Ούτε φέτος

 

Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε, και γι' αυτό η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων το πρώτο 10μηνο σπάει ρεκόρ 15ετίας, με 70 από τις εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο να έχουν μοιράσει άλλα 2,8 δισ. στους μετόχους τους, ποσό που αναμένεται να ξεπεράσει τα 3 δισ., καταγράφοντας ρεκόρ 15ετίας. Καθόλου τυχαία, ανάμεσα στους πιο κερδοφόρους ομίλους φιγουράρουν: Ενεργειακοί όμιλοι, την ώρα που ο λαός βυθίζεται στην ενεργειακή φτώχεια. Εμπορικές αλυσίδες και αλυσίδες τροφίμων, την ώρα που οι εργαζόμενοι παθαίνουν εγκεφαλικά στο σούπερ μάρκετ από την ακρίβεια. Μεγαθήρια της Υγείας, την ώρα που τα λαϊκά στρώματα περιμένουν στις λίστες αναμονής ή καταθέτουν περιουσίες στους ιδιώτες. Λιμάνια, την ώρα που οι νησιώτες κάνουν τον χειμώνα μέρες να δουν πλοίο, τα ακτοπλοϊκά εκτοξεύονται, το ίδιο και τα κόστη μεταφοράς που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση. Και το βασικότερο, την ώρα που για μια ακόμη χρονιά οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι και εξαϋλώνονται από την ακρίβεια και τη φοροληστεία, που μόνο το πρώτο 10μηνο έχει «υπεραποδώσει» πάνω από 6 δισ. ευρώ. Με δυο λόγια, για άλλη μια χρονιά δεν βρέθηκε η «χρυσή συνταγή» που υπόσχονται η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ (όσοι έμειναν και όσοι έφυγαν), το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές παραφυάδες, που θα φέρει τάχα «ανάπτυξη για όλους» και «δίκαιη ανάπτυξη». Κι απ' την ανάποδη, όλα αυτά δείχνουν το πού βρίσκεται η διέξοδος για τον λαό: Στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την «καρδιά» της, την κερδοφορία του κεφαλαίου. Να χάσει το κεφάλαιο για να κερδίσει ο λαός.

Δικαιοσύνη

Εξανίστανται η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της γιατί - όπως λένε - πολλές ατομικές επιχειρήσεις δηλώνουν ζημιές, και αναρωτιούνται πώς μπορούν οι μικροϊδιοκτήτες τους να ζουν, αφού δεν εμφανίζουν έσοδα. Αυτό, λένε, δεν είναι «φορολογική δικαιοσύνη»... Ετσι, λοιπόν, πέραν όλων των αντιδραστικών μέτρων του νομοσχεδίου, προβλέπεται ότι στις ατομικές επιχειρήσεις και στους ελεύθερους επαγγελματίες δεν θα αναγνωρίζονται ζημιές. Κατά συνέπεια, είτε έχουν είτε δεν έχουν πραγματικό εισόδημα, θα φορολογούνται σαν κερδοφόρες επιχειρήσεις, στη βάση τεκμαιρόμενου εισοδήματος. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, κάθε μεγάλη επιχείρηση (π.χ. μια ανώνυμη εταιρεία) έχει το δικαίωμα βάσει νόμου να παρουσιάσει ζημιές σε μια φορολογική περίοδο και, ως εκ τούτου, όχι μόνο να μη φορολογηθεί, αλλά και να τις μεταφέρει σε επόμενη χρήση για συμψηφισμό, μέχρι και πενταετία! Το ίδιο δικαίωμα η κυβέρνηση το αφαιρεί από τις ατομικές επιχειρήσεις, που πρέπει «βρέξει - χιονίσει» να δηλώνουν υπαρκτά ή υποτιθέμενα έσοδα. Επιβεβαιώνεται έτσι για άλλη μια φορά τι σημαίνει «φορολογική δικαιοσύνη» στο λεξιλόγιο της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων: Η διασφάλιση μεγάλων παροχών στους ομίλους από τον στραγγαλισμό των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Τυράκι...

Σύμφωνα με την κυβέρνηση και το νομοσχέδιο που κατέθεσε, η φοροδιαφυγή καταπολεμάται με την αγορά νέων λογισμικών, νέων ταμειακών, νέων POS, ή με την ένταξη όλων των επιχειρήσεων στο τραπεζικό σύστημα IRIS. Πετάνε μάλιστα και το «τυράκι» ότι ο επαγγελματίας που εντάσσεται υποχρεωτικά στο IRIS από 1/1/2024 δεν θα έχει τραπεζική επιβάρυνση σε συναλλαγές μέχρι 500 ευρώ, ως «αντίδοτο» στην τεράστια επιβάρυνση από τις προμήθειες των τραπεζών. Οι αυτοαπασχολούμενοι όμως δικαίως θέτουν τα ερωτήματα: Ακατάσχετο επαγγελματικό λογαριασμό θα έχουν; 'Η ό,τι μπαίνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στους λογαριασμούς τους θα περνάει κατευθείαν στην ΑΑΔΕ, στον ΕΦΚΑ, στο ΚΕΑΟ και στις άλλες υποχρεώσεις, που κάθε χρόνο μεγαλώνουν, από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής και της φορομπηξίας; Τα 1.250 ευρώ του ακατάσχετου, που ισχύουν για κάθε φυσικό πρόσωπο, θα φτάσουν για να καλύψουν τις δόσεις φόρου, ΦΠΑ, ΕΦΚΑ, ρυθμίσεις, νοίκια και κάθε άλλο πάγιο έξοδο μιας μικροεπιχείρησης; Και τι θα μείνει, αλήθεια, για την επιβίωση του ίδιου και της οικογένειάς του;

... μπαγιάτικο

Επομένως, το πρόβλημα του αυτοαπασχολούμενου δεν είναι αν θα εμφανιστούν γρήγορα στον λογαριασμό του τα χρήματα της συναλλαγής, αλλά το πόσο γρήγορα θα ...εξαφανίζονται από τις υποχρεώσεις και τις κατασχέσεις. Γι' αυτό η μόνη λύση είναι η διεκδίκηση για αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο μέλος, ακατάσχετο επαγγελματικό λογαριασμό που να καλύπτει τις βασικές υποχρεώσεις της μικροεπιχείρησης, κατάργηση φόρων στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αγώνας για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ολα τα άλλα είναι απλά για να κερδίζουν οι τράπεζες και οι μεγάλοι όμιλοι.

Από το Α ως το Ω

«Το μεγάλο στοίχημα πρέπει να είναι η σύγκλιση με την ΕΕ παντού», σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κασσελάκης, σε οικονομικό συνέδριο. Το ίδιο ζήτημα εντόπισε κι ένας από τους αποχωρήσαντες, και συγκεκριμένα ο Ευ. Τσακαλώτος, ο οποίος ανέφερε: «Εχουμε μια κατάσταση, με μεγάλη απόκλιση από την Ευρωζώνη». Προσπερνάμε την ταύτιση των δύο σε τέτοια στρατηγικά ζητήματα, που δείχνουν ότι οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν απλά ...τα ρούχα αλλιώς και ότι συνεχίζουν να υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με τους παραμένοντες, προβάλλοντας ως «πρότυπο» το σάπιο και αντιλαϊκό εποικοδόμημα της ΕΕ. Οπως προσπερνάμε και τον μύθο που ακούμε τόσα χρόνια απ' όλα τα αστικά κόμματα, ότι η ευημερία είναι συνώνυμο της «οικονομικής σύγκλισης» ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε ότι τα παραπάνω αποτελούν «κριτική» στον νέο κρατικό προϋπολογισμό. Λες και αυτός - όπως και όλοι οι προηγούμενοι - δεν ενσωματώνει και δεν υπηρετεί «από το Α ως το Ω» τη στρατηγική της ΕΕ! Θυμίζουμε ότι το τελικό σχέδιο του ελληνικού προϋπολογισμού για το 2024 εγκρίθηκε χωρίς παρατηρήσεις από την Κομισιόν, η οποία σημείωσε πως «εκπληρώνει τις δημοσιονομικές κατευθύνσεις». Δηλαδή, την επιστροφή στα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα και την περιοριστική πολιτική, την οποία, όποτε χρειάστηκε, υπηρέτησαν με μεγάλη συνέπεια «νεοφιλελεύθερες» και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις.

 

Ριζοσπάστης