Νόμισμα

«Ανησυχία» εκφράζουν τα αστικά επιτελεία για το κατά πόσο οι εξελίξεις στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» επιδρούν και υπονομεύουν τους στόχους της οικονομικής ανάκαμψης. Από τη σκοπιά τους βέβαια, δίκαια ανησυχούν, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα έλεγαν και ξανάλεγαν ότι ο ρόλος της Ελλάδας ως «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή είναι το μεγάλο της ατού για την προσέλκυση επενδύσεων, ανταγωνιστικά μάλιστα προς τις γείτονες χώρες και ότι «εγγύηση» γι' αυτό αποτελεί η συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ. Τώρα όμως, με το πρώτο ταρακούνημα, αποδεικνύεται ότι οι ανταγωνισμοί που πυροδοτούν αυτοί ακριβώς οι σχεδιασμοί και συνεπακόλουθα η εμπλοκή της Ελλάδας είναι ο βασικός παράγοντας που ανεβάζει την ένταση στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ δεν λείπουν και τα μπρος - πίσω στις σχέσεις της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία. Στην πραγματικότητα, αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι ένα μεγάλο παζάρι, ανάμεσα σε όλους και για όλα, στο πλαίσιο μιας γενικότερης διευθέτησης στην ευρύτερη περιοχή και με βασικό παράγοντα τον ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού άξονα πρωτίστως με τη Ρωσία. Και όταν η σύγκρουση αφορά τόσο μεγάλα συμφέροντα, δεν είναι καθόλου δύσκολο το νόμισμα να γυρίσει από την άλλη μεριά, για να αποδειχθεί πόσο εύθραυστη και επίπλαστη είναι για το λαό η «σταθερότητα» της ιμπεριαλιστικής ειρήνης...

Ωρολογιακές βόμβες

 

Ως «δυνάμει ωρολογιακές βόμβες για τη σταθερότητα της θεωρούμενης "πίσω αυλής" της Ευρώπης» περιγράφει αρθρογράφος σε κυριακάτικη εφημερίδα τις ενδιάμεσες συμφωνίες που υπογράφτηκαν κατά τη δεκαετία του '90 και αφορούσαν το «στάτους κβο» στα Βαλκάνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, συμπληρώνοντας πως αυτές ακριβώς τις «εκκρεμότητες» προσπαθούν να διευθετήσουν οι της ΕΕ με τη στρατηγική τους για την περιοχή, «για να την θωρακίσουν απέναντι σε ανεπιθύμητες διεισδύσεις και επιρροές, όπως της Ρωσίας, της Κίνας και της Τουρκίας». Βέβαια, όσο εύστοχος κι αν είναι ο χαρακτηρισμός, άλλο τόσο δεν πρέπει να ξεφεύγει από το λαό το ποιος άφησε πίσω του τις ωρολογιακές αυτές βόμβες. Οτι ήταν δηλαδή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, αξιοποίησαν το «διαίρει και βασίλευε», επαναχάραξαν τα σύνορα στην περιοχή με το αίμα των λαών και τα επισφράγισαν μετά με τις εύθραυστες και «με το πιστόλι στον κρόταφο» συμφωνίες τους. Ολα αυτά για να «θωρακίσουν» την «πίσω αυλή» από την επιρροή των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Γι' αυτό άλλωστε, όπως χτες, έτσι και σήμερα, οι μεθοδεύσεις και τα σχέδια της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» δεν είναι το τέλος των ανταγωνισμών και των κινδύνων, αλλά η αρχή ενός νέου επικίνδυνου γύρου στην ευρύτερη περιοχή.

Φόρτος

 

«Η καταπολέμηση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας, σε κάθε της μορφή, είναι βασικός στόχος του υπουργείου», διατείνεται η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική». Για να καταλάβει κανείς τι στόχος είναι αυτός, δεν χρειάζεται να πάει πολύ μακριά. Μπορεί για παράδειγμα να ανατρέξει στην πρόσφατη εντολή του υπουργείου Εργασίας προς το Λιμεναρχείο να συνεχιστούν κανονικά οι επισκευαστικές εργασίες στο πλοίο «MOBY LOVE», το οποίο ήταν φουλ στον αμίαντο, παρά τις καταγγελίες του Συνδικάτου Μετάλλου και με την επίκληση των μετρήσεων της ...εταιρείας, που έδειχναν ότι «δεν τρέχει τίποτα»! Είναι ακόμα ενδεικτικό ότι η Εφη Αχτσιόγλου πέντε φορές έχει αρνηθεί μέχρι τώρα να έρθει στη Βουλή για να απαντήσει σε Επίκαιρη Ερώτηση που έχει καταθέσει η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, απαιτώντας εξηγήσεις για αυτήν την υπόθεση. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι έχει φόρτο εργασίας, έτσι όπως κυνηγάει ...την παραβατικότητα στην αγορά εργασίας.

Θριαμβολογίες

 

Θριαμβολογίες και πανηγυρισμούς προκάλεσε στην κυβέρνηση η ανακοίνωση των στοιχείων εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, για το Γενάρη του 2018, σύμφωνα με τα οποία καταγράφεται πλεόνασμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού, ύψους 1,577 δισ. ευρώ, έναντι στόχου για πλεόνασμα 503 εκατ. ευρώ. Ετσι, ξεκίνησαν οι κομπασμοί περί «δικαίωσης» της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που «πιάνει τους στόχους», κάτι που «αναγνωρίζεται πια και από το εξωτερικό». Θυμίζουμε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, την προηγούμενη βδομάδα, πανηγύριζε για την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο «Moody's». Πώς πιάνονται όμως αυτοί οι στόχοι; Είναι γνωστό και από προηγούμενες σχετικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης ότι στα δημοσιονομικά πλεονάσματα αποτυπώνονται οι περικοπές σε κρατικές δαπάνες, που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Ετσι, στα πλεονάσματα αθροίζονται οι μεγάλες περικοπές στις συντάξεις, η υποχρηματοδότηση της Υγείας, το γεγονός ότι μόλις ένας στους δέκα άνεργους δικαιούται το επίδομα του ΟΑΕΔ, το τσεκούρι στα κοινωνικά επιδόματα και πάει λέγοντας. Παρεμπιπτόντως, αντανακλώνται και οι μεγάλες περικοπές στην κρατική δαπάνη για το Φάρμακο, που μετακυλίονται σχεδόν εξολοκλήρου στις τσέπες των ασθενών, μιας και αυτές τις μέρες είναι στην επικαιρότητα η συζήτηση για τη «Novartis». Επομένως, η οικονομική «αιμορραγία» των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών και το χτύπημα των δικαιωμάτων τους είναι το έδαφος για τις αντιλαϊκές επιτυχίες της κυβέρνησης και τους πανηγυρισμούς της γι' αυτές.

Ριζοσπάστης