Μπροστά σε αυτήν την ανάγκη δεν πρέπει να ξεχνιέται σε ποιες συνθήκες οργανώθηκε η μεγάλη μάχη εδώ και πάνω από δύο μήνες: Σε συνθήκες όξυνσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου και συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτόν με οδυνηρές επιπτώσεις και νέους κινδύνους για τον λαό. Σε συνθήκες που η ακρίβεια τσακίζει το εισόδημα, η ενεργειακή φτώχεια διαλύει τα νοικοκυριά και κάθε μήνα τα βυθίζει όλο και περισσότερο σε νέα χρέη. Αλλά και σε συνθήκες που μεγαλώνει η ρευστότητα στο πολιτικό σύστημα, που οι συγκρούσεις ανάμεσα σε επιχειρηματικά μπλοκ και διάφορους πολιτικούς «διαχειριστές» των συμφερόντων τους «ξερνάνε» όλη τη σαπίλα του καπιταλισμού, με τα νοσηρά φαινόμενα των τελευταίων μηνών. Με την κυβέρνηση να καλεί τους εργαζόμενους να «προσαρμοστούν» στην αθλιότητα και να ανταγωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα ψίχουλα, με κριτήριο πάντα τις «δημοσιονομικές αντοχές».
Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, δόθηκε η μάχη για να μη μείνει ο λαός απαθής και φοβισμένος. Για να μην κυριαρχήσει στις γραμμές των εργαζομένων η αναμονή για τις κάλπες, επομένως και η παραίτηση από ζωτικές διεκδικήσεις όπως επιδίωκε η εργοδοσία. Για να εμποδιστεί η επιδίωξη να «στριμωχτεί» αυτός ο αγώνας στον πολιτικό σχεδιασμό της κυβερνητικής εναλλαγής.
Η γενική απεργία και κυρίως η «επόμενη μέρα» δίνει την ευκαιρία να διοχετευτεί ακόμα περισσότερο στον συλλογικό αγώνα η γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, να μην πάνε στράφι η αηδία και το μπούχτισμα που νιώθουν οι εργαζόμενοι για τον βίο που τους κάνουν αβίωτο οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και το κράτος τους.
Υπάρχουν μια σειρά από στοιχεία που φανερώνουν νέες δυνατότητες, που φέρουν τη σφραγίδα της δράσης των ταξικών δυνάμεων, όπως οι δεκάδες μεγάλοι χώροι δουλειάς όπου μπήκε «λουκέτο» λόγω της καθολικής απεργιακής συμμετοχής, τα πολύ μαζικά μπλοκ στους δρόμους, η έντονη παρουσία νέων σε ηλικία εργαζομένων, η μεγάλη συμμετοχή αυτοαπασχολούμενων που σε πολλές πόλεις έκλεισαν και τα μαγαζιά τους για να κατέβουν στην πορεία.
Και τώρα, οι χιλιάδες που δεν πήγαν για δουλειά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι πολλοί εργατοϋπάλληλοι που έκαναν πρώτη φορά το βήμα και ήρθαν κοντά στα σωματεία τους, που δήλωσαν απεργοί και συγκρούστηκαν με την εργοδοτική τρομοκρατία δείχνουν ακριβώς αυτές τις δυνατότητες πάνω στις οποίες θα ξεδιπλωθεί η δράση το επόμενο διάστημα.
Η αγωνία για τη συνέχεια της πάλης μπορεί να τροφοδοτήσει και τη συζήτηση στα συνδικάτα για την «επόμενη μέρα» της μεγάλης απεργιακής μάχης. Και μέσα από αυτήν τη συνέχεια να δοθεί απάντηση σε όσους ήθελαν την 9η Νοέμβρη μια απλή «τουφεκιά», ενταγμένη στην προεκλογική τους καμπάνια για την κυβερνητική εναλλαγή, για να πάρουν τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε όσους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρούσαν μπροστά στην απεργία να εξαφανίσουν από την προπαγάνδα τους την εργοδοσία, να ξελασπώσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους που τα κέρδη τους εκτοξεύονται από την εξαθλίωση του λαού και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Στο «πινγκ πονγκ» μάλιστα της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την πρώτη να μιλά για «εισαγόμενη ακρίβεια» και τον δεύτερο για «ακρίβεια Μητσοτάκη», ώστε να μένει στο απυρόβλητο η κερδοφορία του κεφαλαίου που όλοι μαζί υπηρετούν, η απεργία και η κλιμάκωση του αγώνα μπορούν να βάλουν «σφήνα», σημαδεύοντας τον πραγματικό ένοχο.
Χωρίς να χαθεί χρόνος, λοιπόν, με την αισιοδοξία και την ορμή που αντλούν οι εργαζόμενοι από τη συμμετοχή τους στα απεργιακά συλλαλητήρια, με τη βαθιά ανάσα που πήραν ξεφεύγοντας από τον ζόφο που πλακώνει τον λαό, οργανώνεται η κλιμάκωση για το αμέσως επόμενο διάστημα.
Αυτήν την κλιμάκωση θα την υπηρετήσουν η ενίσχυση των διεκδικήσεων, το άνοιγμα και νέων πεδίων αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους βιομήχανους και τους άλλους καπιταλιστές, με τον κάθε αγώνα που δίνεται σε χώρους, κλάδους και γειτονιές να ενισχύει αυτήν τη σύγκρουση, να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τις νέες μεγάλες πανελλαδικές κινητοποιήσεις το αμέσως επόμενο διάστημα. Την αγωνιστική κλιμάκωση θα τροφοδοτήσει η όξυνση της διαπάλης και με τις συνεχιζόμενες προσπάθειες των άλλων αστικών κομμάτων να βάλουν τους εργαζόμενους στον «πάγο της αναμονής», να καλλιεργήσουν την ανοχή στο «μικρότερο κακό», στην αναζήτηση «σωτήρα» ώστε να κερδίσει πολύτιμο χρόνο το κεφάλαιο.
Η οργάνωση της διεκδίκησης με επίκεντρο τον χώρο δουλειάς, τον κλάδο, τη γειτονιά και την πόλη θα δώσει νέα ώθηση σε αυτήν την προσπάθεια. Εκεί δηλαδή που δόθηκε η μάχη τους προηγούμενους μήνες, με στοιχεία που ξεχωρίζουν, όπως η αναμέτρηση με την εργοδοσία για την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις, που σε άλλους χώρους κερδήθηκε και τώρα δίνεται η μάχη της εφαρμογής, ενώ σε άλλους έχει μείνει στη «μέση» και η απεργία δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις, όπως στο Φάρμακο και τα Τρόφιμα, όπου η συμμετοχή απεργών ήταν ακόμα μεγαλύτερη από τις πρόσφατες κλαδικές απεργίες, αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη.
Την κλιμάκωση θα τροφοδοτήσει και η συνέχεια στον συντονισμό ανάμεσα σε συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και βιοπαλαιστών αγροτών, αλλά και με μαζικούς φορείς σε επίπεδο γειτονιάς και πόλης.
Τώρα πρέπει να εξαντληθούν επίσης όλα τα περιθώρια για την αναβάθμιση της λειτουργίας και της δραστηριότητας πολλών σωματείων, για τη συμπόρευση ακόμα περισσότερων με το ΠΑΜΕ, που για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι αποτελεί το πιο ζωντανό και μαχητικό τμήμα του οργανωμένου εργατικού κινήματος.
Οι επόμενες βδομάδες αποτελούν «πεδίο δόξης» για τα συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τις μαζικές οργανώσεις για να ξεδιπλώσουν αυτήν τη δράση, να ενισχύσουν με ακόμα περισσότερες δυνάμεις τον κοινό συντονισμένο αγώνα.
Πρώτος μεγάλος σταθμός είναι ο αγωνιστικός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, που θα στείλει δυνατό μήνυμα ενάντια στην εμπλοκή στον πόλεμο, ενάντια στο φόρτωμα των επιπτώσεών του στον λαό.
Σε εξέλιξη είναι η αναμέτρηση με έναν ακόμα αντεργατικό - αντιλαϊκό προϋπολογισμό, που στις συνθήκες της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας αναμένεται να φορτώσει νέα βάρη στους εργαζόμενους με τη φοροληστεία ώστε να τροφοδοτούνται οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι ο αγώνας ενάντια στον εφιάλτη της ακρίβειας, στην κοροϊδία της κυβέρνησης με τα «καλάθια», την ίδια στιγμή που οι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου τροφίμων μετράνε το ένα ρεκόρ κερδοφορίας πίσω από το άλλο.
Επίσης, οι δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί που προγραμματίζονται από τα κοράκια των funds και των τραπεζών μέχρι το τέλος του χρόνου, μια μάχη που αφορά κάθε συνδικάτο, για να προστατευτεί η περιουσία του λαού.
Ξεχωρίζει η μάχη που έχει ήδη ξεκινήσει ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη, απαιτώντας την απόσυρσή του.
Και προφανώς ο αγώνας για ρεύμα φθηνό για τον λαό, μια διεκδίκηση που όσο περνάει ο καιρός, μέσα στον χειμώνα θα γίνεται όλο και πιο ζωτική, με την ενεργειακή φτώχεια να απειλεί ακόμα περισσότερο τα λαϊκά νοικοκυριά, με την κυβέρνηση να δίνει «ζεστό» χρήμα στους παρόχους.
Με παρακαταθήκη την 9η Νοέμβρη, ο δρόμος είναι ανοιχτός για την οργάνωση της πάλης και της αντεπίθεσης, για να βγει ο λαός στο προσκήνιο, και διεκδικώντας τις ανάγκες του να συγκρουστεί με κράτος, κυβερνήσεις και εργοδοσία. «Καμιά αναμονή - ξεσηκωμός»: Το σύνθημα αυτό που αντηχεί ακόμα από τις μεγάλες συγκεντρώσεις θα γίνεται πράξη μέρα με τη μέρα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε όλη τη χώρα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου