Οι χτεσινές νέες συμβολικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία έδωσαν συνέχεια στις πολύμορφες αγωνιστικές παρεμβάσεις υγειονομικών, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων για άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας του λαού.
Στις πύλες των νοσοκομείων ακούστηκαν ξανά δυνατά κάτω από τις μάσκες τα αιτήματα για πραγματική θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και ταυτόχρονη επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Μαχητικά αναδείχθηκαν για μια ακόμα φορά η άθλια κατάσταση στην Υγεία και οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, τις οποίες επιχειρεί να κρύψει «κάτω από το χαλί», με πιο πρόσφατο παράδειγμα την καλλιέργεια κλίματος εφησυχασμού, με την προσδοκία του εμβολιασμού, που θα εξαφανίσει τάχα «με τη μια» την πανδημία.
Ο επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός της πως «ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε και τώρα το μόνο που μένει είναι να περιμένουμε το εμβόλιο» είναι επικίνδυνος, προκλητικός και πρέπει να πάρει άμεσα απάντηση.
Αντιμετωπίζοντας καθημερινά το χάλι στο δημόσιο σύστημα της Υγείας και βλέποντας την κυβέρνηση να αποποιείται κάθε ευθύνη για μέτρα ουσιαστικής προστασίας σε χώρους δουλειάς, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αλλού, ο λαός δικαιολογημένα προσδοκά το εμβόλιο για την προστασία της υγείας και της ζωής του από την απειλή του κορονοϊού.
Η πανδημία όμως και το δεύτερο κύμα εξακολουθούν να «τρέχουν», το τίμημα παραμένει βαρύ, με πολλές δεκάδες νεκρούς καθημερινά. Εκατοντάδες είναι οι διασωληνωμένοι και χιλιάδες οι νοσηλευόμενοι. Ακόμα και σήμερα να ξεκινούσε ο εμβολιασμός, ακόμα και αν ο βαθμός αποτελεσματικότητας των εμβολίων είναι υψηλός, θα απαιτηθούν αρκετοί μήνες πριν υπάρξει ικανοποιητικό ποσοστό ανοσίας στον πληθυσμό, χωρίς να αποκλείεται ενδιάμεσα ένα τρίτο κύμα της πανδημίας.
Την ίδια ώρα, η μετατροπή του δημόσιου συστήματος Υγείας σε σύστημα Υγείας «μιας νόσου», ειδικά στις πιο επιβαρυμένες περιοχές, πάνω στην ήδη άσχημη κατάσταση από το πρώτο κύμα της πανδημίας, έχει προσθέσει νέες συσσωρευμένες και επιτακτικές ανάγκες για την αντιμετώπιση άλλων σοβαρών ασθενειών, έχει «απογειώσει» ακόμα περισσότερο τις λίστες αναμονής για εξετάσεις, θεραπείες και χειρουργεία.
Στην κατάσταση αυτή προστίθενται οι μεγάλες ανάγκες αποκατάστασης για χιλιάδες ανθρώπους που νόσησαν βαρύτερα πριν θεραπευτούν από τον κορονοϊό. Που σημαίνει ότι η πίεση στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, το οποίο βρίσκεται στα ίδια και χειρότερα με τον περασμένο Μάρτη, θα συνεχίζεται, επειδή είναι πίσω ακόμα κι από τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του λαού, που εκτοξεύθηκαν την περίοδο της πανδημίας.
Η ίδια η διαδικασία του εμβολιασμού για τον κορονοϊό, με ένα νέο εμβόλιο για μια νέα νόσο, απαιτεί ένα ανεπτυγμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, με επάρκεια σε προσωπικό για τον εμβολιασμό - και όχι με νέες μετακινήσεις - αλλά και για τη συστηματική παρακολούθηση του πληθυσμού που θα εμβολιαστεί, για την έγκαιρη επέμβαση όπου εντοπιστούν τυχόν προβλήματα, για την απόκτηση επιστημονικής γνώσης για κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι η ανταπόκριση σε διαφορετικές κατηγορίες του πληθυσμού, το κατά πόσο οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν ή όχι κ.ά.
Εξάλλου, για μια σειρά κατηγορίες ασθενών ακόμα είναι ερώτημα αν θα επιτραπεί ο εμβολιασμός τους (αφορά ασθενείς με αλλεργίες, αυτοάνοσα, έγκυες και άλλους που χρειάζονται ειδική παρακολούθηση).
Σε κάθε περίπτωση, το εμβόλιο δεν μπορεί ούτε να «κουκουλώσει» ούτε να «γιατρέψει» τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τη χρόνια εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, η οποία στις συνθήκες της πανδημίας οδήγησε τα δημόσια νοσοκομεία στο «χείλος του γκρεμού».
Από όλες τις πλευρές επομένως, επιβεβαιώνεται ότι οι διεκδικήσεις για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, για ουσιαστικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων και του λαού, των μαθητών και των φοιτητών, είναι επίκαιρες όσο ποτέ. Ειδικά στην Υγεία, η επικίνδυνη κατάσταση είναι εδώ και θα συνεχίσει να είναι και μετά το εμβόλιο. Απέναντι λοιπόν στην πολιτική που βάζει την Υγεία και τις ανάγκες του λαού στο ζύγι της λογικής «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του, η ενίσχυση της πάλης δεν χωρά καμιά αναστολή!
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 11 Δεκέμβρη 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου