάνω στην οποία σήμερα η ΝΔ χτίζει την «αμιγή» κεφαλαιοποίηση - ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων. Ταυτόχρονα, «με χέρια και με πόδια» ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τη δημιουργία «επαγγελματικών ταμείων», άλλον ένα τρόπο ιδιωτικοποίησης του συστήματος Ασφάλισης και εφαρμογής των «τριών πυλώνων», δηλαδή του «συστήματος Πινοσέτ», που κατά τ' άλλα παριστάνει ότι πολεμάει σφόδρα.
Μπορεί η κυβέρνηση να έφερε κατακαλόκαιρο άλλο ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο, όμως είναι γελασμένη αν πιστεύει ότι θα πιάσει στον ύπνο τους εργαζόμενους. Οι αγώνες ενάντια στον νόμο - έκτρωμα για τα Εργασιακά έδειξαν ότι σήμερα μπορεί να οργανωθεί η αντεπίθεση από τα σωματεία, να δυναμώσει η οργάνωση της πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα στην Ασφάλιση, στην Υγεία, στη δουλειά.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 28 Ιούλη 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου