Μύθοι... και πραγματικότητα

 

Λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου, σύμφωνα με την κυβέρνηση, «στάλθηκε μήνυμα στην Τουρκία» και εν αναμονή της επανέναρξης των «διερευνητικών επαφών», «υπό τη σκέπη» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ο μύθος του «απομονωμένου συμμάχου», όπως παρουσιάζουν την Τουρκία η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, καταρρέει ξανά με πάταγο. Μόνο τις τελευταίες μέρες, εκτός από τις αποφάσεις - χάδια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που επιβεβαίωσαν τις «στρατηγικές εταιρικές σχέσεις» των δύο πλευρών, η Τουρκία βρέθηκε στο επίκεντρο διεργασιών που συγκεντρώνουν το «ενδιαφέρον» και τους ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Πέρα από τη συνάντηση των ΥΠΕΞ Τουρκίας - Ρωσίας, με θέμα τον Καύκασο, τη Συρία και τη Λιβύη, αλλά και τη συμπαραγωγή του ρωσικού εμβολίου για τον κορονοϊό, η Τουρκία υπέγραψε επίσης συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» πολλών δισ. ευρώ με τη Μεγάλη Βρετανία, την πρώτη μετά το Brexit, συνέχισε τις επαφές για αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ, ενώ ο Τσαβούσογλου επισκέφτηκε και τη Λιβύη, για να «υπενθυμίσει» το έντονο ενδιαφέρον της χώρας του για την περιοχή.

Σε αντίθεση λοιπόν με το «αφήγημα» της κυβέρνησης, που καλλιεργεί συστηματικά εφησυχασμό, ότι οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοι της αστικής τάξης κρατάνε το «κλειδί» για τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, όλοι οι «παίχτες» στην περιοχή περιλαμβάνουν στο σχεδιασμό τους την Τουρκία, με πρώτους την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που καίγονται για τη «διατλαντική συνοχή», όπως άλλωστε και η ελληνική αστική τάξη με τα κόμματά της. Σε όλους αυτούς πρέπει να κλείσει τα αυτιά του ο λαός. Και τη χρονιά που ξεκινάει, να εντείνει την πάλη για απεμπλοκή από τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, αποδέσμευση από τις συμμαχίες τους.

Δεν άλλαξε τίποτα!

Την κολοκυθιά παίζει η κυβέρνηση με τις ημερομηνίες επανέναρξης των μαθημάτων στα σχολεία, επικαλούμενη ξανά τους «ειδικούς». Παρά το γεγονός όμως ότι τα σχολεία έκλεισαν για να περιοριστεί η διασπορά του ιού, εκθέτοντας για μια ακόμα φορά την κυβέρνηση, που μέχρι τότε ισχυριζόταν ότι «στα σχολεία δεν κολλάει», η συζήτηση για την επαναλειτουργία τους περιορίζεται στις ημερομηνίες και δεν αφορά καθόλου τους όρους για την ασφαλή και απρόσκοπτη από εδώ και πέρα επάνοδο μαθητών και εκπαιδευτικών στην τάξη. Και ενώ Δημοτικά και Νηπιαγωγεία είναι κλειστά από τις 16 Νοέμβρη (η Δευτεροβάθμια έκλεισε ακόμα νωρίτερα), η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα δεν έκανε τίποτα προκειμένου να συνεχιστεί διά ζώσης η εκπαιδευτική διαδικασία, με όλα τα αναγκαία μέσα προστασίας μαθητών, δασκάλων και γονιών. Ούτε περισσότερους δασκάλους και αίθουσες εξασφάλισε, για να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, ούτε κάτι άλλαξε στα πρωτόκολλα ιχνηλάτησης και αντιμετώπισης τυχόν κρουσμάτων, ούτε υιοθέτησε κάποιο από τα άλλα μέτρα που διεκδικούσαν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους γονείς, όλο το προηγούμενο διάστημα. Με άλλα λόγια, τα σχολεία θα ανοίξουν - όταν ανοίξουν - χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα από τότε που έκλεισαν, και ενώ υπάρχει ήδη προβληματισμός και μεταξύ των επιστημόνων για ένα ενδεχόμενο τρίτο κύμα της πανδημίας! Είναι φανερό ότι εμβόλιο για την αντιλαϊκή πολιτική, που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την υγεία του λαού και της νεολαίας, δεν υπάρχει. Γι' αυτό μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί παραμένουν σε αγωνιστική επιφυλακή.

Εκ των ων...

«Πρώτα εμβόλιο και έπειτα αγώνες», τιτλοφορούσε ένα από τα πρόσφατα άρθρα της η «Αυγή», δείχνοντας πως η πολιτική τού «θα λογαριαστούμε μετά» που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, δίνοντας «πολύτιμες ανάσες» στο σύστημα, προσαρμόζεται και στις νέες συνθήκες. Αλήθεια, όμως, για τι ακριβώς θα «αγωνιστούν» μετά; Στο πρόσφατο άρθρο του στην «Εφ.Συν.», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε πολλά στη φαντασία. Πρώτα πρώτα θα αγωνιστούν ώστε το αστικό κράτος «να ενισχυθεί, να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των κομμάτων», να θωρακιστεί δηλαδή από κάθε λαϊκή διεκδίκηση, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο. Δεύτερο, για να μην είναι «η Υγεία, η Παιδεία, το Περιβάλλον (...) έρμαια της ασύδοτης κερδοσκοπίας, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη», αλλά μόνο της... λελογισμένης κερδοφορίας και της εμπορευματοποίησης που και εκείνοι προώθησαν με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα. Τρίτον, ώστε η «δημοκρατία (...) να διασφαλίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή του απλού πολίτη στις αποφάσεις που τον αφορούν» και όχι να «διαπλέκεται με μεγάλα συμφέροντα», που θα συνεχίσουν βέβαια να έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι της εξουσίας και της οικονομίας και θα τους ήταν παραπάνω από χρήσιμη μια επίφαση «δημοκρατικότητας» και «λαϊκής συμμετοχής» - ενσωμάτωσης στα προτάγματά τους.

... ουκ άνευ

Και βέβαια - τι άλλο; - από έναν «δικαιότερο» καπιταλισμό, που υπάρχει μόνο στη σφαίρα της απάτης της σοσιαλδημοκρατίας, όπου η επιχειρηματικότητα θα «απαλλαγεί από την πειρατεία, την ασυδοσία που γεννά και αναπαράγει τη διαφθορά, τον εύκολο πλουτισμό από την αφαίμαξη του κράτους» και οι «υγιείς» επιχειρηματικοί όμιλοι θα παράγουν όχι για τα κέρδη τους, αλλά για να... μειώνουν τις αντιθέσεις που το σάπιο σύστημά τους δημιουργεί. Κάτω από αυτήν τη σημαία, και βέβαια με στόχο να αλλάξει ξανά ο χαλίφης στο τιμόνι της διακυβέρνησης, καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον λαό να παλέψει. Κι αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι για να είναι όντως «χρονιά δράσης και αλλαγής» για τον λαό η χρονιά που μπαίνει, η σύγκρουση με την προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώσει τους αγώνες του πρέπει να είναι «εκ των ων ουκ άνευ»...

Ριζοσπάστης