«Καταλήξαμε σε μια συμφωνία που όχι μόνο θα ιδιωτικοποιούσε και το υπόλοιπο λιμάνι, αλλά θα το έκανε υπό συνθήκες πολύ διαφορετικές από εκείνες που θέλησε η τρόικα. Αυτό που εννοώ είναι μια ελάχιστη επένδυση 180 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, πράγμα που σημαίνει μεγάλη επένδυση (...) Δεύτερον, εργασιακές σχέσεις για τους εργαζόμενους στο λιμάνι που δεν ήταν επισφαλείς». Τον παραπάνω μύθο, ότι δηλαδή μπορούν τάχα να ταιριάξουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με αυτά των εργαζομένων, τον έχουν ακούσει οι εργαζόμενοι σε διάφορες εκδόσεις και από διάφορα στόματα σε διαφορετικούς χρόνους. Το συγκεκριμένο απόσπασμα προέρχεται από το πλούσιο αρχείο του Γ. Βαρουφάκη και συγκεκριμένα από συνέντευξή του στην ισπανική «El Pais» το 2017, όπου αναφέρθηκε στο «έργο» του ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Επαναφέρουμε το συγκεκριμένο απόσπασμα γιατί από χτες ξαφνικά οι λιμενεργάτες βρήκαν πολλούς «φίλους». Διάφοροι που τους ψάχναμε με τα κιάλια μήπως και προσεγγίσουν το λιμάνι του Πειραιά, βγήκαν σαν τα σαλιγκάρια, βάλανε τις «φόρμες εργασίας» τους για να συγχαρούν, να πανηγυρίσουν, να πούνε διάφορα μεγάλα λόγια εκ του ασφαλούς, όπως πάντα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ΜέΡΑ25, που με χτεσινή του ανακοίνωση μοιράζεται με τον κόσμο τη... χαρά του για την έκβαση του αγώνα στο λιμάνι. Η νικηφόρα μάχη των λιμενεργατών έδωσε ηχηρό χτύπημα όχι μόνο στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, αλλά και σε όσους στο όνομα του «ρεαλισμού» έχουν βαλθεί να πείσουν τους εργάτες ότι υπάρχει και τρόπος ώστε η καπιταλιστική ανάπτυξη να είναι προς όφελος και των εργατών και των ομίλων.
Όμως: Πώς για παράδειγμα θα εκτινάσσεται η κερδοφορία, σε συνθήκες μεγάλου ανταγωνισμού, χωρίς εντατικοποίηση της δουλειάς; Πώς θα θωρακίζονται τα κέρδη αν όχι και μέσω της πανσπερμίας εργασιακών σχέσεων, όπως αυτή που επικρατεί στο λιμάνι του Πειραιά και σε άλλες «εμβληματικές επενδύσεις» σε όλους τους κλάδους; Γιατί για παράδειγμα η εργοδοσία σε μία σειρά κλάδους, αξιολογεί ως «κόστος» τα μέτρα ασφαλείας, αν όχι για να μη χρεώνεται η ίδια αυτό το κόστος; Ο αγώνας των λιμενεργατών έφερε στο προσκήνιο με ένταση αυτά τα ερωτήματα. Οι εργάτες, αξιοποιώντας την πείρα τους, μπορούν πλέον να απαντήσουν με ποιον τρόπο μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους: Με την οργάνωση τους, τον αγώνα τους και την αλληλεγγύη. Καμία σχέση δηλαδή με τα διάφορα «μετά» που επιστρατεύει κατά καιρούς το ΜέΡΑ25.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου