Σιγή ασυρμάτου

Ψάχνουμε να βρούμε μια ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επίσκεψη Πομπέο, αλλά μάταια. Τρεις μέρες αλώνιζε τη χώρα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Σούδα, δηλώσεις έκανε, συνεντεύξεις έδωσε, συμφωνίες υπέγραψε, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν μην προσγειώθηκε ποτέ το αεροπλάνο του στην Ελλάδα! Ακόμα κι όταν χρειάστηκε να καταπιαστεί με την επίσκεψη Πομπέο, απέφυγε τις κακοτοπιές και ασχολήθηκε με τη διατύπωση της «ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών» στην Κοινή Δήλωση με τον Δένδια. Δεν είδε και δεν άκουσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την Αλεξανδρούπολη, για τη Σούδα, για τα ελικοπτεροφόρα που θα σταθμεύουν μόνιμα εκεί, για τις αντιδράσεις οργανώσεων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αντίθετα, ανέβηκε στα κάγκελα με τη «λίστα Πέτσα» για τα ΜΜΕ, που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί για να λιβανίζουν την πολιτική της. Ομως είναι τα ίδια ΜΜΕ που διαφημίζουν τους Ευρωατλαντικούς «συμμάχους» ως εγγυητές τάχα των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης! Και το ίδιο έκαναν και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν απογείωσε στη θητεία του την ελληνοαμερικανική «συνεργασία» και έστρωσε το δρόμο για την επέκτασή της σε νέα πεδία από την κυβέρνηση της ΝΔ. Γι' αυτό και η σιωπή του. Για να μην τον αδικούμε, πάντως, ψέλλισε και κάτι για την επίσκεψη. Οτι οι δηλώσεις συμπάθειας για την Ελλάδα έναντι των αμφισβητήσεων της Τουρκίας είναι «σαφώς αποδυναμωμένες σε σχέση με το 2019» («Αυγή»). Μας λατρεύουν δηλαδή οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί μας σύμμαχοι, όχι όμως όσο πριν από ένα χρόνο, όταν το άρωμα του ΣΥΡΙΖΑ μύριζε ακόμα στα ρούχα τους από τις επικές συναντήσεις Τσίπρα με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τις διαπραγματεύσεις για τον «στρατηγικό διάλογο», που ολοκλήρωσε η ΝΔ.

Αριστούχος

Με τις φτερούγες του ...παπαγάλου, γνωστός αρθρογράφος των «Νέων» «ίπταται» ανάμεσα στα θέματα της επικαιρότητας και άλλοτε ανακρίνει μαθητές τηλεοπτικά, άλλοτε «πυροβολεί» τους διαδηλωτές που «υποδέχονται» αγωνιστικά τον Πομπέο, παρουσιάζοντας περίπου ως ...μεσανατολική παράδοση την αντιπαράθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, η οποία καμία θέση δεν έχει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Στο τελευταίο του πόνημα «πιάνεται» από ένα σύνθημα της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη («Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη - Μπελογιάννη...») και πετώντας την μπάλα στην εξέδρα προσπαθεί να το λοιδορήσει, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το ΚΚΕ ...ξαναγράφει την Ιστορία! Ο στόχος του βέβαια δεν είναι να διασκεδάσει με ανέκδοτα τους αναγνώστες του, αλλά να απαξιώσει τις αντιδράσεις σωματείων και φορέων στα όσα επικίνδυνα συμφωνήθηκαν με την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Πομπέο στη χώρα μας. Παρουσιάζει τους διαδηλωτές περίπου σαν γραφικούς αντιαμερικανούς, που έρχονται από μια άλλη εποχή, αλλά δεν λέει κουβέντα για όσα καταγγέλλουν και διεκδικούν, για τους κινδύνους που πολλαπλασιάζονται για το λαό από τη μετατροπή της Σούδας σε «Περλ Χάρμπορ», από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι. Τελικά, τα σεμινάρια που οργανώνει κατά καιρούς η πρεσβεία των ΗΠΑ με δημοσιογράφους και ΜΜΕ, για την άμβλυνση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα, όχι μόνο πιάνουν τόπο αλλά έχουν και τους αριστούχους τους.

Να βρουν τοίχο

Με τη συναίνεση της δημοτικής αρχής προχωρά η κατασκευή κλειστής δομής για τους πρόσφυγες στη Λέσβο. Αναλαμβάνει μάλιστα να κατευνάσει και τις μαζικές αντιδράσεις, διαφημίζοντας τα «αντισταθμιστικά οφέλη» για το νησί και διεκδικώντας κι άλλα. Πρόκειται για τους ίδιους που το προηγούμενο διάστημα παρίσταναν τους «φίλους» του λαού, στις διαμαρτυρίες ενάντια στην πολιτική του διπλού εγκλωβισμού, που οδήγησε στα όρια τους πρόσφυγες, μετανάστες και νησιώτες. Τώρα, μετά την καταστροφή της Μόριας, η μεν κυβέρνηση εκβιάζει το λαό πως αν δεν δεχτεί την κλειστή δομή ο προσωρινός καταυλισμός θα γίνει μόνιμος, η δε δημοτική αρχή μπαίνει μπροστά για να «τρέξει» το σχέδιο. Κι όλα αυτά ενόψει της «αναθεώρησης» της ευρωπαϊκής πολιτικής για τη Μετανάστευση, αλλά και της ανανέωσης της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που καμία λύση δεν δίνουν στο πρόβλημα, αντίθετα διαιωνίζουν τον εγκλωβισμό και την αθλιότητα. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο να δυναμώσει ο αγώνας για πραγματικό απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, για διευκόλυνση της μετάβασής τους στις χώρες προορισμού, για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στην ηπειρωτική Ελλάδα για όσο καιρό διαμένουν στη χώρα μας. Τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ - Τοπικής Διοίκησης αναπαράγουν τα αδιέξοδα για πρόσφυγες και νησιώτες και πρέπει να βρουν «τοίχο» από το λαό της Λέσβου, που έχει αποδείξει ότι ξέρει να δίνει μάχες, απομονώνοντας και τις κάθε είδους ξενοφοβικές και ρατσιστικές φωνές.

Διαφήμιση...

«Κάθε ευρώ που θα πηγαίνει για διαφημιστική δαπάνη, θα εξοικονομεί δαπάνη από το σύστημα Υγείας. Πέρα από το μείζον, που είναι η διάσωση ζωής για καθεμία και καθέναν που θα προστατεύεται και δεν θα καταλήξει σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ή πολύ χειρότερα σε μια κλίνη εντατικής θεραπείας, θα υπάρχει όφελος για το σύστημα και, φυσικά, όφελος για όλους τους συμπολίτες μας». Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να δικαιολογήσει τον νέο μποναμά στα ΜΜΕ, με τη νέα διαφημιστική καμπάνια για τον κορονοϊό, που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και υποχρεωτική για όλα τα Μέσα. Οπως φάνηκε όμως και στην πρώτη φάση της πανδημίας, η κυβέρνηση αξιοποιεί αυτές τις καμπάνιες για να ενισχύσει τη λογική της ατομικής ευθύνης και αντίστροφα να κρύψει την ευθύνη του κράτους στη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας του λαού και της νεολαίας. Ετσι και τώρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίζεται προκλητικά ότι η μεγαλύτερη προσφορά στο δημόσιο σύστημα Υγείας εν μέσω κορονοϊού δεν είναι η γενναία κρατική ενίσχυσή του με υποδομές και προσωπικό, αλλά η ευθύνη του καθενός να μην αρρωστήσει, για να μην επιβαρύνει τα διαλυμένα νοσοκομεία! Αλλά και στην περίπτωση των μαθητών, αντί η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, φτάνει στο σημείο να παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «ανεύθυνη» στάση, που αυξάνει τους κινδύνους μετάδοσης του ιού. Καμιά διαφήμιση δεν χρειάζονται επομένως η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και το λιβάνισμα της ατομικής ευθύνης. Μέτρα χρειάζονται και μάλιστα γρήγορα, με ευθύνη του κράτους, που είναι «μανούλα» στο να μοιράζει χρήμα στο κεφάλαιο, βάζοντας στην πρέσα ακόμα και τις πιο επείγουσες λαϊκές ανάγκες.

Ριζοσπάστης