Έγιναν ήρωες για το θάρρος και το πείσμα τους, δίνοντας έναν σοβαρό λόγο για να πανηγυρίζει όλη η χώρα. Οι 33 μεταλλωρύχοι που εργάζονταν στο ορυχείο Σαν Χοσέ, στην έρημο Ατακάμα, στις 5 Αυγούστου του 2010 θάβονται κάτω από τα συντρίμμια του μετά την κατάρρευση κάποιων στοών.
Δεκαεπτά μέρες μετά και ενώ τα σωστικά συνεργία πάλευαν μόνο για να ανασύρουν να νεκρά τους κορμιά εκείνοι στέλνουν ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε «Είμαστε όλοι καλά στο καταφύγιο, και οι 33». 69 ημέρες μετά, Οκτώβριος πια, και οι 33 ζωντανοί και αισιόδοξοι ανεβαίνουν ξανά στην επιφάνεια της γης, με την χαρά για την τύχη τους, αλλά και την ελπίδα μιας νέας αρχής.
Σήμερα, το BBC κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα σ’ αυτούς του μεταλλωρύχους, βρίσκοντάς τους και πιάνοντας την ιστορία από εκείνη που… έσβησαν τα φώτα της κάμερας: «Συχνά ξυπνάω από εφιάλτες ότι είμαι ξανά στο ορυχείο. Ξυπνάω ουρλιάζοντας γιατί ζω ξανά εκείνες τις στιγμές, λέω όμως συνέχεια στον εαυτό μου «πρέπει να τα καταφέρεις» και για αυτό προσπάθησα για μία εβδομάδα να δουλέψω σε ένα ορυχείο. Και κάθε μέρα πήγαινα ολοένα και πιο βαθιά στην γη για να νικήσω το φόβο μου». Ο Αλεξ Βέγκα, είναι ένας από τους 33 ήρωες που έζησαν την περιπέτεια και βγήκε ζωντανός, αλλά όχι ίδιος. Συνεχίζει λέγοντας – σύμφωνα με το ρεπορτάζ του BBC – πως σήμερα δεν θυμάται πολλά πράγματα, ακόμη και τις γεννήσεις των ίδιων του τον παιδιών, παρότι τις παρακολούθησε -, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και υποφέρει από κατάθλιψη. Μάλιστα αρκετές φορές επισκέπτεται ψυχίατρο και λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ώστε να βελτιώσει αυτή την κατάσταση.
Αυτοί είναι οι 33 μεταλλωρύχοι
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν μένουν εκεί αφού σε μία παρόμοια κατάσταση συνεχίζουν να ζουν και οι υπόλοιποι 32 συνάδελφοί του. Μάλιστα, αρκετοί είναι άνεργοι ή κάποιοι άλλοι με δυσκολία βγάζουν τα προς το ζην με δουλειές του ποδαριού. Ένας από τους μεταλλωρύχους εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική και ακόμη δύο αντιμετωπίζουν προβλήματα εθισμού με ναρκωτικά και αλκοόλ.
«Τα πρώτα δύο χρόνια μετά το ατύχημα, ήμουν καλά, δεν είχα κανένα πρόβλημα, έπαιζα ποδόσφαιρο, είχα δουλειά, όλα ήταν καλά, αλλά μετά, εντελώς ξαφνικά... μπουμ», λέει ο 30χρονος Κάρλος Μπάριος. Ξεκίνησε τις επισκέψεις σε ψυχίατρο και μία φαρμακευτική αγωγή, στην οποία όμως σύντομα εθίστηκε, ενώ παραιτήθηκε και από το ορυχείο στο οποίο εργαζόταν μετά το Σαν Χοσέ. «Κάθε βράδυ βλέπω εφιάλτες και φοβάμαι το σκοτάδι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ με την γυναίκα μου ή τη μικρή μου κόρη, καθώς τις νύχτες ξυπνάω φωνάζοντας και τις ταράζω».
Και για τους 33 όταν επέστρεψαν από τα βάθη της γης το «σκοτάδι» στο οποίο ζούσαν τους φάνηκε περισσότερο σκληρό και αβάσταχτο. Αξίζει όμως και να σημειωθεί πως κανείς ακόμη δεν έχει εισπράξει αποζημίωση για το ατύχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου