H εκλογή σήμερα, του υπουργού Οικονομικών, Κυρ. Πιερρακάκη, στην προεδρία του Eurogroup έδωσε ευκαιρία στην κυβέρνηση για πανηγύρια σχετικά με την πολιτική της, ενώ ...δεν τσιγκουνεύτηκε στις διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι θα συνεχίσει με ορμή στην ίδια αντιλαϊκή ρότα.
Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης καυχήθηκε για «ημέρα υπερηφάνειας για τη χώρα, για την κυβέρνηση και όλους τους πολίτες» και για «εμφατική αναγνώριση της θετικής πορείας της πατρίδας μας», αποδίδοντας την εκλογή Πιερρακάκη «στις θυσίες των συμπολιτών μας», του λαού που πορεύεται φορτωμένος με τα μνημόνια διαρκείας, την ακρίβεια, τις δυο δουλειές και τα 13ωρα για να βγάλει πέρα και το κάθε είδους χαράτσωμα από κεντρική και τοπική διοίκηση.
Αποθεώνοντας, εξάλλου, τη «δημοσιονομική συνέπεια» και τις «τολμηρές μεταρρυθμίσεις», δήλωσε ότι η σημερινή εξέλιξη «οπλίζει επίσης την κυβέρνηση με νέα ορμή για να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, με πρώτο σταθμό το 2027 και ορίζοντα το 2030».
Ο Πιερρακάκης εξελέγη πρόεδρος του Eurogroup για τα επόμενα δυόμισι χρόνια. Διεκδίκησε τη θέση κόντρα στον Βέλγο ομόλογό του, Βίνσεντ Βαν Πέτεγκεμ, ο οποίος τελικά απέσυρε την υποψηφιότητά του.
Το πρώτο βασικό ζήτημα που θα κληθεί να διαχειριστεί και μάλιστα τις αμέσως επόμενες μέρες φαίνεται να είναι η «αξιοποίηση» των δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων προς στήριξη της Ουκρανίας, σε άλλη μια απόδειξη ότι όλες αυτές οι εξελίξεις εντείνουν πολύπλευρα την ανασφάλεια για τον λαό. Διόλου τυχαία το ζήτημα δείχνει να ήταν στα μείον του έτερου υποψηφίου, καθώς η βελγική κυβέρνηση εμφανίζεται αρνητική ως προς την τέτοια χρήση αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Το θέμα άλλωστε θα απασχολήσει και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την επόμενη βδομάδα, 18 και 19/12 στις Βρυξέλλες.
Εξάλλου, «κατατοπιστική» για την εκλογή του ήταν η επιστολή Πιερρακάκη προς τους ομολόγους του, με την οποία έθετε υποψηφιότητα, στην οποία και περιέγραφε το πώς σκοπεύει να τρέξει όλες τις προτεραιότητες της στροφής στην πολεμική οικονομία, το άρπαγμα των αποθεματικών των ταμείων και των αποταμιεύσεων των λαϊκών στρωμάτων, την παραπέρα «απελευθέρωση» των αγορών ώστε να βρουν διεξόδους τα συσσωρευμένα κεφάλαια με μια σειρά λαϊκές ανάγκες να χτυπιούνται παραπέρα, αλλά και την ένταση της εκμετάλλευσης ώστε τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να καλύψουν το κενό της «ανταγωνιστικότητας» απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Οπως έγραφε εκεί μεταξύ άλλων: «Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει κοινές ανάγκες: Την ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας, την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, τη διασφάλιση της τεχνολογικής κυριαρχίας και την προώθηση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας σε μια εποχή εντεινόμενου παγκόσμιου ανταγωνισμού».
Ενώ έθετε ως τέσσερις κοινές προτεραιότητες «την προώθηση της Ενωσης Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων (SIU)» για την «Απελευθέρωση ευρωπαϊκών κεφαλαίων και επενδύσεων», εξηγώντας πως «τα κεφάλαια υπάρχουν, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένα σε εθνικά πλαίσια που κατακερματίζουν τη ρευστότητα και αποδυναμώνουν την αγορά» και πως η «απελευθέρωσή» τους «θα ενίσχυε σημαντικά την ικανότητα της Ευρώπης να χρηματοδοτήσει την πράσινη μετάβαση, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την αμυντική ετοιμότητα και την καινοτομία, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτηση από μη ευρωπαϊκά κεφάλαια».
Ακόμη την «Ολοκλήρωση και στρατηγική κατεύθυνση της ενιαίας αγοράς», ζητώντας αυτή «να συνδυαστεί με στοχευμένες στρατηγικές σε τομείς όπου η κλίμακα καθορίζει την ανταγωνιστικότητα: τηλεπικοινωνίες, ψηφιακές υποδομές, πράσινες τεχνολογίες και προηγμένη μεταποίηση», με ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση σε βάρος των λαϊκών αναγκών, ενίσχυση του «ψηφιακού ευρώ» που «μπορεί να ενισχύσει τον διεθνή ρόλο του ευρώ», όπως και «Διαφύλαξη των οικονομικών θεμελίων της Ευρώπης» με σταθερή ενασχόληση με ζητήματα όπως η περιβόητη «παραγωγικότητα», η ένταση δηλαδή της εκμετάλλευσης, που όπως έλεγε θα «εξασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη ισχύ της Ευρώπης» απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου